کتاب پرنده های در قفس و کودکی های نارس (من دیگر ما 3)

برشی از متن کتاب

“برخی از والدین، کودکان خود را آزاد می گذارند؛ امّا محدوده ای تنگ تر از میدان کارهای خطرناک و زشت برای او تعریف می کنند و سوء استفاده از آزادی را تجاوز کردن کودک از این حد می دانند. مثلاً تا وقتی که کودک با اسبا ب بازی های خودش بازی می کند و آنها را ریخت و پاش می کند، کاری به کار او ندارند؛ امّا همین که به سراغ ظرف های آشپزخانه آمد، او را منع می کنند و تقاضای بچّه را برای بازی با ظرف ها را سوء استفاده از آزادی می نامند؛ در حالی که معمای صحیح سوء استفاده از آزادی، آن است که کودک وقتی خود را آزاد دید، میل رفتن به سوی کارهای خطرناک و زشت را پیدا کند و به این راحتی هم منصرف نشود. برخی معتقدند برای اینکه کودک به سوی این دو خط قرمز نرود، باید آزادی را از او صلب  کرد؛ زیرا در غیر اینصورت، پدر و مادر نمی توانند از وارد شدن کودک به این دو منطقۀ ممنوعه جلوگیری کنند. در پاسخ به این دغدغه هم باید گفت: اوّلاً ما نوع برخورد با کودک را هنگامی که  به سراغ کارهای خطرناک و زشت می رود، بیان خواهیم کرد. ثانیاً وقتی از یک نیاز به صورت کلی جلوگیری می کنید، احتمال گرایش به سمت منطقه ممنوعه، بیشتر از وقتی است که تا اندازه معقولی به آن نیاز، میدان می دهید. به این مثال، توجّه کنید: احتمال اینکه یک شخص گرسنه به سراغ غذای آلوده برود، چه زمانی بیشتر است؟ وقتی که به او غذای سالم نمی دهید یا زمانی که او را تا اندازه ای سیر می کنید؟ کودکان، وقتی به اندازه نیازشان از آزادی برخوردار می شوند، اوّلاً تمایلشان برای ورود به مناطق ممنوعۀ آزادی، کمتر می شود.”