کتاب اسرار سیاره ها (مجموعه کتاب رازها 2)

معرفی کتاب اسرار سیاره ها 

کره زمین یکی از سیارات منظومه ی شمسی به شمار آمده و شناخت دیگر سیارات این منظومه درک ما را نسبت به ویژگی های سیاره ی خودمان افزایش می دهد. در حال حاضر به کمک کاوشگرهای فضایی پیشرفته و رصد خانه های بزرگ و مجهز زمینی اطلاعات زیادی نسبت به دیگر سیارات داریم. اثر پیش رو ترجمه ی بخش سیارات کتاب "منظومه ی شمسی" از مجموعه کتاب - مجله های all about space می باشد که در حین ترجمه بخش هایی از آن به روز رسانی شده است. در هر فصل از این اثر به یکی از سیارات منظومه ی شمسی به ترتیب فاصله شان از خورشید یعنی عطارد، زهره، زمین، مریخ، مشتری، زحل، اورانوس و نپتون پرداخته می شود و ویژگی هایشان از نظر ساختار درونی و جو، عوارض و مشخصه های سطحی، میدان مغناطیسی، ویژگی های فیزیکی و مداری و نیز روند کاوش های فضایی بر روی آن ها مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین برخی موارد علمی در قالب اعداد و تصاویر و مقایسه ی آن ها با یکدیگر ارائه گردیده که به جذابیت این اثر افزوده است.

برشی از متن کتاب

همه چیز درباره مشتری اگر تنها یک واژه برای توصیف مشتری وجود داشته باشد، آن واژه «بزرگ» است. قطر این سیاره 142984 کیلومتر در استوا بوده که حدود 11 برابر قطر زمین می شود. مشتری بزرگ ترین سیاره همراه با میدان مغناطیسی گسترده ای است و64 قمر به دور آن می گردند. این سیاره می توانست به یک منظومه خورشیدی مینیاتوری تبدیل شود و بعضی ها مشتری را ستاره نارس لقب دادهاند. زیرا گازهای تشکیل دهنده اش شباهت زیادی به خورشید دارد؛ اگر چه جرم و حرارت اش در حد یک ستاره نیست. مشتری برای تبدیل به یک ستاره کوچک نیاز داشت تا 80 برابر جرم فعلی خود جرم داشته باشد؛ اما این اتفاق هیچ گه رخ نداد. مردم باستان مشتری را یک ستاره می دانستند تا اینکه برای نخستین بار رصدهای گالیلهنشان داد که در حقیقت این جرم آسمانی یک سیاره است که 4 قمر بزرگ (کالیستو، اروپا، گانیمید و یو) به دور آن می گردند.

این کشف یک انقلاب در نجوم بود. زیرا نشان می داد زمین مرکز عالم نیست و نظریه خورشید مرکزی کوپرنیک را تأئید می کرد. مشتری به همراه زحل، اورانوس و نپتون، عمدتا از گاز تشکیل شده است و به اصطلاح در دسته سیارات گازی منظومه شمسی قرار می گیرد و ده ها برابر زمین جرم دارد. هرچه به هسته نزدیک تر می شویم، تراکم گازها افزایش پیدامی کند. همان طور که گفته شد مشتری بزرگ ترین سیاره بوده و قطر زحل دومین سیاره منظومه شمسی 120536 کیلومتر است. پس خیلی تعجب آور نیست که به این سیاره ژوپیتر (خدای خدایان روم) می گویند. جرم مشتری 8/317 برابر زمین و 001/0 خورشید است. گاهی اوقات جرم سیارات فراخورشیدی بر اساس جرم مشتری بیان می شود. زیرا این سیاره بسیار بزرگ است.

• راز سیاره های منظومه شمسی؛ از عطارد تا نپتون
• نویسنده: محمدرضا رضایی
• انشارات: علمی و فرهنگی