کتاب فقر فلسفه

درباره کتابِ فقر فلسفه

این کتاب، که پس از مرگ مارکس به طور کامل منتشر شد، به نقد نظریه ی سیاسی و اقتصادی پرودون (فیلسوف و اقتصاد دان فرانسوی) می پردازد. در واقع این کتاب نقد و پاسخی است بر کتابی که پرودون، آرای خود را در بررسی کارکرد ساختار تولید در جامعه سرمایه داری آن زمان اروپای غربی و چشم اندازهای آن بیان کرده و همچنین جهان بینی پر تناقص خرده بورژوایی و وابسته به سرمایه داریِ غرب. پرودون دو مسئله ی ارزش مصرف و ارزش مبادله را مد نظر قرار می دهد و به زعم مارکس، پرودون این دو مسئله را به صورت اشتباه، معکوس می داند و به مسئله ی عرضه و تقاضا اهمیتی نمی دهد.

ارزش مصرف، آن چیزی است که در خدمت نیاز انسان است و ارزش مبادله چیزی است که به طور متقابل قابل مبادله است.  این کتاب شامل دو فصل است. فصل اول: یک کشفِ علمی، فصل دوم: متافیزیکِ اقتصاد سیاسی. مارکس در این کتاب با رفرمیست هایی که سعی دارند با اصلاحات جزئی دست در مبارزات سوسیالیستی طبقه کارگر ببرند به مقابله می پردازد. همچنین، اشاره می کند که تنها ابزارهای تولید، نیروهای مولده را به وجود نمی آوردند، بلکه نیروهای کارگر هم جزئی از نیروهای مولده را تشکیل می دهند.

مارکس در این کتاب، شالوده ای از اقتصاد سیاسی مارکسیستی را پی ریزی می کند که در کتاب های بعدی خود (نقد اقتصاد سیاسی، چند جلدی سرمایه) به طور مفصل به آن می پردازد.

نویسنده کتاب فقر فلسفه

کارل مارکس به سالِ 1818 در تریر متولد شد. او از آغاز دهه 1840 تا پایان عمرش، جهان سرمایه داری را مورد انتقاد قرار داد و همچنین از اولین و مهمترین منتقدان سرمایه داری، مخصوصا در اروپا بود. کتابِ "مانیفست کمونیست" او که با همکاری انگلس نوشته شد، از مهمترین کتاب ها در زمینه ادبیات سیاسی است.

برشی از متن کتابِ فقر فلسفه

ارزش یک روز کار به اندازه روزهای دیگرِ کار است. یعنی مقدار مساوی از کار یک فرد به اندازه کار فرد دیگری ارزش دارد: هیچ تفاوت کیفی وجود ندارد و محصول مقداری از یک فرد با محصول مقدار براری از کارِ فرد دیگر مبادله می شود. تمام انسان ها، کارگران مزد بگیری هستند که برای مدت مساوی کار، مزد مساوی دریافت می کنند. در مبادله برابر کامل حکمفرماست.

"آقای پرودون چگونه می خواهد نجات برده داری را آغاز کند؟ او این مسئله را مطرح خواهد کرد که جنبه خوب این مقوله اقتصادی باید حفظ شود و جنبه بد آن باید از میان برود. هگل مسئله ای برای مطرح کردن ندارد. او فقط دیالکتیک را می شناسد. آقای پرودون از دیالکتیک هگل فقط شیوه بیان آن را دارد. متد دیالکتیکی خود او عبارت است از تمایز دگماتیک میان خوب و بد.