کتاب فقط استدلال

درباره کتاب فقط استدلال نوشته مایکل بروس و استیون باربن 

این کتاب قصد دارد با معرفی صد تا از مهم ترین فلسفه های غرب، استدلال های فلسفی را که دانشجویان کارشناسیِ فلسفه، به احتمال زیاد در مسیر تحقیقات شان با آن برخورد خواهند کرد را ذکر کند. دلیل نگارش چنین کتابی به این خاطر بود که مایکل و استیون خواستند تا منبع جمع و جوری از استدلال های فلسفی را به عنوان راهنمای مطالعه آثار فلسفی در دسترس همگان قرار دهند. زیرا با وجود این که برای هر موضوعی راهنمای مفصلی تدوین شده است اما هنوز منبع جامع و کاملی در این زمینه وجود ندارد تا خواننده برای فهمیدن یک مطلب مجبور نشود تمام آثار فلسفیِ غرب را بخواند و تنها به خواندن یک کتاب بسنده کند.

این دایره المعارف در شش بخش تنظیم شده است و هر کدام از بخش ها استدلال های حوزه ی مربوطه را مورد بررسی قرار می دهند. نویسندگان این کتاب معتقدند استدلال، سلاحی برای فیلسوفان است و همه تجربیات، احساسات و عقاید شخصی آن ها را به صورت عینی ارزیابی می کند، به همین دلیل وقتی دیدگاهی را با نظر به استدلال هایش تحلیل می کنیم، سطح معینی از دقت و توجه در تحلیل هایمان دخیل است که به منطقی از آب درآمدنِ آن دیدگاه کمک می کند.

برشی از متن کتاب فقط استدلال 

دکارت نخستین کسی نیست که دغدغه فلسفی خود را درباره رویا به عنوان یک مسئله معرفت‌شناختی بروز می‌دهد اما او به این دغدغه شهرت خاصی دارد. از آن هنگام به بعد این مسئله صورت یک استدلال را که دست کم در سبک و روش دکارتی پنداشته می‌شود به خود گرفته است. به عقیده بسیاری از معرفت شناسان برای دفاع از امکان معرفت به جهان خارج لازم است که مردود بودن آن را نشان دهیم. ( بحث دکارت اصلا منجر به تعریف مقوله معرفت به جهان خارج شد از نظر او این معرفت عبارت بود از معرفت به جهان فیزیکی) استدلال شکاکانه را معمولاً در دروس مقدماتی فلسفه - فلسفه عمومی، متافیزیک و معرفت شناسی تدریس می کنند اگرچه غالب اوقات صورت بندی غامض و مبهم خود دکارت بیان نمی شود.

این استدلال معرفت شناختی است، استدلال شکاکانه در باب معرفت. استدلال این حکم را - حکمی که بیش تر ما آن را فرضی بی چون و چرا می دانیم - زیر سوال می‌برد که افراد قادرند دست‌کم تا اندازه ای به جهان فیزیکی و از جمله ویژگی‌های فیزیکی خودشان معرفت داشته باشند. این استدلال را عموماً به احترام رنه دکارت، دکارتی می خوانند. هرچند بسیار پیش از او افلاطون در رساله ثئایتتوس از قول سقراط صورتی از این استدلال را بیان کرده است. اما از لحاظ تاریخی خوانش دکارت تاثیرگذارتر بوده است. شناخته شده‌ترین بیان این استدلال در اثر 1641 دکارت تاملاتی در باب فلسفه اولی ارائه شده است، لحظه ای حساس در تاریخ فلسفه که مشهورترین شرح و بیان از شک معقول عرضه می شود.