کتاب بیست و یک داستان از نویسندگان معاصر فرانسه

کتاب بیست و یک داستان از نویسندگان معاصر فرانسه با انتخاب و ترجمه ی ابوالحسن نجفی توسط انتشارات نیلوفر به چاپ رسیده است.

این کتاب، مجموعه ی بیست و یک داستان کوتاه و خواندنی تحت عناوین "معامله"، "کبریت"، "پالاس هتل تاناتوس"، "زنی از کرک"، "ایوان ایوایوویچ کاسیاکوی"، "نامزد و مرگ"، "مورمور"، "عرب دوستی"، "کرگدن‌ ها"، "شب دراز"، "زن ناشناس"، "کهن ‌ترین داستان جهان"، "دیوار"، "هفت شهر عشق"، "مرتد"، "بد نیستم"، "شما چطورید؟"، "بیرون رانده"، "چگونه وانگ فو رهایی یافت"، "درس ‌های پنج شنبه"، "بازار برده‌ فروشان" و "مرد بافتنی به دست" را در برمی گیرد که توسط نویسندگان صاحب نام فرانسوی ای هم چون: "ژان پل سارتر"، "آلبر کامو"، "ساموئل بکت"، "اوژن یونسکو" و ... به رشته ی تحریر درآمده و قصه هایی خواندنی را در اختیار مخاطب قرار می دهند. به عنوان مثال در داستان "معامله"، شخصیت اصلی قصه، "خوان"، مردی خجالتی و کم حرف از سرزمین "پونته ودرا" می باشد که در شهر "مادرید" زندگی می کند و به عنوان یک طلبه ی دینی، علوم مذهبی را فرا می گیرد. وی عاشق و دل باخته ی دختری به نام "کارمن" است و سرسختانه، عشق او را در قلب وروح خود می پروراند. در یکی از شب های میلاد مسیح، هنگامی که خوان، در اتاق زیرشیروانی منزلش، مشغول مطالعه ی کتابی از خاخام مغربی می باشد، مدام درباره ی خداوند و جهان هستی با خویشتن صحبت کرده و جملات و عباراتی را تکرار می نماید. در همین حین، ناخودآگاه به یاد کارمن افتاده و سخنان خود را به میزان و شدت علاقه اش نسبت به این دختر و هم چنین تمایلش به وصال با او، تغییر می دهد. این عمل خوان، وی را با عواقب و ماجراهایی سرنوشت ساز مواجه ساخته و داستانی زیبا و تاثیرگذار را خلق می کند.

فهرست

معامله/ ژول تلیه کبریت/ شارل لوئی فیلیپ پالاس هتل تاناتوس/ آندره موروا زنی از کرک/ ژوزف کسل ایوان ایوایوویچ کاسیاکوی/ ژان ژیونو نامزد و مرگ/ ژیل پرو مورمور/ بوریس ویان عرب دوستی/ ژان کو کرگدن‌ ها / اوژن یونسکو شب دراز/ میشل دئون زن ناشناس/ ژان فروستینه کهن ‌ترین داستان جهان/ رومن گاری دیوار/ ژان پل سارتر هفت شهر عشق/ روژه ایکور مرتد/ آلبرکامو بد نیستم، شما چطورید؟/ کلودرودا بیرون رانده/ ساموئل بکت چگونه وانگ فو رهایی یافت/ مارگریت یورسنار درس ‌های پنج شنبه/ رنه ـ ژان کلو بازار برده‌ فروشان/ ژرژ ـ الیویه شاتورنو مرد بافتنی به دست/ گابریل بلونده

برشی از متن کتاب

معامله در شهر مادرید، شبی از شب های عید میلاد مسیح، سال ها پیش از این بود. برف می بارید و دانه های برف، چرخ زنان در دست باد، آهسته و سنگین به روی کوچه های تیره و تار فرو می ریخت. یکی از آن شب ها بود که هیچ چیز محدود و منفرد به چشم نمی خورد، از آن شب ها که آدمیزاده در عناصر طبیعت محو می شود و اندیشه های مبهم و نامتناهی در سرش چرخ می زند. با این همه، در گوشه و کنار شهر، هنوز پنجره هایی روشن بود، از جمله پنجره اتاق زیر شیروانی «خوان»، طلبه ی علوم دینی. پشت شیشه، میزی دیده می شد و روی میز، چراغی و نزدیک چراغ، کتابی و مقابل کتاب، طلبه خوان، اهل «پونته ودرا»، نشسته بود. خوان کتاب می خواند، کتابی از آثار خاخام مغربی، و لاجرم زود دست از خواندن کشید و با صدای بلند گفت: ــ حقا که علی رغم عقیده این حکیم و دیگر حکما، دنیایی که ما در آن زندگی می کنیم تاریک و مبهم است. علت وجود اشیاء چیست؟ از این که بگوییم همه چیز را خدا آفریده است به جایی نمی رسیم، زیرا توضیح وجود خدا آسان تر از توضیح وجود جهان نیست. شاید وجه دیگری سوای هستی هست که موجد آن است و باید آن را بررسی کرد. لئون عبرانی را گمان بر این است که این وجه را می شناسد و به تبع او همه مفسران «قبالا»، که همان تفسیر رمزی تورات باشد، بر این گمان رفته اند. اما من از «عدم مجامع» که همان «حدوث ذاتی» باشد و از «عدم مقابل» که همان «حدوث دهری» باشد هیچ سردرنمی آورم. «عالم ظلمانی» دالان پیچ در پیچی است که مسافر دیرآمده را سرگردان می کند، ولی بنا بر قول حکیم پریسیلین در آن جا پرندگانی بودند با شهپرهای نورانی که راه ظلمات را روشن می کردند. عالم اندیشه نیز در تاریکی است، منتها این عالم ظلمانی را علمای الهی روشن می کنند جز این که نور آن ها البته به پای نور پرندگان آن عالم ظلمانی نمی رسد. اما این حقیر از این که چیزی موجود باشد در عجب است و سخت مشتاق است که بداند اگر داروغه هر آینه از «وجود» اوراق هویتش را مطالبه کند او چه جواب می دهد. اما البته داروغه در این فکر نیست و خود من هم حاضرم در این فکرها نباشم به شرط این که لااقل امیدوار باشم که ممکن است مورد لطف علیامخدره «کارمن» قرار بگیرم. خوان که در حین حرف زدن دو سه بار به دور اتاق گشته بود برگشت و باز پشت میزش نشست. و دیگر حرفی نزد، زیرا هرچند که اشخاص کمرو علاقه دارند که در تنهایی با خود حرف بزنند چون به افکار عاشقانه می رسند هرگز حاضر نیستند که صدای خود را بلند کنند. طلبه خوان به یاد کارمن افتاد و به یاد چارقدش و شیوه خود را باد زدنش و گونه های گلگونش و موهای گلابتونی اش. به یاد معصومیتش افتاد و ستمکاری هایش و خنده های بی پایانش و قیافه گرفتن های موقر و متینش. به یاد آورد که با چه ناز و غمزه ای لب هایش را غنچه می کرد و می گفت: «من خیلی سرفه می کنم و تا چند وقت دیگر می میرم.» اندیشید که دیگر امیدی نیست و کارمن همیشه او را مسخره خواهد کرد که چرا از مردم گریزان است و چیزی جز کتاب هایش نمی داند. با خود گفت که با همه این احوال حاضر است که زندگی اش را بدهد و دور از کتاب ها در کنار او در آفتاب و سبزه زار بلمد و لبخندش را ببوسد. و البته حق داشت که چنین بیندیشد، زیرا هنوز پانصد سالی به تولد شوپنهاور مانده بود...      

• انتخاب و ترجمه: ابوالحسن نجفی
• انتشارات: نیلوفر