کتاب داستان من

معرفی کتاب داستان من 

فکر می کردم کسانی که با من زندگی می کنند، پدر و مادرم اند. بهشان می گفتم "مامان و بابا". تا اینکه روزی زنی که به او می گفتم مامان، صدایم کرد و گفت: "دیگه به من نگو مامان. تو الان بزرگ شدی که همه چی رو درک کنی. من هیچ نسبتی باهات ندارم تو رو فقط آوردن اینجا تا ازت نگهداری کنیم. مادرت فردا می آد دیدنت. اگه دوست داشتی، بهش بگو مامان."

فقط تشکر کردم اما در مورد مردی که به او "بابا" می گفتم، چیزی نپرسیدم‌. او پستچی بود. عادت داشتم هرروز صبح روی لبه ی وان بنشینم و اصلاح کردنش را تماشا کنم و از او سوال کنم. مثلا می پرسیدم "شرق کدام طرف است؟" یا "جنوب کدام طرف است؟" یا "چند نفر روی زمین زندگی می کنند؟"

او تنها کسی بود که به همه ی سوال هایم جواب می داد. زن و مردی که فکر می کردم پدر و مادرم اند، خودشان بچه هایی داشتند. بدجنس نبودند. درآمدی نداشتند و فقیر بودند. آن قدرها نداشتند که به کس دیگری رسیدگی کنند. به زور خرج بچه های خودشان را می دادند و خلاصه چیزی به من نمی رسید. فقط هفت سالم بود، اما به اندازه ی سهم خودم کار می کردم. زمین را می شستم، ظرف ها را تمیز می کردم و دم دستشان بودم.

روز بعد مادرم آمد سراغم؛ زن زیبایی بود که اصلا لبخند نمی زد. قبلا هم دیده بودمش، اما نمی دانستم کیست.

وقتی این بار به او گفتم "سلام مامان" زل زد به من. هیچ وقت من را نبوسیده و بغلم نکرده بود؛ او حتی به ندرت با من حرف می زد. به این ترتیب چیزی در موردش نمی دانستم؛ اما چند سال بعد که بزرگتر شدم، چیزهایی فهمیدم. حالا وقتی به او فکر می کنم، قلبم دو برابر بیش تر از زمانی که بچه بود تیر می کشد. دلم برای هردومان می سوزد. ...

• نویسنده: مریلین مونرو
• مترجم: معصومه عسکری
• انتشارات: میلکان