بخشی از کتاب سنگایی، استاد ذن
والدین سنگایی گیبون کشاورز بودند؛ و او در تمام عمر احترام عمیقی برای کشاورزان قائل بود. مینویسد: "کشاورزها بنیاد تمدناند." در یازده سالگی خرقهی رهبانی پوشید، در درجهی اول به این خاطر که باری از دوش خانواده بردارد. در مدرسهی معبد به آموختن پرداخت، که هم آموزه و عمل بودایی را یاد گرفت و هم خوشنویسی، نقاشی و نوشتن شعر را.
سنگایی در همان جوانی نشان داد که استعداد نقاشی دارد. در نوزده سالگی تصمیم گرفت به دنبال معلمی بگردد که بتواند در رسیدن او به بیداری یارمندش باشد. در ژاپن به سیر و سیاحت پرداخت، معبد به معبد، پی استاد مناسبی میگشت، که بالاخره گِسّنذننِه (1702_1781) را پیدا کرد و به هدایت و ارشاد او به اولین "کنشو" یش رسید.
سنگایی سیزده سال دیگرربا گِسّن ماند، تا موقع مرگ او در 1781، بعد کوانآموزی را با جانشین گِسّن، سیستسوشوچو کامل کرد؛ سپس بار دیگر سیاحت و زیارت معابد ذن را در پیش گرفت و این قبل از آن بود که بالاخره منصب ریاست یا پیر دیری شوفوکوجی را قبول کند. این معبد را میوآنایسایی در 1195 در هاکاتا بنیاد گذاشته بود. آنجا بود که آوازهی سنگایی در مقام مرشد معنوی و فروتنی شخصیتش همهجا پیچید.
کتاب سنگایی، استاد ذن اثر دایستز تیتارو سوزوکی و دیگران با ترجمهی ع. پاشایی توسط انتشارات کارگاه اتفاق به چاپ رسیده است.
- زندگی و نگارههای سنگایی گیبون
- نویسنده: دایستز تیتارو سوزوکی و دیگران
- مترجم: ع. پاشایی
- انتشارات: کارگاه اتفاق