Name: کتاب نظریه های روان درمانی | پروچاسکا
Brand: روان
SKU: 10573
Price: 4600000 IRR
Availability: InStock
Rating: 5 (1 reviews)

درباره‌ی کتاب نظریه های روان درمانی پروچاسکا ترجمه‌ یحیی سید محمدی

کتاب نظریه های روان درمانی پروچاسکا با ترجمه‌ی یحیی سیدمحمدی منبع کاملی در روان ‌درمانی است و همچنین مرجع مناسبی برای استفاده‌ی دیگر نویسندگان کتاب های روان درمانی می‌باشد. کتاب داشگاهی حاضر ارزیابی منظم، جامع، و متعادلی را از نظریه‌های روان‌درمانی عمده تامین می‌کند. با این حال این کتاب طوری طراحی شده است که فقط ارزیابی نباشد.

کتاب نظریه های روان درمانی پروچاسکا در قالب نظام درمانی خاص، مراحل خاصی را پیش می‌گیرد که بر برخی از شباهت‌های نظام درمان بدون کم رنگ‌کردن تفاوت‌های اساسی آنها تاکید دارد. این تحلیل مقایسه‌ای، به روشنی نشان می‌دهد که چگونه بسیاری از نظریه‌های روان‌درمانی درباره‌ی فرآیندهایی که موجب تغییر می‌شوند توافق دارند، در حالی که درباره‌ی محتوایی که باید تغییر یابد اختلاف دارند.

بخشی از کتاب نظریه های روان درمانی پروچاسکا ترجمه‌ی سیدمحمدی

روان شناسی خود:

درمان آدلری یکی از قدیمی ترین و بانفوذترین درمان های روان پویشی بوده است، ولی مطمئنا تنها مورد نیست. برای آگاهی از گرایش روبه تکامل نوفرویدی ها، اکنون درباره ی چهار نوع دیگر درمان روان پویشی بحث می کنیم: روان شناسی خود، روابط شیء، درمان های حمایتی، و درمان روان پویشی کوتاه مدت.

روان کاوی کلاسیک عمدتا بر مبنای روان شناسی نهاد استوار بود، که به موجب آن غرایز و تعارض هایی در رابطه با این غرایز، برانگیزنده ی اصلی شخصیت و آسیب روانی در نظر گرفته شده اند. با اینکه روانشناسی نهاد (یا نظریه ی سائق) همچنان نظریه ی ارجح برای برخی روان کاوان است، اما دیگران از هارتمن، کریس، لوونشتاین، اریکسون و راپاپورت پیروی کرده اند که روان شناسی خود با نفوذ را به وجود آوردند‌. فروید شخصا هنگامی که در دهه 1920 توجه خود را به تحلیل خود (ایگو) معطوف کرد، از نهاد فراتر رفت.

در حالی که روان شناسی نهاد فرض می کند که خود تمام انرژی اش را از نهاد می گیرد، روان شناسی خود فرض می کند که فرایندهای خودِ فطری _ مانند حافظه، ادراک، و هماهنگی حرکتی _ وجود دارند که جدا از نهاد، از انرژی برخوردارند. در حالی که روان شناسی نهاد فرض می کند که خود در متعادل کردن تعارض های جاری بین غرایز و مقررات جامعه وظیفه ی دفاعی دارد، روان شناسی خود فرض می کند که خود حوزه ی بدون تعارض دارد (هارتمن و همکاران 1947).