کتاب پی یر و لوسی | رومن رولان

درباره‌ی کتاب پی یر و لوسی اثر رومن رولان

کتاب پی یر و لوسی از رومن رولان رمانی عاشقانه است که وقایع آن در سال 1918 میلادی، آخرین سال از جنگ جهانی اول رخ می دهد. نویسنده خود در آرزوی صلح و جهانی بدون آشوب بود و جنگ را خود کشی اروپا می نامید و در این کتاب رمان به خوبی چهره ی زشت و نفرت انگیز جنگ را به تصویر کشیده است. پی یر اوبیه جوانی است که به تازگی 18 ساله شده و مانند تمام جوانان هم سنش در انتظار اعزام به جبهه های جنگ می باشد.

او به همراه خانواده اش که از طبقه ی مرفه می باشند در پاریس زندگی می کنند و برادر بزرگ ترش فیلیپ از آغاز جنگ داوطلبانه به جبهه رفته است. اما پی یر بر خلاف برادرش جوانی در آرزوی صلح و از این جنگ بیزار می باشد. پاریس روزهای وحشتناکی را می گذراند و هر روز شاهد کشته شدن انسان های زیادی زیر حملات جنگنده های نازی است. یک روز در ازدحام مترو توجه پی یر به دختری جلب می شود و ناگهان احساس می کند تمام وجودش در تسخیر اوست. پس از چند روز بار دیگر پی یر دختر جوان را می بیند و این سرآغاز دوستی آنان است.

لوسی بعد از فوت پدر به همراه مادرش زندگی سختی را می گذرانند و برخلاف پی یر زندگی آسوده ای ندارد. مادرش در کارخانه ی مهمات سازی کار می کند و او نیز با کشیدن نقاشی هایی از آثار معروف نقاشان بزرگ دنیا و فروش آن ها امرار معاش می کند. هر چه می گذرد عشق و علاقه این دو جوان بیشتر می شود و آن ها تصمیم می گیرند تا با هم ازدواج کنند اما ...

کتاب پی یر و لوسی نوشته ی رومن رولان و ترجمه ی مینو مشیری در نشر نو به چاپ رسیده است.

برشی از متن کتاب

در مواقع عادی، بی تردید این احساس کشش خاموش چندان نمی پایید. در این برهه از نوجوانی که آدمی عاشق عشق است، آن را در تمام چشمها می بیند؛ و قلب حریص و مردد از یاری به یار دیگر می رود: شتابی برای انتخاب یار نیست؛ تازه ابتدای سفر است. اما در این روزگار، روز کوتاه است: باید شتافت. قلب مرد جوان به خاطر این همه تأخیر شتابی هرچه بیشتر داشت. شهرهای بزرگی که از دور مناطق آتشفشانی به نظر می آیند که از آنه بخار شهوت بلند می شود، روحهای پاک و جسمانی ساده دل را در خود پناه می دهند. چه بسیار پسران و دختران جوانی که به عشق احترام می گذارند و تا زمان ازدواج احساساتشان را بکر حفظ می کنند! حتی در محافل طبقات بالای اجتماع که کنجکاوی فکری خیلی زود تحریک می شود، در پس حرفهای بی پرده دختری اهل معاشرت و یا پسری محصل که همه چیز را می داند و هیچ چیز را نمی فهمد، جهالتهای حیرت آوری پنهان است! پاریس شهرستانهای ساده و باغچه های کوچک صومعه ها و آب زلال چشمه ها را در قلب خود دارد. پاریس را ادبیاتش لو می دهد. کسانی که به نام پاریس سخن می گویند خود از همه آلوده ترند. و این را هم نیک می دانیم که به خاطر احترام کاذب به خویش، افراد پاک اغلب از اذعان به بی خبری خود پرهیز دارند. پی یر هنوز عشق را درک نمی کرد و به نخستین افسون آن تسلیم شده بود. افزون بر شعف خاطر، این احساس را نیز داشت که عشق زیر بال مرگ زاده شده بود. در آن لحظه پریشانی که خطر بمب افکنها را برفراز سر احساس می کردند و منظره مرد مجروح خون آلود قلبشان را می فشرد، انگشتانشان یکدیگر را جستجو کرده بودند؛ و همزمان هر دو با تن لرزه ترس، از دوستی ناشناس قوت قلب گرفته بودند. فقط لحظه ای فشار دوستانه انگشتان! یکی از دستها، دست مرد، می گوید: «به من تکیه کن!» - و دست دیگر، دست مادرانه، ترس خود را سرکوب می کند تا بگوید:  «طفلکم!» هیچ یک از اینها نه به زبان آمد و نه شنیده شد. اما این زمزمه درونی به مراتب بهتر از کلمات روح را سرشار می کند، و چون سایبانی از شاخ و برگ اندیشه را در خود پنهان می سازد. پی یر با این زمزمه درونی آرام گرفت، زمزمه ای چون آوای زنبوری طلایی، غوطه ور در تاریک روشن وجود آدمی. در این رخوت تازه، روزهایش نیز رخوت انگیز شده بود. قلب تنها و تهی اش آرزوی گرمای آشیانه را داشت. در این هفته های آغازین ماه فوریه، پاریس ویرانیهای آخرین حمله هوایی دشمن را بر می شمرد و زخمهایش را می لیسید. مطبوعات همچون سگ زنجیر شده، برای انتقام پارس می کردند. و به گفته «مردی که زنجیر می کرد»، حکومت با فرانسویها می جنگید. دوران اقامه دعوا علیه اعمال خائنانه آغاز شده بود. منظره موجود مفلوکی که در دفاع از جانش می کوشید، در برابر مدعی العموم که مصرانه جان او را طلب می کرد، موجب سرگرمی تمام پاریس شده بود که چهار سال با جنگ و ده میلیون کشته در پشت صحنه هنوز عطش او را به تماشای تئاتر فرو ننشانده بود.

نویسنده

رومن رولان در سال 1866 در شهر کلامسی، در ایالت بورگونی، در خانواده ی مرفه ای به دنیا آمد. در چهارده سالگی به همراه خانواده‌اش برای تحصیل راهی پاریس شد. در نوجوانی با افکار باروخ اسپینوزا آشنا شد و لئو تولستوی را کشف کرد. در 1889 در رشته ی تاریخ ادامه تحصیل داد . او در سال 1912 به نوشتن روی آورد. رومن رولان انسان صلح‌دوستی بود. او به دعوت ماکسیم گورکی در سال 1935 به شوروی رفت و با استالین ملاقات داشت. علی‌رغم تمایل به اندیشه ‌های مارکس، علیه استالین و حکومت شوروی مقالات متعددی انتشار داد. در 1914 به سوئیس رفت و 23 سال از عمر خود را در آنجا گذراند. در همان جا با مهاتما گاندی آشنا شد. رومن رولان در سال 1910 مفتخر به دریافت نشان لژیون دونور (بالاترین مدال افتخار فرانسه) شد و در سال 1913 جایزه ی بزرگ آکادمی فرانسه را دریافت کرد. در سال 1916 نیز جایزه ادبی نوبل را به دست آورد.

• نویسنده: رومن رولان
• ترجمه: مینو مشیری
• انتشارات: نشر نو