کتاب 42 اندیشه ناب - مارک ورنون

کتاب 42 اندیشه ناب نوشته مارک ورنون با ترجمه پژمان طهرانیان توسط نشر نو به چاپ رسیده است.

در این کتاب چهل و دو جمله قصار از افرادی که زندگی را عمیق زیسته اند، آورده شده است تا نقطه آغازی برای همه ی کسانی باشد که در تکاپوی زندگی بهتر هستند. علت این که تعداد چهل و دو جمله برگزیده شده این است که طبق محاسبه ابر رایانه ی اندیشه ناب، این عدد پاسخی است به معمای زندگی و همه چیزهایی که در جهان است. البته این عدد جنبه علمی ندارد و صرفاً به عنوان یک انگیزه برای نوشتن این اندیشه ها در نظر گرفته شده است، چرا که برای یافتن پاسخِ معنای زندگی نیازی نیست که حتما در مفاهیمی انتزاعی مثل عددها جستجو کنیم، بلکه برای پیدا کردن معنای واقعی زندگی، باید در زندگی واقعی خودمان سرک بکشیم. به هرحال این محاسبه اندیشه ناب، نکته حکیمانه ای است که قضاوت را بر عهده خواننده می گذارد. کتاب حاضر با بیان این چهل و دو اندیشه ناب، رویکردی متفاوت از فلسفه که سرچشمه هایی از آن را در گذشته ها می یابیم، نشان می دهد و بیان می کند که زندگی هدیه ای است که از طرف خدا به انسان داده شده و مردم حتی اگر هدفی هم در زندگی شان ندارند باید پشت همین بی هدفی شان هم نوعی خرد و دانش نهفته باشد.

برشی از متن کتاب

ارسطو با ترسیم طرحی کلی از دوستی در ادامه رهنمود هایی در مورد فراز و فرودهای دوستی واقعی که به شاگردانش ارائه می دهد، می گوید: دوستان باید با هم برابر باشند. اگر یکی از دوستان بسیار ثروتمند تر از دیگری باشد دوستی شان در معرض تهدید قرار می گیرد. چون دوست ثروتمند تر احساس خواهد کرد که باید همواره گشاده دستی پیشه کند و دوست فقیرتر شاید دائماً وسوسه شود که از دوستش تقاضاهای مادی کند. ارسطو همچنین بر اهمیت وجود ارتباطی هدفمند میان دوستان تاکید می‌ کند: گفتگو را قطع کنید تا رشته های دوستی تان هم بارها قطع شود. او به حمایت از دوستانی می پردازد که با هم زندگی می کنند، البته نه اینکه لزوماً زیر یک سقف زندگی کنند، بلکه همین که بسیاری از امور روزمره زندگی شان را با هم شریک باشند کافی ست. فهرست ارسطو در این مورد شامل نوشیدن، نرد بازی کردن، شکار رفتن و بحث های فلسفی کردن با یکدیگر است. دوستانی که تنها هر از گاهی شاید با تلفن یا ایمیل با هم حرف می زنند این خطر را به جان می خرند که پس از مدتی در یابند با هم غریبه شده‌اند و دوستانی هم که یکدیگر را فقط در قالب تجدید دیدارهای دیر به دیر می بینند احتمالاً خوشند به گذشته بازی‌ها و سفر به خاطرات خوش قدیم که این هم شکلی دیگر از لذت طلبی است. یکی از فرازهای به یاد ماندنی در سخنان ارسطو درباره دوستی در میانه‌های سخنانش است. او می گوید: دوست انسان خود دیگر اوست. ارسطو از دو نظر این را کاملا جدی گفته است: اول آنکه دوستان خود دیگر یکدیگرند چرا که خودشان را در یکدیگر می بینند. آنها یکدیگر را می ‌شناسند. جان کلام را درباره عشقی که دوستی نام دارد از این دیدگاه ارسطو می توان دریافت. اگر عشق به خانواده را بتوان با میل به دوست داشتن و دوست داشته شدن و عشق میان عشاق را با میل به تصاحب کردن و تصاحب شدن وصف کرد، عشق مشترک میان دوستان هم باید با میل به شناختن و شناخته شدن توصیف شود. دوم آن که وقتی ارسطو می ‌گوید: دوست انسان خود دیگر اوست، به نکته ‌ای عمیق ‌تر اشاره دارد. ارسطو در این اندیشه تأمل می کند که احساس فرد در مورد اینکه کیست با مفهوم دوستی گره خورده است. شاید ارسطو آن گفته فیلوکتتس را در نمایشنامه ای به همین نام از سوفوکل در ذهن داشته است. این شاهزاده بخت برگشته ی یونانی که به وجود زخمی  متعفن که در پایش داشته است، ده سال در جزیره ای متروک به حال خود رها شده است. او در طول این مدت خود را مرده ای در میان زندگان توصیف می ‌کند و توصیفش هم هیچ جنبه ای استعاری ندارد. در ذهن مدرن نداشتن دوست مترادف با ناخرسندی، تنهایی و آسیب ‌پذیری است اما نه مترادف با مرگ و نیستی. و دلیلش هم این است که استقلال فردی - همان فضیلت بزرگ اما انزوابخش - همان چیزی است که از نظر ما ضرورت انسان بودن است. ارسطو اما در آموزه هایش عمیقاً این انگاره را زیر سوال می ‌برد: بدون دوستی نمی توانید خودتان را پیدا کنید. شاید نشانه ای از این تفکر را بتوان در گفته کسی یافت که ادعا می کند از افتخارات ناشی از موفقیت دوستانش غرق در لذت می شود. این گونه افراد تنها به خاطر دوستانشان خوشحال می ‌شوند بلکه اعتماد به نفس خودشان هم تقویت می‌شود.

فهرست

سپاسگزاری مقدمه زندگی شادمانه جان استوارت میل: کافی است از خود بپرسید که آیا شادید تا دیگر شاد نباشید آلدوس هاکسلی: داوری سرخوشی همه مزایای مسیحیت و الکل را دارد بی آنکه معایب و مضرات شان را داشته باشد. توماس گری: آنجا که نادانی موهبت است دانا بودن حماقت است یک شعار سیاسی: اوضاع تنها میتواند بهتر شود بلز پاسکال: نا شادمانی های آدمی تنها از یک چیز ناشی می شود، ناتوانی اش در ساکت و آرام ماندن در یک اتاق ویلیام جیمز: متفکر همچو عاشق، فلسفه می بافد زندگی روزمره مارکوس اورلیوس: و اما... ژان لوک گدار:  عکاسی حقیقت است سینما حقیقت است به تعداد 24 بار در هر ثانیه مکبث: خواب، خواب بی خبری گ.ک چسترتون: می گویند سفر ذهن را وسعت می بخشد اما باید ذهنی هم داشته باشید برتولت برشت: اول خوراک، بعد اخلاق جین آستین: برای کسب فضایل اخلاقی نیست که به شهر های بزرگ سر میزنیم همینگوی: یک گربه همیشه گربه ی دیگری هم به دنبال دارد نیچه: شتاب امری همگانی است چون همه از خود گریزانند. زندگی کاری از فیلم سگ های سگدانی: بیا بریم سر کار گاندی: آزادی و اسارت حاصل ذهنیت‌هایند اسپایک میلیگان: پول نمی تواند برایتان خوشبختی بخرد، اما مسلما شکل خوشایندتری از مصیبت را برایتان می خرد سنکا: باید که هیچ نخواهید اگر آرزو دارید با ژوپیتری رقابت کنید که خود هیچ نمی خواهد میشل فوکو: روح زندان جسم است زندگی اجتماعی ارسطو: اشتیاق دوستی زود ایجاد میشود دوستی اما نه کنفوسیوس: با دیگران آن مکن که خوش نداری با تو کنند ژاک دریدا: هدیه چیزی است که نتوانید سپاسگزارش باشید اولین جمله پس از عنوان یکی از ترانه‌های گری نومن: دوستمان برقی ست! ناشناس: عشق کور است زندگی سبز تر فرانسیس بیکن: و خداوند متعال در آغاز باغی بر زمین کاشت ادوارد ابی: رشد به خاطر رشد فلسفه تشکیل سلولهای سرطانی ست داگلاس کوپلند: یک کالای خوب تکنولوژیک رویای روزی را در سر دارد که با کالای تکنولوژیک جدیدتر از خود جایگزین شود. جیمز لاولاک: طبیعت موجوداتی را قرین لطف و رحمت خود می‌سازد که محیط زیست را در وضعیتی بهتر به فرزندانشان بسپارند تا بقا یابند. زندگی بازنگری شده افلاطون:  بحث ما نه از موضوعی متفاوت که از شیوه درست پیش بردن زندگی هامان است گاندی: شما خود باید آن تغییری باشید که آرزو دارید در جهان شاهدش باشید هوراس: دم را دریاب دیوید هیوم: خلاف عقل نیست که ترجیح دهم کل جهان فرو بپاشد اما انگشت من خراش بر ندارد. سقراط: زندگی بازنگری نشده هیچ ارزش زیستن ندارد هراکلیتوس: شخصیت هر فردی سرنوشت اوست گوته: خودتان را بشناسید. اگر من خودم را می‌شناختم پا به فرار میگذاشتم امیلی دیکینسون: حقیقت را بگو اما به ایما، توفیق در حاشیه رفتن است زندگی برایان اثر مونتی پایتون: جمعیت: بله ما همه افراد جامعه ایم. فردی در میان جمعیت: من نیستم پایان زندگی کولریج: فلسفه سراسر در شگفتی آغاز می‌شود و در شگفتی پایان می‌گیرد جیمز برنچ کابل: خوشبین ها می گویند ما در بهترین جهان ممکن زندگی می کنیم و بدبین ها می ترسند که نکند حق با آنها باشد کالاهان در هری کثیف: احساس خوش شانسی می کنم؟ خوب مگه تو می کنی، عوضی؟ وودی آٖلن:  نمی خواهم با کارم به جاودانگی برسم می خواهم با نمردن به آن برسم ضرب المثل یدیش: حقیقت تنها نزد خداوند است و اندکی هم نزد من نام نامه

(تأملاتی درباره ی زندگی، جهان و هر آن چیز دیگر) نویسنده: مارک ورنون مترجم: پژمان طهرانیان ناشر: نشر نو