کتاب هلن کلر چه کسی بود؟

معرفی کتاب هلن کلر از مجموعه ی چه کسی بود؟

در این کتاب کوچک خواننده با زندگی " هلن کلر " آشنا می شود. او زنی بود که با وجود ناشنوایی و نابینایی توانست خواندن و نوشتن را بیاموزد و صحبت کند. اما در کنار این ها که برای شخصی که این دو ناتوانی بزرگ را داشته باشد موفقیتی بزرگ محسوب می شد، او توانست چند کتاب پر فروش بنویسد و به نقاط مختلف جهان برای کمک به نابینایان سفر کند و مسبب ایجاد مدارس ویژه ی نابینایان در بسیاری از نقاط جهان، که این دسته از افراد را نادیده می گرفتند، شد.

او در سال 1880 میلادی در آمریکا به دنیا آمد و زمانی که 2 ساله بود پس از گذراندن یک بیماری سخت و تب شدید شنوایی و بینایی خود را از دست داد. او در دوران کودکی برای ارتباط با اعضای خانواده از نشانه هایی استفاده می کرد که خودش آن ها را ابداع کرده بود. زمانی که هلن شش سال داشت پدرش به همراه او و عمه اش به دیدن دکتر " گراهام بل " که بعدها تلفن را اختراع کرد، رفتند. دکتر بل سال های زیادی را صرف کمک به ناشنوایان کرده بود و نامه ای به موسسه ی " پرکینز " که به ناشنوایان و نابینایان خواندن و نوشتن می آموخت، نوشت و از آن ها خواست تا معلمی را به خانواده ی کلر معرفی کنند. آن ها پس از مدتی " آن سالیوان " را به آن ها معرفی کردند، ورود خانم سالیوان به زندگی هلن، او را به شدت متحول کرد و دنیای جدیدی پیش روی او گشود. این معلم فداکار تا آخرین روز زندگی اش در کنار هلن ماند.

هلن کلر با بهره از هوش و استعداد فوق العاده اش توانست تا به دانشگاه نیز برود زندگی او درسی از مبارزه و سخت کوشی برای همگان است. این جمله از هلن کلر به خوبی زندگی او را برای دیگران ترسیم می کند، «لازم نیست زیباترین چیزها در دنیا دیده یا لمس شوند بلکه باید در قلب خود احساس کرد.» تصاویر کتاب را " نانسی هریسون " به تصویر کشیده و این اثر برای گروه سنی نوجوان مناسب است.  " چه کسی بود؟ " نام مجموعه ای است که در هر یک از جلدهای آن به شیوه ای جدید و متفاوت سعی شده است که یکی از مشاهیر علم و ادب دنیا برای نوجوانان معرفی شود.

در این مجموعه در کنار معرفی شخصیت، دوران کودکی و بزرگسالی، زندگی خانوادگی، اوضاع و احوال اجتماعی و سیاسی آن دوران، فعالیت ها و آثار مربوطه، قسمت های دیگری در کادرهای مستطیل شکل گنجانده شده که اطلاعات بیشتری به خواننده درباره ی دیگر شخصیت ها و یا حوادث مهم تاریخی آن دوران که با موضوع اصلی کتاب در ارتباط هستند، می دهد که این خود به افزوردن اطلاعات و بینش خواننده نسبت به درک دوران زندگی شخصیت کتاب، موثر است.

برشی از متن کتاب هلن کلر چه کسی بود؟

فصل چهارم نور امید پدر هلن همراه عمه اش به دیدار دکتر بل رفتند. پیش از رفتن، مادرش، موهایش را کاملا آراست. هلن که آن موقع شش سال داشت، مثل فرشته ها شده بود. هلن به محل کار بل رفت. خیلی زود آن دو با هم دوست شدند. هلن روی پاهای بل نشست. بعدها هلن در خاطرات خود می نویسد «او نشانه های من را می فهمید به همین خاطر خیلی زود عاشقش شدم.»

بل احساس کرد هلن استعداد زیادی برای یادگیری دارد و دختری باهوش و حساس است. او می خواست موفقیت هلن را به چشم ببیند. شاید هلن می توانست به زندگی عادی بازگردد. بل ساعت مچی خود را به هلن داد تا با آن بازی کند. او به پدر هلن گفت؛ نامه ای به پرکینز رئیس موسسه ی نابینایان در بوستون بنویسد.( این موسسه بعدها به مدرسه پرکینز نامیده شد.) او گفت چهل سال پیش در این مدرسه به کودکی نابینا و ناشنوا به نام لورا بریجمن کمک کردند تا با استفاده از نشانه ها، خواندن، نوشتن و صحبت کردن را بیاموزد.

دکتر بل مطمئن بود پدر و مادر هلن می توانند برای دخترشان معلمی پیدا کنند. وقتی به خانه برگشتند پدر هلن نامه ای به مدیر مدرسه ی پرکینز نوشت. او نوشت برای آموزش دخترش به معلم نیاز دارد و بی صبرانه منتظر پاسخ ماند. مایکل آناگنوس مدیر موسسه پرکینز جواب داد؛ خانمی را می شناسد که می تواند به آن ها کمک کند. نام او سالیوان است. پدر و مادر هلن خیلی هیجان زده شدند. آن ها نمی دانستند آیا خانم سالیوان این شغل را می پذیرد یا نه. خانم سالیوان که بود؟ آن یا آنی سالیوان در کودکی پدر و مادرش را از دست داده بود.

تنها بود، زندگی بسیار سختی را پشت سر گذاشته بود و در کودکی تا حدی بینایی خود را از دست داده بود. خانم سالیوان را به مدرسه پرکینز فرستاده بودند. او بسیار با هوش و با استعداد بود و در مدرسه پرکینز شاگرد اول کلاس شده بود و بالاخره بعد از یک عمل جراحی بینایی خود را به دست آورده بود. اکنون خانم سالیوان بیست سال داشت؛ اما سابقه معلمی نداشت و مطمئن هم نبود از پس این کار بر می آید و اصلا می خواهد این کار را انجام دهد یا نه. موسسه پرکینز او را تشویق کرد تا این شغل را بپذیرد. موسسه فکر می کرد که این بانوی جوان و باهوش برای این کار مناسب است.

آنی انتخاب دیگری نداشت. او یا باید معلم می شد، یا در کارخانه، کاری پیدا می کرد. پس تصمیم گرفت شغل معلمی را بپذیرد. دو ماه مهلت خواست تا برای شغل جدید آماده شود. او لورا بریجمن را در موسسه دید و الفبای دستی را از او آموخت. آنی کلمه ها را توی دست لورا هجی می کرد. به این ترتیب با لورا گفت و گو می کرد و حالا باید روش های مختلفی را مطالعه می کرد تا به کمک آن ها بتواند الفبای دستی را به هلن بیاموزد. او تمام تلاشش را می کرد؛ اما نمی دانست در آینده چه پیش می آید یا کار جدید چه طور زندگی اش را تغییر خواهد داد. ...

(تایید شده ی سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی) نویسنده: گیر تامپسون مترجم: فروغ فرجود انتشارات: فاطمی