کتاب تاریخ اندیشه سیاسی در غرب (از سقراط تا ماکیاولی)

کتاب تاریخ اندیشه سیاسی در غرب (از سقراط تا ماکیاولی) اثر کمال پولادی در نشر مرکز به چاپ رسیده است.

این کتاب به طور خاص به عنوان کتاب درسی برای دانشجویان علوم سیاسی و به طور عام برای رشته های علوم اجتماعی در نظر گرفته شده است. یک مجلد از سه مجلدی است که تاریخ اندیشه ی سیاسی در غرب را آغاز پیدایش اندیشه ی سیاسی تا زمان حاضر معرفی می کنند.

در این اثر به طور مکرر با دو اصطلاح اندیشه ی سیاسی و فلسفه ی سیاسی سرو کار داریم که رابطه ی این دو؛ یعنی اندیشه ی سیاسی و فلسفه ی سیاسی را اغم و اخص میداند، به بیان ساده تر فلسفه ی سیاسی را جزئی از اندیشه ی سیاسی دانسته است. آنچه که با عنوان اندیشه ی سیاسی در آراء اندیشمندان  ارایه داده شده بیشتر در حوزه ی فلسفه سیاسی قرار می گیرد. دلیلش آن است که به سبب محدودیت مجال باید مهمترین جریانهای اندیشه سیاسی و اندیشمندان سیاسی را معرفی کند و این رویکرد موجب می شود که بیشتر در حوزه ی فلسفه ی سیاسی به سیر و بحث بپردازد، بحث آن در تاریخ اندیشه ی سیاسی غرب از یونان باستان و از زمانی شروع می شود که بحث عقلی جای اسطوره را گرفته است.

فهرست

مقدمه فصل 1 – اندیشه ی سیاسی پیش از سقراط؛ زمینه های ظهور اندیشه سیاسی فصل 2 – سقراط فصل 3 – افلاطون اتحاد دولت و تربیت فصل 4 – ارسطو؛ تکیه بر تحقیقات تجربی در مطالعه دولت فصل 5 – پایان فلسفه دولتشهری و آغاز اندیشه جهان وطنی فصل 6 – اندیشه سیاسی روم؛ رشد آموزه های اخلاقی فصل 7 – پایان اندیشه سیاسی کلاسیک فصل 8 – مدافعان نظم الهی فصل 9 – شالوده های نظام سیاسی و قانون فصل 10 – آکویناس؛ سازش دادن نظم الهی با نظم بشری فصل 11 – طرح نظریه حکومت عرفی فصل 12 – به استقبال اندیشه سیاسی مدرن

برشی از متن کتاب

با اینکه مکتب اپیکوری دوری از سیاست و به طور کلی کنارجویی از مسایل عالم را می آموخت اما وجوهی از اندیشه ی اپیکوری در حوزه اندیشه سیاسی جایگاه تاریخی درخور توجهی دارد. از جمله این وجوه آموزه ی اصالت فایده و اصالت قرارداد است که، چنان که خواهیم دید، در دوره مهمی از تکامل اندیشه سیاسی تاثیر بسیاری اعمال کرده است. مکتب اپیکوری از اشکال بارز مکتب ماتریالیستی است و افلاطون پایه آموزه اصالت قراردارد را ماتریالیسم می دانست. استدلال اپیکور که متوجه اصل اصالت فایده است چنین است: برای اینکه ببینیم چه چیزی خوب است باید ببینیم که چه نوع چیزی است که مستقل از هرعقیده و به ویژه مستقل از هر قرارداد خوب بودنش حس می شود. آنچه اصالتا خوب است پیش از هر محاسبه، تعقل، اجبار و انضباط خوب بودنش باید آشکار باشد. چون نیک نظر کنیم می بینیم که چیز لذت بخش تنها چیزی است که به این معنی خوب است. لذت تنها چیزی است که خوب بودنش بدون به طور بی واسطه احساس می شود. بنابراین نخستشن لذت لذت جسمانی است. خرد، خوشخویی و شجاعت بواسطه ی نتایج طبیعی خود لذتبخش اند، اما عدالت به واسطه قرارداد و انتظاری که بر آن بار می کنیم ممکن است لذتی عطا کند. اپیکوریان زندگی سیاسی را بر دوش فرد می دانستند و معتقد بودند که خردمند از شرکت در سیاست امتناع خواهد کرد مگر آنکه منافعش موکدا اقتضا کند. آنها تسلیم به هر حرکتی که صلح و نظام را برقرار کند تعلیم می دادند. برای آنها استبداد کارآمد و دموکراسی چندان فرق نداشت.

نویسنده: دکتر کمال پولادی انتشارات: مرکز