کتاب قصه های تصویری از هزار و یک شب 3 (شاهین و پادشاه)

کتاب شاهین و پادشاه از مجموعه ی قصه های تصویری از هزار و یک شب به روایت حسین فتاحی و تصویرگری فرهاد جمشیدی از سوی انتشارات قدیانی به چاپ رسیده است.

در روزگاران قدیم پادشاهی به نام "سندباد" بر سرزمین فارس حکمرانی می کرد. پادشاه، شاهین زیبا و باهوشی داشت. شاهین طوری تربیت شده بود که هرچه پادشاه می گفت گوش می کرد یا هر کاری از او می خواست انجام می داد. پادشاه دستور داده بود تا کاسه ای از طلا به گردن شاهین بیاویزند تا هنگام تشنگی درون آن آب بخورد. روزی پادشاه قصد شکار کرد. در شکارگاه آهوی تیزپایی توجه او را به خود جلب کرد. سندباد به همراهانش گفت که خودش می خواهد آهو را شکار کند و هیچ کس حق ندارد با او برود. از این رو پادشاه با شاهین محبوبش سوار بر اسب به دنبال آهو تاخت. بلاخره بعد از مسافتی طولانی موفق به شکار آهو شد. پادشاه خسته و تشنه از این شکار کنار درختی نشست. ناگهان متوجه شد قطرات آبی از بالای درخت می چکد. او برای رفع تشنگی کاسه شاهین را از گردنش باز کرد و زیر قطره ها گذاشت؛ ولی هر بار که خواست آب را بخورد شاهین پر زد و آن را ریخت. پادشاه عصبانی شد و بی خبر از علت پر زدن های شاهین با شمشیر به جان او افتاد ... برای فهمیدن دلیل رفتار شاهین می توانید این داستان شیرین و آموزنده را در کتاب "شاهین و پادشاه" بخوانید.

مجموعه هزار و یک شب شامل ده کتاب داستان جذاب و آموزنده می باشد که برای کودکان و نوجوانان تالیف شده است. همان طور که می دانیم داستان های هزار و یک شب قدمتی دیرینه دارند، مجموعه ی فوق با لحنی کودکانه و تصاویر زیبای مرتبط با متن، به بیان تعدادی از این داستان ها می پردازد. مخاطب بعد از خواندن هر یک از داستان ها پی به یکی از ارزش های رفتاری و اخلاقی می برد. داستان شاهین و پادشاه سومین جلد از مجموعه ی فوق با پیام کنترل خشم، عصبانیت و پرهیز از قضاوت ناآگاهانه برای مخاطب فراهم شده است.

 

برشی از متن کتاب

شاه گفت: «می روم و این آهوی حیله گر را شکار می کنم.» بعد اسبش را هی کرد و دنبال آهو رفت. شاهین هم روی شانه ی شاه نشست. آهو خیلی تند می دوید. اما اسب شاه بسیار چابک بود. شاه هم به او هی می زد تا تندتر برود. کم کم به آهو نزدیک شد. شاهین که کارش را خوب بلد بود، از روی شانه ی شاه پایین پرید، بالای سر آهو رسید، پشت آهو نشست و با چنگال هایش پوست آهو را گرفت و به بدن آن نوک زد. منقار شاهین تیز بود و پشت آهو زخمی شد. سرعت آهو کم شد. شاه کمند انداخت و آهو را گرفت. شاه حسابی خسته شده یود و اسبش هم نفس نفس می زد، از تنش بخار داغ بلند می شد. شاه به دنبال جایی گشت تا در ان جا استراحت کنند. ازدور سبزی چند درخت را دید. به طرف آن جا رفت و زیر سایه ی درخت ها از اسب پیاده شد. اسب را به تنه ی درختی بست و خودش هم زیر سایه ی درختی دیگر نشست. تشنه اش بود، می دانست که شاهین و اسبش هم تشنه اند. نگاهی به اطراف انداخت تا شاید چشمه ی آبی پیدا کند. ناگهان متوجه شد که از بالای یکی از درخت ها قطره قطره آب می چکد. شاه، شاهین را صدا کرد. شاهین پر زد و کنار دست او نشست. شاه کاسه ی طلایی را از گردن او باز کرد و در جایی که قطره های آب بر زمین می چکید گذاشت. آب قطره قطره در کاسه ریخت و پر شد. آن وقت شاه کایه را برداشت و به دهانش نزدیک کرد. در همین لحظه شاهین به هوا پرید. بالش را به کاسه ی آب زد و ان را بر زمین ریخت. شاه به شاهین نگاه کرد. خندید و گفت: «تو هم تشنه ای، اول می خواستی تو آب بخوری؟ باشد اول به تو آب می دهم.» شاه سندباد کاسه را زیر قطره های آب قرار داد. چند دقیقه ای گذشت تا دوباره کاسه ی طلایی پر از آب شد. شاه آن را برداشت و جلوی منقار شاهین گرفت و گفت: ناول تو بنوش پرنده ی زیبای من! مرا ببخش که تو را فراموش کرده بودم!» اما این بار هم شاهین پر و بال زد. بالش به کاسه ی آب گرفت و همه ی آب بر زمین ریخت. پادشاه فکری کرد و با خود گفت: «حتما می گوید که به اسبم آب بدهم.» با دست پر و بال شاهین را نوازش کرد و گردنش را بوسید و گفت: «ای به چشم شاهین عزیزم! پرندهی زیبای من! اول به اسبم آب می دهم!» باز هم کاسه ی طلایی را زیر قطره های آب قرار داد. آب قطره قطره در آن ریخت تا پرشد. شاه بلند شد و کاسه ی پر از آب را جلوی دهان اسبش گرفت. اسب تشنه لب هایش را باز کرد تا از آن آب بنوشد. اما باز هم شاهین پر زد و خودش را به کاسه ی آب کوبید و آن را بر زمین ریخت. شاه که خیلی عصبانی بود شمشیرش را برداشت و به طرف شاهین دوید ...      

معرفی شده در کتاب نامه ی رشد آموزش و پرورش (کتاب های بنفشه) به روایت: حسین فتاحی تصویرگر: فرهاد جمشیدی انتشارات: قدیانی