کتاب هگل و پدیدارشناسی روح

معرفی کتاب هگل و پدیدارشناسی روح

"هگل و پدیدار شناسی روح" کتابی در حیطه ی فلسفه می باشد که مباحثی ارزشمند را در زمینه ی پدیدار شناسی روحی به مخاطب ارائه می دهد. "گئورگ ویلهلم فریدریش هگل"، فیلسوف بزرگ و نامی آلمانی تبار است که نقش بسزایی را در ایجاد جنبش های مردمی اروپا ایفا نمود و هم چنین، تاثیرات فراوانی را بر ایجاد تحول و گسترش دانش فلسفه از خود بر جای گذاشت. وی با خلق کتاب پدیدار شناسی روح بر وسعت شهرت و تاثیرگذاری خود در سراسر جهان افزود. این اثر با گذشت زمان، هم چنان نیز دارای ارزش بوده و همواره بحث ها و مطالعات بسیاری را با خود به دنبال داشته.

کتاب پدیدار شناسی که مهم ترین اثر فلسفه ی غربی می باشد، دربرگیرنده ی متنی سنگین و دشوار است که در آن مولف، با بیان مباحثی مفصل و پرمحتوا، نتایج تحلیل ها و مطالعات گسترده ی خویش در باب ظهورات، تصورات و توهمات بشر در طول تاریخ را به مخاطب ارائه نموده و در نتیجه، درباره ی چگونگی تکامل آگاهی انسان، مطالب قابل تاملی را ابراز می کند که درک و فهم آن برای بسیاری از افراد سخت است. از همین روی، نویسنده ی کتاب حاضر، سعی بر این داشته تا با گفتاری ساده و روان، از دیرفهمی و دشواری های متن بکاهد. در واقع اثر پیش رو را می توان به عنوان مقدمه ای برای پدیدار شناسی روح هگل برشمرد که با ارائه ی مطالبی روشن و روان، خواننده را در شناخت مبانی نظری و دیدگاه های فلسفی هگل یاری می رساند.

برشی از متن کتاب هگل و پدیدارشناسی روح

هگل و عصرش

اغلب درباره هگل (1770-1831م) گفته شده است که وی در عصری پرحادثه، زندگی بی حادثه ای داشت. به طور قطع، سرگذشت وی در مقایسه با سرگذشت متفکرانی هم چون کی یرکگور یا مارکس کم و بیش کسالت بار به نظر می رسد، اما بی حادثه پنداشتن آن نیز اغراق آمیز است. وی در جوانی صاحب پسری نامشروع شد؛ با بسیاری از متفکران برجسته عصرش از قبیل گوته، شلینگ و هولدرلین همصحبت بود؛ و از دوره طولانی گمنامی نسبی در چهل سال اول عمرش تا شهرت ملی و آوازه بین المللی فزاینده اش در زمان مرگ در کم تر از دو دهه بعد، بالنسبه زندگی پرافت و خیزی را سپری کرد.

شاید دلیل این که زندگی هگل جذابیت چندانی نداشت، این بود که شخصیتش را دلنشین ندانسته اند: هگل را معمولاً (حتی برخی از تحسین کنندگانش) فردی یکدنده، همرنگ جماعت، گزافه گو و جاه طلب تلقی می کنند. البته این ارزیابی باید به دقت مورد بازنگری قرار گیرد، چراکه وی نیز بی تردید واجد فضایل خاص خود از قبیل وفاداری، صداقت فکری، شکیبایی در برابر ناملایمات، جذابیت پیچیده و استعداد برای شادی، شوخ طبعی و عاطفه عمیق بوده است که در پس همان تصور نسبتاً خشن و ترسناکی پنهان شده اند که همگی از وی در ذهن داریم.

بنابراین با وجود این که وی آشکارا مستعد رنجاندن، سردرگم ساختن و جریحه دار کردن احساسات کسانی بود که با آن ها مواجه می شد، اما در عین حال قادر به حرمت نهادن و ازخودگذشتگیِ الهام بخش، و عطوفتی پایدار نیز بود. زندگی و شخصیت وی به طور قطع پیچیده تر و جذاب تر از آن است که اغلب در نظر گرفته می شود (برای مطالعه جامع نگاه کنید به Pinkard 2000a). با این همه، احتمالا این نگرش صحیح است که در بررسی اثر هگل به جای آن که به زندگی و شخصیتش بپردازیم، باید عصری را مدنظر قرار دهیم که وی در آن می زیست. چراکه مسلما اثر وی بیش تر تحت تاثیر زمانه وی است تا رویدادهای زندگی خصوصی یا سرشت شخصیتی اش. هگل علی رغم انتزاع ظاهری اغلب آثارش، به شدت درگیر رویدادهای سیاسی و تاریخی پیرامونش بود و می کوشید تا با اصطلاحاتی فلسفی نسبت به آن ها واکنش نشان دهد.