کتاب 17 اصل کار تیمی | جان سی. ماکسول

درباره‌ی کتاب 17 اصل کار تیمی اثر جان سی. ماکسول

کتاب" 17اصل کار تیمی" کتابی کاربردی و آموزشی است که در رابطه با چگونگی انجام کارهای گروهی موفق به افراد، اطلاعات مفید و ارزشمندی را ارائه می­‌دهد. امروزه بسیاری از فعالیت‌­ها با انجام کارهای تیمی امکان­پذیر هستند که البته لازم است که تیم مورد نظر جهت دستیابی به هدف، از ویژگی­‌های ضروری یک گروه موفق برخوردار باشد. هنگامی که قرار است یک فرد به تنهایی کاری را انجام دهد، با قبول مسئولیت خویش و با اراده‌ی قوی به سوی هدف پیش می‌رود تا به مقصود خود برسد.

اما هنگامی که بنا باشد کاری به صورت تیمی و دسته جمعی انجام گیرد باید تک تک افراد گروه، خود را مسئول بدانند و با آگاهی از مسئولیت و تاثیر آن بر کل گروه، از طریق همکاری و هماهنگی با یک­دیگر به هدف گروه جامه ی عمل بپوشانند؛ حال در این میان، حتی اگر فقط یک نفر از افراد تیم کوتاهی کند، موجب عدم دستیابی همه­‌ی افراد گروه به موفقیت می­‌شود.

مولف در این کتاب به 17 اصل کارآمد و در عین حال ساده اشاره کرده است که افراد برای داشتن یک تیم موفق باید از همه­‌ی این موارد آگاهی داشته و آن­ها را رعایت کنند و با اشاره به مثال­‌هایی از زندگی و روابط واقعی انسان­های موفق، تمامی اصول ذکر شده در این مسیر را به صورتی گیرا و ساده شرح داده و با ارائه­ ی تمرین­‌های کاربردی مخاطب را در این راستا هدایت می­‌کند.

فهرست

مقدمه مولف مقدمه اصل اول: انعطاف پذیری و سازگاری اصل دوم: همکاری و مشارکت اصل سوم: تعهد اصل چهارم: ارتباط اصل پنجم: شایستگی اصل ششم: قابل اتکا بودن اصل هفتم: منضبط بودن اصل هشتم: ارتقا دادن دیگران اصل نهم: اشتیاق اصل دهم: هدفمند اصل یازدهم: آگاهی از وظیفه اصل دوازدهم: آمادگی اصل سیزدهم: رابطه ­مند اصل چهاردهم: اصلاح و بهبود خود اصل پانزدهم: از خود گذشتگی اصل شانزدهم: راه حل­گرا اصل هفدهم: پیگیر و سرسخت نتیجه گیری

برشی از متن کتاب

یک نفر به جای یک تیم در سال 1399 یک مرد بیست و پنج ساله اهل نیویورک به نام جوناس ساک از دانشکده­ی پزشکی دانشگاه نیویورک فارغ­التحصیل شد. وقتی که پسر بچه بود آرزو  داشت که وکیل شود اما در فاصله­ی بین فارغ­التحصیلی از دبیرستان و ورود به دانشگاه علاقه او از قوانین مملکتی به سمت قوانین طبیعی چرخش یافت. تصمیم گرفت که یک پزشک شود شاید این تغییر علاقه به خاطر مادرش بود که او را از تحصیل کردن در حقوق باز داشته بود. سال­ها بعد می­گفت: «مادرم فکر می­کرد که من وکیل خوبی نمی­شوم. احتمالا به این دلیل که در بحث کردن با او هرگز برنده نبودم.» وقتی که او دکترای پزشکی خود را گرفت خانواده مهاجر و طبقه کارگری او احساس غرور کردند چون اولین فرد تحصیل کرده خانواده­اش بود. هر چند که او پزشک شدن را انتخاب کرد اما علاقه واقعی ساک پژوهش بود. ادعاهای علمی و متناقض دو نفر از اساتید کنجکاوی او را برانگیخت و او را وادار کرد که در رشته ایمنی شناسی و از جمله پإوهش در مورد آنفولانزا مطالعه کند و در خلال دومین سال تحصیل در دانشکده پزشکی فرصت یافت تا یک سال را صرف آموزش و پژوهش کند. او به یاد می­آورد که: «به من گفته شد که اگر بخواهم می­توانم تغییر رشته داده و در رشته بیوشیمی تا مقطع Phd ادامه تحصیل بدهم اما ترجیح می­دادم که در رشته پزشکی باقی بمانم. فکر می­کنم که همه این­ها به آرزو یا خواست اصلی من برمی­گشت. دوست داشتم که به نوعی به بشریت کمک کنم، یعنی چیزی بزرگ­تر از خدمت یک فرد به فردی دیگر.» در سال 1947، ساک رئیس آزمایشگاه تحقیقات ویروسی دانشگاه پترزبورگ شد. آن­جا بود که او تحقیق درباره ویروس فلج اطفال را آغاز کرد. در ان روزها، فلج اطفال ترسناک بود، بیماری معلول کننده­ای که زندگی هزاران نفر را همه ساله به خطر می­انداخت و اکثر قربانیان این بیماری، بچه­ها بودند. همه­گیری فلج اطفال در تابستان 1914 در نیویورک باعث فلج شدن 27000 نفر و مرگ 9000 نفر گردید. بعد از آن سال همه­گیری­های این بیماری شایع شد و دستجات مردم هر تابستان برای در امان ماندن بچه­هایشان از شهرهای بزرگ می­گریختند. در نیمه اول قرن بیستم تحقیقات در زمینه ویروس هنوز در مراحل ابتدایی خود بود. اما در سال 1948، یک گروه از دانشمندان در دانشگاه هاروارد موفق شدند که راه تولید مقادیر فراوانی از ویروس را در آزمایشگاه­ها کشف کنند و این امر تحقیقات وسیع­تر را امکان پذیر ساخت. ساک از یافته­های این دانشمندان و کارهای جدید دیگران استفاده کرد و ساخت واکسن فلج اطفال را شروع کرد. ساک از طریق سال­ها پژوهش، مطالعه و کار و تعهد خودش را برای کمک به مردم نشان داده بود. با این وجود، این­که به کاری که می­کنی اعتقاد داشته باشی یک چیز است و این­که خود را کاملا وقف آن کار کنی چیز دیگری است. در تابستان سال 1952، جوناس ساک واکسنی را تهیه کرده بود به افراد سالم داوطلب خورانید. در میان این افراد، خودش، همسرش و سه پسر او نیز بودند. او متعهد بود! تعهد ساک به ثمر نشست. آزمایش واکسن موفقیت آمیز بود و در سال 1955، او و معلم سابقش یعنی دکتر توماس فرانسیس توانستند چهار میلیون بچه را واکسینه کنند...