کتاب تاریخچه شیمی | ایزاک آسیموف

معرفی کتاب تاریخچه‌ شیمی

مجموعه کتاب‌هایی با موضوعات مطالعات علوم، نوشته‌ی نویسندگان شناخته شده‌ای است که موضوعات علمی را از ریزترین و با جزئیات‌ترین موارد تا بزرگ‌ترین و کلی‌ترین مباحث در خود جای داده؛ نگارش یافته و به چاپ رسیده است. از این میان کتاب تاریخچه‌ی شیمی، همان‌طور که از نامش برمی‌آید به چگونگی تدوین و شکل‌گیری و البته پیدایش علم شیمی که در واقع همان علم تغییرات بنیانی ساختار در ماهیت مواد است، می‌پردازد. این کتاب با رویکردی علمی در چهارده فصل تدوین شده که فصل اول آن، با موضوع «کهن»، به بیان تاریخچه‌ای از مواد ابتدایی قبل از هرگونه تغییرات شیمیایی می‌پردازد.

سنگ‌ها، آتش، فلزات و... هر کدام به همان صورت اولیه مورد استفاده‌ی انسان قرار می‌گرفت اما اطلاع از اینکه چگونه بشر دانست و توانست با ایجاد تغییراتی در آن‌ها، همه چیز را تحت سلطه‌ی خود قرار دهد، جالب و جذاب می‌نماید که این بخش، اطلاعات این‌چنینی را در اختیار مخاطبان می‌نهد. فصل دوم (کیمیا) با بیان تاریخچه‌ای از دانشمندان شیمی در بین اقوام و ملل مختلف، پیشینه‌ی علم شیمی را در نواحی مختلف جهان مطرح کرده و شیمی را در دورانی که آن را مساوی کیمیاگری می‌خواندند مورد بحث قرار می‌دهد. اطلاعات امروزه‌ی ما حاصل قرن‌ها مطالعه، آزمایش، شکست‌ها و پیروزی‌های دانشمندان بسیاری است که به سادگی در صدد بیان نظریات اثبات شده برمی‌آییم؛ اما دانستن تاریخچه‌ی علوم و فهمیدن جزئیات این رویدادها علاوه بر آشنایی با میزان تلاش و کوشش دانشمندانی که همچون ما، انسان هستند، می‌تواند راه پر پیچ و خم علم را آشکار سازد.

نویسنده

ایزاک آسیموف، دارای مدرک دکترای شیمی از دانشگاه کلمبیا، شهرت بالایی در نگارش داستان‌های علمی - تخیلی و قابل فهم نمودن مطالب علمی و پیشرفته برای اشخاص عادی داشته و آثاری نیز با موضوع تاریخ علم دارد که نشان از علاقه‌ی وی به چنین موضوعاتی است. او بیش از شصت کتاب را با موضوعات مختلف به رشته‌ی تحریر درآورده و استادیار بیوشیمی مدرسه‌ی پزشکی دانشگاه بوستون می‌باشد. آثاری از نویسنده: راهنمای مرد هوشمند درباره‌ی علوم ، مواد شیمیایی حیات ، حیات و انرژی ، رموز ژنتیک ، درون اتم

برشی از متن کتاب

هیدروژن و اکسیژن: دو شیمیدان دیگر انگلیسی که هر دو حامی نظریه‌ی مایه آتش بودند، مطالعات خود درباره‌ی گازها را در آن زمان پیش بردند. یکی از این‌ها هنری کاواندیش (1810 - 1731) بود. او خیلی ثروتمند بود و در زمینه‌های مختلف تحقیق می‌کرد و همیشه نتایج کار خود را برای خود نگه می‌داشت و هرگز آن‌ها را منتشر نمی‌کرد. ولی خوشبختانه او نتایج کار خود بر روی گازها را منتشر کرد. کاواندیش به گازی که در اثر واکنش اسیدها با فلز خاصی تشکیل می‌شد؛ علاقه‌ی خاصی داشت. این گاز قبلاً توسط بویل و هالز و شاید هم دیگران ایزوله شده بود. اما در سال 1766 کاواندیش اولین کسی بود که آن را به طور برنامه‌ریزی شده (سیستماتیک) بررسی کرد. او معمولاً برای این کشف خود، اعتبار کسب می‌کند. در نهایت نام گاز را هیدروژن گذاشتند.

کاواندیش اولین کسی بود که وزن حجم مشخصی از گازهای مختلف را اندازه گرفت، طوری که او می‌توانست چگالی هر گازی را تعیین کند. او دریافت که هیدروژن به طور غیر معمولی سبک است و فقط یک چهلم چگالی هوا وزن دارد. (هنوز هم کم‌چگالی‌ترین گاز شناخته شده است.) هیدروژن خاصیت غیر معمول دیگری بر خلاف دی‌اکسید کربن و خود هوا دارد و آن اینکه غیر قابل اشتعال است. کاواندیش با در نظر گرفتن سبکی و غیر قابل اشتعال بودن آن، این امکان را فرض کرد که او خود مایه آتش واقعی را جدا کرده است. دومین شیمیدان، جوزف پریستلی (1804- 1733) بود.

نویسنده: ایزاک آسیموف مترجم: بهزاد منتظری انتشارات: آمه