کتاب آمریکایی | هنری جیمز

معرفی کتاب آمریکایی

کتاب "امریکایی" داستانی زیبا و خواندنی را در باب سفر شخصیت اصلی داستان، "کریستوفر نیومن"، مردی امریکایی تبار، لاغر، با قدی بلند و بدنی عضلانی، به اروپا و ماجراهای پر فراز و نشیب پیش رویش، برای مخاطب تشریح می کند. وی در میانه های قصه، به مادام "دوسینتره"، زنی جوان و زیبا دل بسته و پس از ابراز علاقه، از او درخواست ازدواج می کند. "اربین بلگارد"، برادر دوسینتره و "مادام بلگارد"، مادر این زن جوان، با ازدواج آن ها مخالف بوده و تمام تلاش شان را می کنند تا "دوسینتره" را تحت تاثیر قرار داده و مانع ازدواجش شوند.

اما او به خواستگاری "کریستوفر" پاسخ مثبت داده و آمادگی خود را برای آغاز زندگی مشترک اعلام می نماید. مدت کوتاهی پس از این اعلام رضایت، هنگامی که "نیومن" جهت ملاقات نامزد خود، به خانه ی او می رود، متوجه می شود که "دوسینتره" از ازدواج منصرف گشته و خود را برای سفر به "فلوریر" آماده می کند. این موضوع وی را به شدت متاثر ساخته و او را ناراحت و غمگین می کند. از همین روی، با اصرارهای پی در پی، خواهان عدم سفر این زن شده و با ماجراهایی پرکشش و خواندنی رو به رو می گردد.

برشی از متن کتاب

در یکی از روزهای رخشنده ی ماه می 1868 آقایی، آسوده خاطر بر روی نیمکتی گرد و بزرگی لم داده بود که آن وقت ها قسمت مرکزی تالار کاره ی موزه ی لوور را اشغال می کرد. این نیمکت نرم و جادار را بعدها، با وجود تاسف عمیق عموم علاقمندان سست پای هنرای زیبا، به جای دیگر بردند، ولی آقای مذکور نرم ترین نقطه ی آن را تصرف کرده بود و با سر برگشته به عقب و پاهایی دراز شده به جلو، با لذتی سرشار به پرتره ی زیبای مریم موریلیو خیره شده بود. کلاهش را برداشته بود و دوربین و کتابچه ی راهنمای قرمز کوچک، در کنار او روی نیمکت قرار داشت. روز گرمی بود و او که از پیاده روی عرق کرده بود، مدام دستمالی را با ملال روی پیشانی می کشید، با این وجود ظاهرا مردی نمی نمود که خستگی با او سر و کاری داشته باشد. باریک و بلند و عضلانی؛ وی احساسی را در انسان می دمید که عموما به عنوان «سرسختی» شناخته شده است.

اغلب کارهای شاقی را انجام داده بود که از گشت و گذار آرام امروزش در لوور، کم تر او را خسته کرده بود. با دقت کامل تمام تابلوهایی را دیده بود که به هر یک از آن ها روی صفحات کاغذ نرم باداکر علامت ستاره ای، با چاپ عالی ضمیمه شده بود. علاقه اش به شدت جلب و نگاهش خیره بود؛ با احساسی از درد زیبا شناسی. با این همه نه فقط تابلوها را، که همه ی کپی ها را دیده بود که گرداگرد تابلوهای اصلی در دست زنان بی شمار، با بزک هایی ملامت ناپذیر، به نمایش گذاشته بود؛ که در فرانسه خود را وقف ترویج و تبلیغ شاهکارهای هنری کرده بودند. و اگر واقعیت را بخواهید او اکثرا، کپی ها را خیلی بیش تر از تابلوهای اصلی ستوده بود. چهره اش آشکارا ذکاوت و لیاقت او را نشان می داد و به راستی هم، بسیار پیش آمده بود که شب هایی را بی آن که خمیازه ای بکشد، بر سر مجموعه ای از صورت حساب ها، مقاوم و استوار تا سپیده دم بیدار مانده بود.

ولی رافائل و تیشین و روبنس، نوع جدیدی از طرح های ریاضی وار بودند که دوست ما را برای نخستین بار در عمر، با احساس ناشناخته ای از عدم اعتماد به نفس آکنده بودند. یک ناظر با هر دید و نظری از نمونه های ملی، در تشخیص خاستگاه این خیره ی مبتدی هیچ مشکلی نداشت، و به واقع می توانست قریحه ی مطایبه آمیز کم و بیش مشخصی از آرمان نسبتا کاملی را احساس کند که این خبره، قالب ملی اش را با آن شکل داده بود. آقای روی نیمکت از نوع نیرومند امریکایی بود، ولی فقط یک امریکایی عالی نبود. در وهله ی نخست از نظر جسمانی مرد جذابی بود. می شد گفت از چنان سلامت و صلابتی برخوردار بود که هر گاه به کمال می رسد، بیش ترین تاثیر را می گذارد؛ سرمایه ای جسمانی که دارنده اش کاری برای «تداوم» آن نمی کرد. اگر مسیحی مومنی بود، روحش از آن خبر نداشت. اگر لازم شده بود که گاهی مسیر دوری را طی کند...

• نویسنده: هنری جیمز
• مترجم: فرزانه شیخ
• انتشارات: نیلوفر