کتاب شاخصه های عرفان کاذب | شریفی

درباره کتاب شاخصه‌های عرفان کاذب

این اثر که در واقع تلخیصی از کتاب «درآمدی بر عرفان حقیقی و عرفان‌های کاذب» اثر احمدحسین شریفی است؛ به بررسی مهم‌ترین جنبش‌های معنوی نوظهور جهان می‌پردازد و مهم‌ترین شاخصه‌های عرفان‌های دروغین را مورد اشاره قرار داده است.

از آنجایی که معنویت‌های جدید و به عبارتی جنبش‌های نوظهور دینی از مسائل مهم فکری، اجتماعی و دینی جامعه‌است و نیز منحصر نبودن این آراء و اندیشه‌ها به جامعه و فرهنگ دین‌گریز غرب و شمول جهانی‌اش که جامعه را بیش از پیش تشنه‌ی دانستن حقیقت می‌کند؛ مقابله با این هجوم خرافات و بدعت‌ها یاری دانشمندان و محققان را می‌طلبد تا مردم را به سوی حقیقت رهنمون گردند. این کتاب که رویکردی انتقادی دارد؛ مخاطبانش را دانشجویان، فرهنگیان، اهل مطالعه و والدین فرهیخته معرفی می‌نماید. در قسمت مقدمه، اثر حاضر را دارای دو هدف می‌خواند که : « نخست کسانی که با این جریان‌ها آشنا شده‌اند؛ می‌توانند با هدف آشنایی با نقدها و آسیب‌ها و نگرش از منظری متفاوت این مجموعه را مطالعه کنند.

دیگر، کسانی که با این جریان‌ها آشنا نیستند؛ می‌توانند با هدف آشنایی با جنبش‌های معنویت‌گرای نوظهور و اشکالات وارد بر آن‌ها به منظور روشن‌گری پیش‌گیرانه، مطالعه‌ی این مجموعه را انتخاب کنند.» این کتاب با حجم کمی که دارد؛ می‌تواند مسائل مهم و مورد نیاز را که به زعم نویسنده، در سه چهار دهه‌ی اخیر بیش از پنج هزار دین و معنویت جدید تولید و روانه‌ی بازار معنویت شده؛ به مخاطبانی که فرصت مطالعه‌ی کتاب اصلی را که در حجم نسبتاً بیشتری نگاشته شده، عرضه نماید. روش این اثر چنین است که بعد از تشریح نگرش‌ها و آرائی که موجود شده‌اند و به نوعی از آن‌ها به عرفان دروغین تعبیر شده ( همچون آرای اوشو و پائلو کوئیلو و...) ، به نقد و بررسی آن‌ها پرداخته و این نظریات را با آوردن بیانات و آموزه‌های اسلام و قرآن که بر پایه‌ی عقل و منطق هستند و هر کدام دلایل منطقی فروانی دارند؛ رد می‌کند. گفتنی است که متن کتاب به صورت ساده و روان نگاشته شده و از آوردن اصطلاحات عرفانی سخت و پیچیده که ممکن است مخاطبانی با آن آشنایی نداشته باشند؛ خودداری کرده است.

برشی از متن کتاب شاخصه‌های عرفان کاذب

این تصورات غلط درباره خدا نیازی به نقد ندارد. سخنان پراکنده و مشوش اوشو، تنها می‌تواند از ذهن و زبان مشوش و بی‌ملاحظه‌ای چون خود او صادر شود. در جهان هستی یک خدا بیشتر نمی‌تواند وجود داشته باشد و آن خدا، ذات مستجمع جمیع کمالات است. از هر جهت واحد است و هیچ کثرتی در آن راه ندارد. اینکه خدای مورد نظر اسلام را « سلطان نیروهای منفی» و خدای طبقه‌ی فیزیکی تلقی می‌کنند؛ در حقیقت ناشی از فهم نادرست آنان از خداوند است. خدا یعنی منشأ و مبدأ هستی، یعنی کسی که همه‌ی هستی از اوست؛ بنابراین فرض وجود طبقه‌ای ورای او یا فرض وجود نیروهای مثبتی در خارج از قلمروی وجود او هیچ معنا و مفهومی ندارد.

نویسنده

حجت الاسلام و المسلمین دکتر احمدحسین شریفی، در سال 1349 ش در نهاوند متولد شد. در سال 1385 دکترای رشته‌ی فلسفه‌ی تطبیقی را اخذ نمود و اکنون به عنوان دانشیار گروه فلسفه در مؤسسه‌ی آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره) مشغول به کار می‌باشد. علاوه بر تدریس در حوزه و دانشگاه، به ارائه سخنرانی‌هایی در برخی کشورها مشغول است.

مولف: احمدحسین شریفی تلخیص: رضا درگاهی فر انتشارات: جمهوری