کتاب یک مرد | اوریانا فالاچی

درباره‌ی کتاب یک مرد اوریانا فالاچی

کتاب یک مرد نوشته‌ی اوریانا فالاچی با ترجمه‌ی یغما گلرویی توسط نشر دارینوش به چاپ رسیده است. کتاب یک مرد که مهمترین اثر "اوریانا فالاچی" محسوب می‌شود، در واقع شرح زندگی واقعی شخصی و سیاسی "آلساندرو پاناگولیس" مبارز و آزادی‌خواه یونانی می‌باشد. "فالاچی" با نوشتن این رمان قصد دارد این شخصیت مهم را برای همیشه در تاریخ جاودانه کند. ماجرای کتاب در مورد دستگیری پاناگولیس، پس از سوء قصد ناموفقی‌ست که به "پاپادویولس" دیکتاتور یونانی انجام داده است.

نویسنده با شرح جزئیات شکنجه های وحشیانه ی روحی و جسمی که شرایط بسیار نامساعدی را برای پاناگویس ایجاد کرده، بخشی از زندگی این مرد را به تصویر می کشد. پاناگولیس که حالا محکوم به اعدام شده، به قهرمان ملی یونان نیز بدل گشته و حمایت های مردم موجب می شود که حکم اعدام او به حبس ابد تبدیل شود. کمی بعد او از زندان فرار می کند اما مجدداً دستگیر می شود و روزهای بعد از آن، برایش به مراتب سخت تر پیش می روند.

کتاب یک مرد از جمله کتاب‌هایی ست که هر شخصی لازم است برای یک بار هم که شده  آن را بخواند اما از آن جایی که ترجمه های موجود با متن سنگین کتاب اصلی برابری می کردند، "یغما گلرویی" تصمیم گرفت ترجمه را به گونه ای انجام دهد که همه ی مردم به راحتی بتوانند آن را بخوانند.

"یغما گلرویی" با ترجمه ی روان و زیبایش حق مطلب را به درستی ادا کرده و نشان می دهد که هیچ فرقه و حزبی نمی‌تواند جهان را نجات دهد و این امر تنها در گرو عشق انسان ها به یکدیگر محقق می شود.

بخشی از کتاب یک مرد؛ ترجمه‌ی یغما گلرویی

راننده ترمز کرد و یکی تابوتو از ماشین بیرون کشید و چند نفر دیگه اونو رو دوششون گرفتن و تو سکوتی که جای داد و فریاد را گرفته بود راه افتادند. هشت پا دیگه نعره نمی زد! دیگه فشار نمی داد اما اونجا بود. چند تیکه از بدنشو با یک مانور گازانبری قبل ما رسونده بود قبرستون! هزار نفر آدم لال تو قبرستون جمع شده بودن. رو قبرا، تو باغچه ها و پای درخت های سرو. همه جا رو پر کرده بودن! تو سکوت یخی، راهرویی که واسه تابوتت باز شده بود پشت سر ما بسته شد.

طرف قبری می رفتیم که نمی دیدیمش! یهو زمین زیر پام دهن باز کرد یه نفر منو بلند کرد و رو دیوار های کنار قبر گذاشت. مراسم تدفین شروع شد. دور و بر چاله رو یه سد از آدم ها پر کرده بود. باید تورو درست پایین می ‌فرستادند، سرت را به صلیب و پاهات رو به خیابان. می خواستن تابوت رو بچرخونن ولی شلوغی نمی ذاشت.

قبرکنا بی خود زور می ‌زدن تابوتو بچرخونن آخر مجبور شدم همون جوری که بودی چالت کنن: سرت رو به خیابون و پاهات رو به جایی که باید صلیب و فرو می ‌کردن. به گمونم تو تنها مرده ای هستی که صلیب و طرف پاهات علم کردن! وقتی ته چاله جا گرفتی نمیدونم از کجا سر و کله عابد اعظم پیدا شد. با همون شنل ابریشمی و گردنبندهای زمرد و الماس با افاده و ژست قدیسیش عصای الهی رو بلند کرد تا تبرک همیشگی رو بهت نازل کنه ولی پاش لیز خورد و افتاد تو قبر! در شیشه ای زیر وزنس شکست و روی سینه ات افتاد.

یه لحظه با صورت کبود شده از خجالت همونجا موند و بعد دنبال اسباب کارش گشت و جای پایی پیدا کرد و بالا اومد! یعنی بالا کشیدنش! از خجالت تو دل جمعیت گم شده و یادش رفت که هنوز تبرک الهی رو بهت نازل نکرده. اولین مشت خاک و که روت ریختن صدای آرومی بلند شد اما هشت پا صدا رو شنید. انگار بهش شوک داده باشن لرزه رو پوستش افتاد! سکوت شبیه همهمه شد!

یکی داد زد:

- نمرده!

یکی دیگه گفت:

-آلکوس زنده س!

یکی بهم دستور می داد تموم ماجرا رو بنویسم. حالا دیگه با بیل کپه کپه خاک روت می ریختن و هر کپه مث یه پتک بود که تو سرم می خورد. کم ‌کم مجسمه مرمریت گم می شد و دیگه لبخند تلخت پیدا نبود. هشت پا همون دروغ بزرگ را جار می کشید:

-زنده س! زنده س ! زنده س ...

وقتی قبر پر شد، یه کپه از گلای قرمز و شمشاد روش گذاشتن. دیگه طاقت نیاوردم و فرار کردم، دیدم این دروغا، این مراسم کارگردانی شده، یا مردمی و این عشقای آبکی بد موقع و این خشم یه روز برام بد بود ولی هرچی فرار می ‌کردم روزهای لعنتی بیش تر دنبالم می اومد و مث یه ساعت بی عقربه با تیک تاکش خاطره ها و آرزوهای دور و درازو تو دلم بیدار می کرد! حتی بعد این که هشت پا خفه خون گرفت و به همون گره همیشگی نوکر قدرت بدل شد، بازم صدای لاکرداری که مثل بختک به دیوارهای مغزم چسبیده بود ولم نکرد!

• نویسنده: اوریانا فالاچی
• مترجم: یغما گلرویی
• انتشارات: دارینوش