کتاب بلندی‌های بادگیر | امیلی برونته؛ بهرام‌بیگی

درباره‌ی کتاب بلندی‌های بادگیر امیلی برونته

بلندی های بادگیر اثر امیلی برونته با ترجمه‌ی علی‌اصغر بهرام‌بیگی توسط انتشارات علمی و فرهنگی به چاپ رسیده است. کتاب بلندی‌های بادگیر تنها رمان "امیلی برونته" می‌باشد که آوازه‌ی جهانی یافته و نخستین بار در سال 1847 تألیف شد. عنوان آن از واژه‌ای اسکاتلندی الهام گرفته است؛ این عنوان کنایه به بادهایی دارد که در پیرامون عمارت خانوادگیِ "ارنشاو" می‌وزد و نمادی از فضای پر سر و صدای زندگیِ این خانواده و البته موضوع داستان است.

در واقع، نام اصلی این کتاب انتشارات علمی و فرهنگی یعنی "وادرینگ هایتس"، نام مکانی است که داستان در آن روی می دهد؛ مشخصات جغرافیایی این مکان به گونه ای است که در بلندی واقع شده و بادگیر هم هست، این کتاب یکی از پر ترجمه ترین رمان های خارجی محسوب می شود که تاکنون توسط نه مترجم و انتشارات مختلف به فارسی برگردانده شده است.

روایت این داستانِ جذاب از زبان خدمتکار عمارت بیان می شود. ماجرا در مورد عشقی پر تب و تاب است که میان دو تن از اعضای عمارت یعنی "کاترین ارنشاو" و "هیث کلیف" شکل گرفته اما نافرجام می ماند و این عشقِ آتشین زندگی اطرافیان این دو شخصیت را به آتش می کشاند. کلیف که یک کولی زاده ی بی اصل و نسب است، وقتی موفق نمی شود کارتین را به دست بیاورد، تصمیم می گیرد از اعضای خانواده ی او انتقام بگیرد.

بخشی از کتاب بلندی‌های بادگیر؛ ترجمه‌ی علی‌اصغر بهرام‌بیگی

گفت: خیالاتی شد و از همه این چیزها دست کشید. خیال می کرد قهرمان یک داستان عاشقانه ام و انتظار داشت عین قهرمان ها در رکابش باشم. بعید می دانم عقل درست و حسابی داشته باشد چون اصرار عجیبی داشت تصویری افسانه ای از من بسازد و با همین تصورات غلط هم با من رفتار می ‌کرد اما فکر می ‌کنم بالاخره دارد مرا می ‌شناسند. آن لبخند ها و ادا و اطوارهای احمقانه ای که اوایل تحریکم می کرد اصلا بی معنی بود. وقتی هم خیلی جدی میگفتم که درباره خودش و شیفتگی اش چه نظری دارم، باز عقلش کار نمی ‌کرد و تشخیص نمی داد. اصلا معجزه شد که فهمید دوسش ندارم.

واقعا داشتم فکر می کردم هیچ جور نمی شود این موضوع را به مخش فرو کرد! اما بالاخره به هر زحمتی بود فهمید. امروز صبح عقلش جا آمد، چون گفت که من توانسته ام او را از خودم متنفر کنم! واقعاً کار شاقی بود! اگر فهمیده باشد، جا دارد از او تشکر کنم. ایزابلا، آیا می توانم  روی این حرف حساب کنم؟ مطمئنی از من بدت می آید؟ اگر یک نصف روز ولت کنم پشیمان نمی شوی و دوباره دور من نمی گردی؟ نلی، مطمئنم که دلش می خواست من مقابل تو قربان صدقه اش بروم.

به غرورش بر می خورد که حقیقت فاش بشود ولی من اهمیت نمی دهم که کسی متوجه بشود این احساس شیفتگی کاملا یک طرفه بوده. هیچ وقت یک کلمه در این قضیه به او دروغ نگفته ام. نمی تواند مرا متهم کند که نقش بازی کرده ام. یا تظاهر کرده ام به محبت و مهربانی. از گرینج  که خارج شدیم، خودش دید اولین کارم چه بود. آن توله سگ را دار زدم. وقتی التماس کرد این کار را نکنم اولین حرفی که زدم این بود که دلم می‌خواهد هر موجودی را که او می شناسد دار بزنم، به جز یکی.

شاید خیال می کرد این یکی خود او بوده. اما اصلا از بی رحمی من بدش نمی ‌آمد. به نظرم حتی خوشش می آمد. به شرطی که وجود نازنین خودش صدمه ای نمی دید! خوب، این اوج بلاهت نبود؟ حماقت نبود که این لکاته  مفلوک کله پوک کور خیال می کرد من می توانم دوستش داشته باشم؟ نلی، به اربابت بگو که من در عمرم با چنین موجود حقیری روبرو نشده بودم. این دختر حتی آبروی لینتن ها را هم برده. من گاهی عقلم قد نمی ‌دهد که دیگر باید چه کنم و چه بلایی سرش بیاورم تا قطع امید کند. ولی باز با کمال وقاحت خودش را می چسباند به من.

نلی، به اربابت بگو که به عنوان برادر و به عنوان قاضی منطقه خیالش راحت باشد که من حد و حدود قانون را دقیق رعایت می کنم. تا امروز کوچک‌ترین بهانه ‌ای دستش نداده ام که بخواهد تقاضای طلاق کند. تازه نیازی هم به کمک کسی ندارد که بیاید ما را از هم جدا کند. اگر بخواهد برود، می تواند برود. دردسرهای حضور او بیش از کیف و لذتی است که از شکنجه دادنش عایدم می شود.

گفتم: آقای هیتلیف، این حرف ها را  فقط آدم دیوانه می تواند بزند و همسرتان هم لابد فکر می کند شما دیوانه شده اید.

• ادبیات کلاسیک جهان
• نویسنده: امیلی برونته
• مترجم: علی‌اصغر بهرام‌بیگی
• انتشارات: علمی و فرهنگی