کتاب نهاد ناآرام جهان

معرفی کتاب نهاد ناآرام جهان

"نهاد نا آرام جهان" کتابی با موضوع حرکت جوهری ملاصدرا می باشد و این نظریه را به طور مفصل مورد بررسی قرار می دهد. حرکت جوهری یکی از مهم ترین مباحث مطرح در علم فلسفه است که سال ها پیش، توسط "ملاصدرا" مطرح شد و مخالفان و موافقان زیادی را به خود اختصاص داد. بر اساس نظریه ملاصدرا، جهان و تمامی مخلوقات همواره در حال تغییر و تکامل هستند.

در همین راستا، نویسنده با بهره گیری از بیانی ساده و روان، به شرح و تفسیر نظریه ی مذکور پرداخته و ابراز می کند که این ایده نیز، هم چون نظریه های جاذبه ی نیوتن و نسبیت انیشتین دارای اهمیت فراوانی است و باید مورد توجه همگان قرار گیرد. از همین روی به مقایسه ی حرکت جوهری با دو نظریه ی ذکر شده پرداخته و مطالبی قابل تامل را ارائه می کند. وی جهت تدوین و تهیه ی مطالبی کارآمد، از دلایل و استدلال های ملاصدرا سخن گفته و هر یک را به طور کامل تشریح می نماید. خواننده با مطالعه ی این اثر نفیس، ضمن آشنایی و تسلط بر نظریه ی حرکت جوهری، با ابعاد فکری و نظری ملاصدرا و اندیشه های ارزشمندش آشنا شده و در نتیجه، بر دانسته های علمی و فلسفی خود می افزاید.

برشی از متن کتاب نهاد ناآرام جهان

هم چنان که اشارت رفت نیاز به خدا اتکاء محض سراپای جهان مادی به یک حرکت مقوم – یعنی موجودی که این کاروان شتابنده و اسایش ناپذیر کائنات را هم از ریشه برویاند و هم به پیش براند – در سایه ی حرکت جوهری به طور بسیار طبیعی و بدیهی احساس می شود. شخصیت لحظه ای جهان، آشکارا شخصیت نیازمند آن را آشکار می سازد. نظر یک شخص واقع بین به جهان، پس از دریافت حرکت جوهری و پیش از آن هرگز یکسان نیست. اگر تا پیش از این چنین می اندیشید که عمیق ترین حرکات جهان مادی، تا آن جا که علم بدان دست یافته است، حرکات اجزای درون اتم است، این که در می یابد که در حقیقت عمیق ترین اسرار هستی این است که هستی مادی یک حرکت بیش نیست.

و اگر تا قبل از این جهان را ایستاده می دید و زمان را گذران، و گذشت زمان را تابع گذشت زمان، از این پس جهان را نیز به عمیق ترین وجهی در گذر و سیلان و انقضا خواهد دید، نه فقط در ظواهر و احوالش، بلکه در اصل وجود و هویتش و اگر قبلا به جهان به صورت موجودی مستقل و بر پای خود می نگریست، از این پس آن را موجودی متکی و نیازمند غیر خواهد یافت که این اتکا و نیاز تا عمق جان او ریشه کرده و سراپای هستی او را گرفته است، و این تعبیر صدرایی را از یاد نخواهد برد که هستی های جهانی هستی های آویزان (هویت تعلقی) هستند که چنگ تعلق به دامان هستی بخش زده اند. گویی هستی آن ها عین آویختگی آن ها ست و اگر لحظه ای این آویختگی از آن ها گرفته شود از هستی خواهند افتاد.