کتاب دو نمایش نامه از ژرژ پرک

معرفی کتاب دو نمایش نامه از ژرژ پرک

کتاب پیش رو، مجموعه ی دو نمایش نامه ی کوتاه تحت عناوین "اضافه حقوق" و "سیب زمینی" را در برمی گیرد که توسط "ژرژ پرک"، رمان نویس و فیلم ساز صاحب نام معاصر فرانسوی، به نگارش در آمده است. در واقع این مجموعه، تنها اثر نمایشی خلق شده از جانب ژرژ می باشد که تمامی محتوای آن را با بهره گیری از شیوه ی خاص و قلم توانای خود تدوین نموده و با نقل حکایت هایی خواندنی، مخاطب را مجذوب روایت های خویش می سازد. در داستان "سیب زمینی"، همان طور که از عنوان آن پیدا است، محوریت نمایش نامه در رابطه با سیب زمینی است که تمامی مسائل زندگی، بحث ها، گفت و گوهای صورت گرفته میان شخصیت های قصه که عبارتند از: یک پیرزن، خدمتکار ، زن و مردی جوان را در برگرفته است و داستانی خواندنی را در اختیار خواننده قرار می دهد. در نمایش نامه ی "اضافه حقوق" نیز، ماجرای یک کارمند را می خوانیم که قصد دارد جهت ارائه ی درخواست اضافه حقوق، نزد رئیس خود رفته و با او ملاقات کند؛ در این میان، وی مدام با همکاران خود راجع به این موضوع صحبت کرده و احتمالات موجود بر سر سراهش را مورد بررسی، تجزیه و تحلیل قرار داده، مخاطب را نیز با خود همراه می کند.

فهرست

پیشگفتار مترجم مقدمه ی مترجم: دنیای شگفت انگیز ژرژ پرک اضافه حقوق سیب زمینی  

برشی از متن کتاب

هنگامی که اولین تماشاگر وارد سالن می شود، پرده پایین است. حدود یک ربع قبل از ساعت شروع اجرا، از آن سوی پرده، صدای نسبتا قوی یک جاروبرقی شنیده می شود. آن گاه پرده بالا می رود و به تماشاگرانی که در آن زمان در سالن نشسته اند اجازه می دهد تا صحنه و شش پرسوناژ را که چند دقیقه ای است روی صحنه نشسته اند ببینند. به هیچ عنوان نباید ورود هنرپیشه ها به صحنه دیده شود، برعکس همه چیز باید طوری انجام گیرد که این حس القا شود که آن ها ساعت ها، روزها، ماه ها ... است که آن جا هستند. مسئول هدایت تماشاگران به کار خود ادامه می دهد و تازه از راه رسیده ها را به جای خود هدایت می کند، بدون این که کوچک ترین توجهی به آن چه روی صحنه می گذرد نشان دهد. به همین ترتیب، هنرپیشه ها نیز گویی سالن نمی بینند و طوری رفتار می کنند که انگار پرده هنوز بالا نرفته است او قرار نیست بالا رود). صحنه در تاریکی نسبی قرار گرفته: تنها روشنی موجود، نور سالن است. نور باید به تدریج و تقریبا به طور نامحسوس بالا رود به گونه ای که زمان اعلان شروع نمایش، نور کامل شده باشد. چند ثانیه پس از زنگ اعلان شروع نمایش و بستن درها، نور سالن خاموش می شود. چند لحظه پس از آن، سه ضربه ی اعلان نمایش به صدا در می آید. صحنه یک مکان نمایش را نشان می دهد، یعنی فضای بسته ی بزرگی که نه در دارد و نه پنجره، به دیوارها پرده ای آویزان شده است، که می تواند طرح سه بعدی داشته باشد و نمایانگر مکانی باشد سابقا پر شکوه و مجلل که در اثر زمان به طرز فجیعی آسیب دیده و ویران شده است. جلوی صحنه، سمت چپ، سه میز عسلی آشپزخانه ی کهنه، که ترجیحا معیوب باشند، دورادور تشت کوچکی از جنس ورق فلزی لعاب داده شده قرار دارند. کنار آن، تلی از روزنامه و یک کیسه ی بزرگ سیب زمینی که کاملا سر بر آن باز شده و مقدار قابل توجهی از آن برداشته شده است. روی زمین، دستمال های کثیف، گلوله شده و یک پیش بند آبی. جلوی صحنه، سمت راست، یک تخت باریک یا یک دیوان (تخت نیمکتی)، باید بتوان روی آن دراز کشید و به آن تکیه داد. در کنار آن یک میزگرد تک پایه یا یک جعبه. در بخش میانی صحنه، در مرکز، یک مبل استیل مدل لویی 13، خیلی کهنه که پارچه اش در قسمت های زیادی از آن در آمده و محتویات داخلش دیده می شود. در بخش انتهایی، سمت چپ، که به سختی دیده می شود، چیزی که بتواند آشپزخانه را تداعی کند: قابلمه، اجاق ... و وسط، که آن هم کم دیده می شود، یک میز و یک نیمکت. دورتادور تمام صحنه، تا ارتفاع بسیار زیاد، کیسه گونی واقعی یا مصنوعی روی هم انباشته شده اند. هنگامی که پرده بالا می رود، خدمتکار در حال جارو کشیدن است. عسلی ها، مبل و تخت خالی هستند. پیرزن دراز کشیده، ظاهرا خواب است یا چرت می زند روی تلی از کیسه های سیب زمینی ...    

(به همراه مقدمه ای درباره ی زندگی و آثار نویسنده) نویسنده: ژرژ پرک مترجم: زهره ناصحی انتشارات: قطره