کتاب دانش پدیدارشناسی روح - هگل

کتاب دانش پدیدارشناسی روح اثر گئورگ ویلهلم فریدریش هگل با ترجمه ی ابراهیم ملک اسماعیلی توسط انتشارات نگاه به چاپ رسیده است.

کتاب "دانش پدیدارشناسی روح" اثری دربرگیرنده ی اطلاعاتی ارزشمند در باب دانش فلسفه می باشد که سرشار از مباحث مفهومی و پرمحتوا بوده و در نتیجه، درک مطالب موجود در آن، به تامل و تفکری عمیق نیاز دارد. "گئورگ ویلهلم فریدریش هگل"، دانشمند بزرگ آلمانی است که در دوره ی حیات خویش نقش بسیار موثری را در ایجاد جنبش های مردمی اروپا ایفا نمود و هم چنین، تاثیرات فراوانی بر ایجاد تحول و گسترش دانش فلسفه از خود بر جای گذاشت؛ وی با بهره گیری از علم و دانش خویش، کتاب دانش پدیدار شناسی روح را به رشته ی تحریر درآورد و توانست به این واسطه، بیش از پیش، بر وسعت شهرت و نفوذ خود در سراسر جهان بیفزاید؛ به طوری که، با گذشت سال ها از زمان چاپ و انتشار آن، هم چنان نیز دارای ارزش بوده، بحث ها و مطالعات بسیاری را با خود به دنبال داشته و به یکی از مهم ترین کتاب های فلسفه ی غربی مبدل شده است. هگل در طول محتوای مطالب پدیدار شناسی روح، به بیان نتایج تحلیل ها و مطالعات گسترده ی خویش در باب ظهورات، تصورات و توهمات بشر در طول تاریخ پرداخته و هم چنین، در رابطه با چگونگی تکامل آگاهی انسان، مطالب قابل تامل و مهمی را ارائه می نماید.

فهرست

پیش گفتار مقدمه [آ. آگاه بودن محسوس] یقین محسوس؛ یا شان این و نظر داشتن ادراک حسی یا شیء و فریب نیرو و فهم. پدیداری و جهان فراحسی [ب - خودآگاه بودن] حقیقت یقین خود خویش بشخصه الف - خودایستایی و ناخودایستایی خودآگاه بودن سروری و نوکری ب - آزادی خودآگاه بودن؛ رواقی گری، شکاکیت و آگاه بودن نامراد [ج] [(آ.آ) خرد] یقین و حقیقت خرد خرد مشاهده کننده مشاهده ی طبیعت مشاهده ی خودآگاه بودن در ناب بودگی اش و رابطه اش در عطف بر فعلیت یافتگی بیرونی؛ قانون های منطقی و روان شناختی مشاهده ی رابطه ی خودآگاه بودن در عطف بر فعلیت یافتگی بلاواسطه اش؛ قیافه شناسی و جمجمه شناسی به فعلیت یافتگی رسیدن خودآگاه بودن خردمندانه از طریق خود بمشخصه آ. لذت و ضرورت قانون دل و جنون خودسری ج. تقوا و مسیر جهان فردیتی خود در و برای خود بشخصه مبتنی بر واقعیت آ. قلمروی جانوری روحی، فریب یا مطلب بشخصه ب. خرد قانون گذارنده ج. خرد خرد قانون آزماینده [ب . ب . روح] روح آ. روح حقیقی، اخلاق گرایی آ.آ جهان اخلاقی قانون بشری و الهی، مرد و زن آ. ب. رفتار عملی اخلاقی، دانستن و الهی گناه و سرنوشت آ. ج. وضعیت حقوقی ب. روح خود را بیگانه گردانیده؛ فرهیختگی جهان روح خود را بیگانه گردانیده فرهیختگی و قلمروی فعلیت یافتگی اش اعتقاد و درون بینی ناب روشنگری ستیز روشنگری با خرافه حقیقت روشنگری آزادی مطلق و وحشت روح به خود خویش بشخصه مطمئن اخلاقیت جهان بینی مبتنی بر موازین اخلاقی وانمود سازی وجدان، جان زیبا، شر و بخشودنش ج. ج. دین دین دین طبیعی نظام روشنایی گیاه و جانور استاد کار مذهب هنر اثر هنری مجرد اثر هنری زیبنده اثر هنری روحی مذهب آشکار شده د.د. دانستن مطلق دانستن مطلق

برشی از متن کتاب

[آ. آگاه بودن محسوس] یقین محسوس؛ یا شان این و نظر داشتن دانشی که نخست یا بلاواسطه برابر ایستاده ی ماست، نمی تواند جز آن دانستنی باشد، که بشخصه دانستن بلاواسطه، دانستن باشندگی بلاواسطه یا دانستن باشندگی است. ما نیز باید خود را بلاواسطه یا تقبل کننده وضعیت دهیم، یعنی نباید در دانستن، آن گونه که او خود را ارایه می نماید، تغییر دهیم و یا فهمیدن را از به فراچنگ آوردن بازداریم. محتوای کنکرت یقین محسوس، او را به مثابه ی غنی ترین شناخت، یا حتی به مثابه ی شناختی با غنای پایان ناپذیر پدیدار می سازد، غنایی که برایش - اگر ما بیرون از زمان و مکان، که او خود را در آن ها می گستراند - انگار که تکه ای از این انبوهی جدا می سازیم، و از طریق تقسیم شدن به درون آن تکه نفوذ می کنیم، - هیچ مرزی را نمی یابیم. علاوه بر آن یقین محسوس به مثابه ی حقیقت مندترین یقین پدیدار می شود، زیرا از برابر ایستاده هنوز هیچ چیز حذف نکرده است، بلکه برابر ایستاده را در کامل بودگیش رو در روی خویش دارد. لیکن این یقین در عمل خود را به عنوان مجردترین و فقیرترین حقیقت می نمایاند. او از آن چه می داند، تنها این را اظهار می دارد؛ او هست؛ و حقیقتش تنها بودن مطلب را در بر می گیرد؛ آگاه بودن به نوبه ی خود در این یقین تنها به مثابه ی ذات من ناب است. یا من درون آن تنها به مثابه ی شان این ناب و برابر ایستاده تنها به مثابه ی شان این ناب است. من به این، این مطلب، به این خاطر یقین ندارم، زیرا من خودم را در این جا به مثابه ی آگاه بودن تکامل داده ام و به صورت چند لایه اندیشه ها را حرکت داده ام. نه به این خاطر نیز، چون مطلبی که به آن یقین دارم، بر حسب تعدادی از چون بودگی های متمایز شده، رابطه ای غنی در خود او بشخصه، یا به احتمال وضعیت یابی چندگانه نسبت به دیگران است. هر دو با حقیقت یقین محسوس بی ارتباط است: نه من و نه مطلب، درون آن معنای وساطت یافتگی چند لایه را ندارد، نه من، معنای تصور کردن و اندیشیدن چند لایه و نه مطلب، معنای چون بودگی چند لایه دارد؛ بلکه مطلب، هست؛ و او هست فقط چون او هست؛ او هست، برای دانستن محسوس، امر اساسی است و این بودن ناب یا این بلاواسطگی بسیط، حقیقتش را تشکیل می دهد. درست، این چنین، یقین به مثابه ی رابطه، رابطه ی بلاواسطه ی ناب است؛ آگاه بودن، من است و جز آن هیچ، یک شان این ناب؛ فرد مجزا، شان این ناب را می داند، یا به مثابه ی امر مجزا. لیکن اگر ...

نویسنده: گئورک ویلهلم فریدریش هگل مترجم: ابراهیم ملک اسماعیلی ناشر: نگاه