کتاب بوسه تقدیر - فریده شجاعی

کتاب بوسه­ تقدیر اثر فریده شجاعی توسط نشر البرز به چاپ رسیده است.

کتاب "بوسه­ ی تقدیر" رمانی خواندنی، غم انگیز و جذاب می باشد که با بیانی ساده، گرم و عامیانه توسط نویسنده به نگارش درآمده است. محوریت داستان حول شرح زندگی "نگار" می­چرخد که شخصیت اصلی داستان می­باشد. او فرزند سوم یک خانواده­ ی شش نفره است که با مادر، پدر، دو خواهر بزرگ­تر و یک برادر کوچک­ترش زندگی می­کند. در یکی از روزها، در رستورانی، با پسری به نام شهاب آشنا می­شود، او فردی تمام عیار با ویژگی­های برجسته­ و ممتازی ست که هر دختری را مجذوب و مغلوب خویش می­کند؛ همین دیدار جرقه­ ی عشقی آتشین و ابدی را در قلب­های آن­ها پدیدار می­سازد و آن دو را دل باخته­­ و شیدای یک­دیگر می­کند. اما غافل از این­که دست تقدیر، سرنوشت دیگری را برای آن­ها رقم زده بود. پس از گذشت مدت زمانی، پدر خانواده گرفتار بحران مالی شدیدی می­شود و تنها راه حل این مشکل ازدواج "نگار" با شخصی دیگر می­باشد. حال او مجبور است میان عشق زندگی و نجات پدرش یکی را انتخاب کند و در پس همین تصمیم است که در طول داستان، ماجراهایی غیر قابل پیش بینی­ به وقوع می­پیوندد. نویسنده در طول محتوای داستان به­ طور هنرمندانه ­ای به توصیف جزئیات پرداخته تا حدی که تمام صحنه­ های آن، در ذهن شما ماهرانه به تصویرکشیده می­شود، گویی خود در آن حضور داشته و آن­ها را به چشم می­بینید.

برشی از متن کتاب

ده روز از رفتن برای دیدن مسابقه اتومبیل­رانی و دادن شماره تلفنی که شهاب در رستوران به من داده بود، گذشته بود اما من هنوز جرات نکرده بودم با او تماس بگیرم، آن قدر شماره تلفن را نگاه کرده بودم که آن را حفظ شده بودم. حتی یک بار که کسی در منزل نبود به طرف تلفن رفتمو هنوز دو شماره را نگرفته بودم که آن­قدر قلبم به تالاپ تلوپ افتاد که به سومین شماره نرسید و ناچار شدم گوشی تلفن را سر جایش بگذارم تا قلبم آرام بگیرد. حتی رویم نشد که این موضوع را به پردیس بگویم و مثل همیشه از او کمک بخواهم.نمی­دانم هر وقت به تلفن کردن به شهاب فکر می­کردم ناخود آگاه یاد حرف نیشا می­افتادم که: «دختره –شیدا دوست نوید را می­گفت- با پررویی تمام تلفن کرد گفت فلانی را می­خواهم.» من فکر می­کردم با تلفن کردنم به شهاب دیگران هم این تصور را بکنند و نمی­خواستم شهاب فکر کند من خیلی پررو و از خدا خواسته هستم. بیتا را هر روز می­دیدم و چون می­دانستم او هیچ حرفی را از سام پنهان نمی­کند در مورد شهاب سوالی نمی­کردم زیرا می­دانستم خواه ناخواه به گوش او می­رسد و من نمی­خواستم شهاب فکر کند من دختری هستم که برای دوستی زود پیش قدم می­شود. از درون می­سوختم و مانند تشنه­ای در انتظار آب منتطر شنیدن خبری از جانب او بودم. سه­شنبه آخرین روز مهر ماه بود. چهارشنبه به مناسبتی تعطیل بود و کم و بیش شایعاتی در مدرسه بود که احتمالا روز پنج­شنبه هم تعطیل اعلام شود. بعضی از دوستانم ذوق زده برای این سه روز تعطیلی برنامه­ریزی کرده بودند که کجا بروندو چطور خوش بگذرانند. قرار بود بیتا و سام بعد از ظهر همان روز که اتفاقا شب ولادت یکی از ائمه هم بود در محضری به عقد هم دربیایند و بیتا نیز اصرار داشت که من هم به عنوان ساقدوشش به محضر بروم و گفت قرار است شب بعد از بازگشت از محضر جشن کوچکی در منزلشان برگزار شود. شهاب نیز قرار بود بیاید. بیتا گفت که شهاب به سام گفته که حتما مرا هم دعوت کنند. وقتی بیتا این موضوع را به من می­گفت صورتم سرخ شده بود. با وجودی که خودم می­دانستم سرخی صورتم از شرم نیست و نهایتا خواستنم را می­رساند اما بیتا آن را به حساب شرم دخترانه گذاشت و من نیز نخواستم او را از اشتباده بیرون آورم. می­دانستم رفتنم امکان ندارد زیرا پنج شنبه­ی همان هفته، یعنی دو روز بعد، جشن نامزدی پریچهر بود و سر مادر که از یک هفته قبل که در حال دیدن تدارکات نامزدی او بود حسابی شلوغ بود و به تمامی نیروی انسانی که دور و برش بود احتیاج داشت.حتی یاسمین از دو روز پیش به منزلمان آمده بود و به عنوان نیروی کمکی مشغول به کار شده بود. تازه با وجودی که مادر خیلی ملاحظه­ی مرا به خاطر داشتن درس می­کرد اما هر فرصتی که مرا بیکار می­دید استفاده می­کرد و کاری به من محول می­کرد، و همین احتمال این که بتوانم از او مرخصی بگیرم و به منزل بیتا بروم را به صفر می­رساند

نویسنده: فریده شجاعی انتشارات: البرز