کتاب نظریه های تاثیر گذار در علم نجوم که شما باید بدانید 3

معرفی کتاب نظریه های تاثیر گذار در علم نجوم که شما باید بدانید (جلد سوم)

نجوم یکی از قدیمی‌ترین علومی است که به دانش بررسی موقعیت، تغییرات، حرکت و ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی پدیده‌های آسمانی هم‌چون ستاره‌ها، سیاره‌ها، دنباله‌دارها و کهکشان‌ها گفته می‌شود و منشأ تمام این موارد، خارج از جو زمین است. از همان زمان که مردمان قدیم، حرکت خورشید و ستارگان را دنبال می‌کردند، تا همین امروز، هر چیزی که در مورد این علم یاد گرفتیم، دید ما را نسبت به جایگاه انسان در جهان تغییر داده است. در قرن بیستم، پیشرفت فناوری با سرعت هر چه تمام‌تر پیش رفت و در همین حین، سرعت اکتشافات بشر در رابطه با ستارگان را بالاتر برد. پیشرفتی که منجر به افزایش دانش بشر نسبت به نیروی هسته‌ای و ساخت بمب اتمی شده و جهان را دست‌خوش تغییرات بزرگی کرده است. نجوم، ارتباط تنگاتنگی با رشته‌هایی مثل شیمی و فیزیک دارد که در این کتاب به ارتباط نجوم با علم اختر فیزیک پرداخته شده است.

نویسنده به توضیح اصول اولیه اخترفیزیک می‌پردازد و درباره نیروی جاذبه و حتی نحوه کار با تلسکوپ نیز توضیح می‌دهد. بخش‌های بعدی کتاب، اجزای سازنده، تاریخچه و سیر تحولات علم اخترشناسی از ابتدا تا امروز را بیان می‌کند و بعد به سراغ معرفی جنبه‌های نظری کیهان همچون نظریه نسبیت و جهان‌های موازی می‌رود. در انتها، آموخته‌ها و دانش بشر در مورد کهکشان‌ها، ستارگان و راه شیری را مورد بررسی قرار می‌دهد. این کتاب به طور حتم برای علاقه‌مندان به علم نجوم بسیار جذاب خواهد بود.

برشی از متن کتاب

ممکن است گمان کنید ترسیم نقشه تمام کیهان و نمایش تاریخ آن نیازمند ماهواره‌های گران قیمت در فضا، تلسکوپ‌های عظیم در نوک کوهستان‌های دور افتاده و یا در ذهن نابغه‌ای هم‌چون اینشتین است. اما اگر در یک شب صاف نگاهی به آسمان بیندازید، چیزهایی را مشاهده می‌کنید که هر لحظه‌اش ارزشی برابر نظریه نسبیت عام دارد. آسمان شب تاریک است. با وجود این‌که چنین چیزی برای ما امری بدیهی است، این حقیقت که آسمان شب تاریک است و به روشنی خورشید نیست، چیزهای زیادی درباره کیهان به ما می‌آموزد. اگر کیهان بی‌نهایت بزرگ بود و در تمام جهات تا بی‌نهایت گسترده می‌شد، آن‌گاه به هر سو که می‌نگریستیم می‌بایست ستاره‌ای را می‌دیدیم.

هر افق دیدی روی سطح یک ستاره پایان می‌یافت. هر چه بیش‌تر از زمین فاصله می‌گرفتیم، ستارگان بیش‌تری فضا را پر می‌کردند. این وضعیت مثل نگاه کردن از میان ردیف درخت‌ها در جنگل است. از فاصله نزدیک، می‌توانید تنه هر یک از درختان را به‌وضوح ببینید و هرچه نزدیک‌تر باشید، آن‌ها بزرگ‌تر به نظر می‌رسند، اما درختان بسیار بیش‌تری که در دوردست قرار گرفته‌اند افق دید شما را پر می‌کنند، بنابراین اگر جنگل واقعا بزرگ باشد، قادر به مشاهده منظره پشت آن نخواهید بود. این دقیقا همان اتفاقی است که اگر کیهان بی‌نهایت باشد، رخ می‌دهد.

با این‌که فواصل بین ستارگان بیش‌تر از درختان است، اما در نهایت تعداد ستارگان آن‌قدر زیاد می‌شود که افق دید شما را به ‌طور کامل مسدود کند. اگر تمام ستارگان مثل خورشید بودند، آن‌گاه هر نقطه از آسمان مملو از نور ستارگان می‌شد. با وجود این‌که نور ستاره‌ای که در دوردست‌ها قرار دارد بسیار کم است، اما ستارگان بیش‌تری در این فواصل وجود دارند. اگر نور تمام این ستارگان را با هم جمع کنیم، نوری به اندازه نور خورشید ایجاد می‌کنند، که در این صورت آسمان شب می‌بایست به روشنی خورشید باشد.

نویسنده: جوآن بیکر مترجم: امیرحسین فرجادنسب ویراستار علمی: مهدی خاکیان قمی انتشارات: سبزان