کتاب یک لیوان چای با عطر دارچین | موسیوند

درباره کتاب یک لیوان چای با عطر دارچین

زنان به علت برخی تبعیض ها و نادیده گرفته شدن در بعضی عرصه هایی اجتماعی، همیشه میل به پیشرفت داشته اند. امروزه نیز با رشد اجتماع و گسترش نگرش های فرهنگی و اجتماعی، مجالی برای آنان فراهم شده تا توانایی های ادبی خود را در معرض دید قرار دهند. اما هم چنان، احساس تنهایی و تبعیض در وجودشان ماندگار است که خود سرچشمه ای برای خلق آثار متفاوتی در حوزه های ادبی و هنری است. از جمله بانوانی که در به تصویر کشیدن آرزوها و آلام زنان به خوبی عمل کرده، زهرا موسیوند است. کتاب "یک لیوان چای با عطر دارچین" نیز گواهی بر همین مطلب است. کتاب حاضر مجموعه 11داستان کوتاه است که رنج ها و حس های زنانه را به قلم تحریر درآورده است. داستان های متفاوت این مجموعه، حاکی از مهارت نویسنده در امر نگارش داستان کوتاه است. موسیوند، ذهنیات حساس و لطیف زنانه خود را با وسواس در انتخاب عبارات و الفاظ، به مخاطب عرضه کرده، به نحوی که خواننده می تواند با ماجرا و شخصیت ها همذات پنداری کند. نثر داستان ها استوار و روان است و نویسنده در جریان آن ها از فلاش بک و خاطره گویی بهره گرفته است. در داستان ها از تنهایی سخن گفته شده و هرکدام از شخصیت ها بعدی از این حس را به مخاطب معرفی کرده اند. ضمن این که شخصیت در داستان های موسیوند، توسط توصیف هایی کامل به مخاطب نشان داده شده اند تا هیچ ابهامی برای خواننده باقی نماند. نکته حائز اهمیت این است که داستان ها در نشان دادن حس، به واقعیت نزدیک هستند و مخاطب می تواند با آن ها ارتباط برقرار کند. علاوه بر این پیچیده نبودن دیالوگ ها به سهولت ارتباط میان مخاطب و داستان کمک شایانی می کند.

برشی از متن کتاب یک لیوان چای با عطر دارچین

" صندوقچه هنوز روی تخت بود. دوباره به عکس قدیمی دونفره نگاه کردم. اگر مادر آن روز دست روی قلبش نمی گذاشت، شاید الان یک دو جین نوه ی رنگ و وارنگ دورگه هم داشتم که یکشنبه ها از سر و کولم بالا بروند. از خودم پرسیدم: اگر زن ایرج بودم خوشبخت تر بودم؟ یا حالا که آمده بودم سراغ صندوقچه قدیمی و توی عکس های قدیمی زرد شده داشتم دنبال سیما می گشتم. اگر ایرج دوباره میگفت« چرا غذات شور شده؟» یا « دست هات این روزها خیلی خشک شده!» شاید کمتر از محمود دوستش داشتم و نوه هایم وقتی شلوغ می کردند، شاید سرشان داد می زدم و توی دلم دعا می کردم که زودتر شامشان را بخورند و بروند. باز به عکس نگاه کردم. هنوز کنار ایرج ایستاده بودم. همان ایرج که بین من و پاریس دومی را انتخاب کرده بود. قیچی را آوردم و دور عکسم را بریدم و گذاشتم کنار آینه میز توالت."

فهرست

• سیمایی که میشناختم، کو؟
•   پرنسس
•  جشن تولد
•   یک لیوان چای با عطر دارچین
•  عکس و عود
•   همسایه جدید
•   افسانه ی زن
•   کُتَل
•  سرکه و نمک
•   زندگی با طعم لیمو شیرین
•  دلتنگی

نویسنده: زهرا موسیوند انتشارات: مایا