معرفی کتاب گفت و گوی دوراس/ گدار
موضوع این کتاب، شرح گفت و گوی بین گدار و دوراس می باشد که طی سه مرحله صورت گرفته است: گفت و گوی اول در سپتامبر 1979 در همان ایامی که گدار مشغول ساختن فیلم "توان نجات (زندگی)" بود، گفت و گوی دوم در سپتامبر و اکتبر 1980، و گفت و گوی سوم در دسامبر 1987 (برای برنامه ی تلویزیونیِ اُسه آنیک) و موضوع گفت و گو هم مشخصاً پیرامون نویسنده – فیلمساز / نویسندگی – فیلمسازی است. خاستگاه رویارویی این دو شخصیت عیان است: دوراسِ نویسنده فیلم هم می سازد، گدارِ فیلمساز هم از همان اولین فیلم هایش آشکارا با ادبیات و کلام و نوشتار درگیر بوده است.
گدار از آرزوی از دست رفته ی نویسنده شدن می گوید، دوراس از سینما می گوید، رودرروی «بزرگترین کنشگر برای رهایی سینمای جهانی» از قید و بندهای کهنه. گدار را خلاق ترین فیلمساز می داند، و حاضر نیست برای خیلی از نامداران هورا بکشد. البته نه گدار و نه دوراس، طی گفت و گوهاشان از فیلمسازانی که در عرصه ی کلام / تصویر دغدغه ی کم و بیش مشابهی دارند نام نمی برند، جز اشاره ی کوتاه و گذرا به ژان اُستاش و گارِل.
در گفت و گوی سه گانه ی گدار و دوراس در این کتاب، علاوه بر تبعات ادبی – سینمایی، به تأثیرپذیری های متقابل هم اشاره می شود؛ در اوایل دهه ی 80، بعد از یک دهه فیلم سازیِ سیاسی و تجربه ی ویدئو و دوری از چرخه ی رسمی تولید، گدار دوباره به ساختن فیلم هایی می پردازد که برای بیشتر دیده شدن تولید می شوند، و این همان دوره ی موسوم به «تولد دوباره» است. دوراس هم درهمان سال ها از سبک نوشتنِ ده سال پیش خود تا حدودی فاصله می گیرد و سبکی متفاوت از سیاق فیلمنامه ای پیشه می کند. دامنه ی گفت و گوی شان به رخدادهای سال های تاریک 1940 هم کشیده می شود، سال های وقفه در حیات، حفره در روال روزها، غیاب میل، و مغاک تن.
نویسنده: سیریل بِگَن مترجم: قاسم روبین انتشارات: مرکز