کتاب سرانجام شری - سیدونی گابریل کولت

کتاب سرانجام شری اثر سیدونی گابریل کولت و ترجمه ی شیرین تعاونی (خالقی) توسط انتشارات نیلوفر به چاپ رسیده است.

شخصیت اصلی رمان، "شری"، مردی سی ساله می باشد که شش سال از بهترین دوران عمر خود، یعنی جوانی اش، را در میدان های جنگ سپری کرده است. در واقع او، سال ها به عنوان یکی از اعضای نیروهای نظامی کشور فرانسه، در جبهه های جنگی به مبارزه با دشمنان پرداخته، شاهد قتل ها، جنایت ها و خشونت های غیر انسانی بوده و در نتیجه، ذهن و قلبش، را حجم وسیعی از حوادث و وقایع تلخ جنگی در برگرفته. با پشت سر گذاشتن این دوران سخت و پس از بازگشت به فرانسه، با زنی به نام "ادمه" ازدواج کرده و زندگی مشترکش را آغاز می کند. "ادمه"، زنی سخت کوش و زیبا می باشد که صاحب یک بیمارستان است و آن را به تنهایی اداره می نماید و همسرش را نیز، به شدت دوست دارد. اما با وجود تمام این شرایط مساعد، روزهای دردناک حضور در جنگ، عواطف و احساسات "شری" را تحت تاثیر قرار داده و او را به شخصیتی منزوی و غیر قابل پیش بینی مبدل ساخته، به طوری که همواره با مادر و همسرش رابطه ی سرد و بی روحی دارد و علی رغم تمام تلاش هایش، باز هم قادر نیست خود را تغییر داده و روابطش را بهبود بخشد. همین موضوع، زندگی او و همسرش را با فراز و نشیب های فراوانی رو به رو کرده و "شری" را غرق در ماجراهایی غیر قابل پیش بینی و دشوار نموده و داستانی پر کشش را خلق می کند.

برشی از متن کتاب

شری در آهنین باغچه را پشت سرش بست و هوای شب را بویید: «به! چقدر این جا خوبست!» و هنوز نفس بعدی را برنیاورده رایش عوض شد: «نه، خوب نیست.» انبوه درختان شاه بلوط بر گرمای محصور در زیرشان سنگینی می کردند و چتری از برگ های زنگار بسته به ملایمت بر فراز نزدیک ترین چراغ گاز می جنبید. خیابان هانری – مارتن با آن همه سبزه و درخت خفقان آور بود و تنها با طلوع سپیده، نسیم ملایمی از جنگل بولونی به سوی آن وزیدن می گرفت. شری، سر برهنه، برگشت تا نگاهی به خانه بیندازد که اینک خالی اما هنوز روشن بود. صدای به هم خوردن ناشیانه ی لیوان ها و شیشسه ها و متعاقب آن صدای روشن و زنگدار ادمه را شنید، تیز و شماتت آلود. بعد همسرش را دید که به کنار پنجره ی سرسرای طبقه ی اول آمد و به بیرون خم شد مرواریدهای برف تاب پیراهنش سپیدی خود را از دست داد، لحظه ای تلالو سبزفام نور چراغ گاز را منعکس کرد، و چون به پرده های ابریشمی طلایی نزدیک شد پرتویی زرد رنگ از آن زبانه کشید «این تویی توی پیاده رو، فرد؟» «پس کیه؟» «مگر فیلیپسکو را به خانه اش نرساندی؟» «نه، ترساندم؛ خودش رفته بود» «با این حال، دلم می خواست... خب، مهم نیست. حالا میایی تو؟» «نه، هنوز. خیلی گرمه. می خواهم کمی هوا خوری کنم.» «اما ... خب، هر جور میلته.» ئمی خاموش ماند، انگار می خندید؛ چون شری لرزه ی پیراهن برفی رنگش را می دید. «تنها چیزی که ازت می بینم سفیدی صورتت است و سفیدی جلوی پیراهنت که توی سیاهی شب معلق مانده. عین پوسترهای نایت کلاب! خیلی محشره.» شری، اندیشناک، گفت: «چقدر از اصطلاحات مادرم خوشت می آید! همه را بفرست بخوابند. من کلید دارم.» ادمه دستی برایش تکان داد، و شری به تماشای چراغ ها ایستاد که یکی پس از دیگری در تمام پنجره ها خاموش می شد. نوری ضعیف و آبی رنگ نشان می داد ادمه از میان اتاق خلوت خود به خوابگاه شان می رود که مشرف به باغچه ی پشت ساختمان بود. شری با خود اندیشید: نهمین روزها ست که اسم اتاق خلوتش را بگذارد دفتر کار. حرف ندارد.» ساعت بزرگ ژانسون – دو – سایی شروع کرد به زنگ زدن و شری گوش هایش را تیز کرد تا تک آواهای گریزا و آهنگین را، مانند چکه های باران از هوا بقاپد: «نیمه شب! لابد عجله دارد زودتر بخوابد ... آره، معلوم ست دیگر؛ باز هم صبح اول وقت باید در بیمارستانش حاضر باشد.» دو سه گام عصبی برداشت، شانه هایش را بالا انداخت، و آرام تر شد: «انگار زن بالرین گرفته باشم! از صبح اول وقت، تمرین: تمرین های مقدسی که به همه چیز تقدم دارد!» قدم زنان تا جنگل پیش رفت. گرد و غبار روز، آویخته در آسمانی رنگ پریده، از تلالو ستاره ها می کاست. شری متوجه صدای پای دیگری شد که گام به گام، قدم های او را پژواک می کرد. بر جای ایستاد و منتظر ماند او برسد؛ دوست نداشت کسی پشت سرش راه برود. نگهبان شبگرد دستی به کلاهش برد و گفت: «شب بخیر. منسیو په لو.» شری هم به توبه ی خود...

• نویسنده: سیدونی گابریل کولت
• مترجم: شیرین تعاونی (خالقی)
• انتشارات: نیلوفر