کتاب فوتبال و فلسفه ذهن زیبا، بازی زیبا

کتاب فوتبال و فلسفه ذهن زیبا، بازی زیبا نوشته ی تد ریچاردز با ترجمه ی عیسی عظیمی توسط نشر مرکز به چاپ رسیده است.

وقتی از فوتبال حرف می زنیم، از چه حرف می زنیم؟ اقبال عمومی به فوتبال چنان گسترده است که دیگر پرسش از چیستی و چرایی آن به حاشیه رفته و بدیهی به نظر می رسد. واقعیت اما این است که همین «امر واقع» به شدت نیاز بازشناسی و تحلیل است تا راز بر اهل اندیشه گشوده شود. رازی که در فصل اول کتابی که در دست دارید به تفصیل از آن سخن می رود و در ادامه سی فصل دیگر لازم است تا نکته ی پنهانی از این معما باقی نماند. بخش بندی جالب کتاب به سبک خود فوتبال است که با «گرم کردن» به جای مقدمه شروع می شود و در شش بخش دیگر، سیر تا پیاز فوتبال را از زاویه ی فلسفه و در جستجوی چیستی و چرایی وامی کاود. این کتاب با رویکردی فوتبالی و زبانی عام فهم و خاص پسند، به مفهوم امروزی و متنی نو و «بین رشته ای»، حاوی مضامینی است که برای اولین بار در زبان فارسی از آن ها «به زبان دانش نه گمانه» سخن گفته می شود.

کتاب حاضر، گام کوچکی در مسیر تولید محتوای فوتبالی، و درراستای راهی است که فعالان پیشرو فرهنگ و فوتبال گشوده اند؛ قدم ناچیزی که با الهام از خود ایشان و به این امید برداشته شده است که فاصله ی سالیان نوری ما را با درک معنای این بازی زیبا در کهکشان معنایی بزرگتری به نام زندگی، یک قدم هم که شده کمتر کند. نویسنده بر این باور است که؛ شیفتگی به فوتبال نه تنها از لحاظ شعله ی اشتیاقی که برمی افروزد، که نیز از لحاظ رقابتی که در میان اقشار انسان ها پدید می آورد قابل توجه است.

فهرست

نیمه ی اول - طبیعت بازی بین دونیمه - قوانین نانوشته نیمه ی دوم - بازی زیبا وقت اضافه ی اول - هواداری وقت اضافه ی دوم - فوتبال و جامعه ضربات پنالتی - کار به پنالتی می کشد اعضای تیم (معرفی نویسندگان)

برشی از متن کتاب

هشتم جولای 2007 در آتلانتای ایالت جورجیا پنج نفر، ازجمله یکی ازنویسندگان این مقاله، وارد یک زمین فوتبال  سرپوشیده ی کوچک شدند تا اولین بازی نمایشی تاریخ فوتبال بین انسان و روبات های خودکار را برگزار کنند. روبات ها از دانشگاه اسنابروک بودند؛ روی چرخ هایی حرکت می کردند و دوربین هایی با گیرنده و فرستنده ی امواج مجهز شده بودند که به آن ها اجازه می داد کل زمین را ببینند. آن ها به تازگی برنده ی «لیگ روبات های متوسط» در رقابت های سالانه ی فوتبال روبوکاپ شده بودند. این تجربه یک بار دیگر در سال 2009 در برابر پنج ربات دیگر از اشتوتگارت که قهرمان آن سال بودند، در زمینی بزرگتر تکرار شد. در هیچ یک از دو مورد ربات ها که قدشان تا کمر انسان بود، حریف فوتبالیست های آماتور نشدند. انسان ها حرکت بیشتری داشتند، بهتر پاس می دادند و در کل می توانستند از زمین بازی موثرتر استفاده کنند. آن ها قادر بودند سریع تر گل بزنند و در انتهای زمان بیست دقیقه ای بازی، با حفظ توپ و راه رفتن و نه دویدن، روبات ها را دست می انداختند. (خودتان می توانید ببینید) با این حال، در بازی روبات ها در سال 2009 پیشرفتی محسوس به چشم می آمد و درجاتی چند بر اعتبار این ادعا می افزود که آن ها همان گونه که در شطرنج توانستند، ممکن است بتوانند در فوتبال هم روزی بر انسان پیروز شوند.

نویسنده: تد ریچاردز مترجم: عیسی عظیمی انتشارات: مرکز