کتاب یک عدد بهترین دوست به فروش می رسد (فروشی ها 4)

کتاب یک عدد بهترین دوست به فروش می رسد چهارمین کتاب از مجموعه ی فروشی ها، به قلم کاره سانتوس و ترجمه ی سعید متین توسط نشر هوپا به چاپ رسیده است.

این کتاب داستان ماجراهای عجیبی را تعریف می کند که " اسکار لیرون " و " نورا گالان " هشت ساله سازنده اش هستند. تا به حال شاید به گوش ما نرسیده باشد که کسی بخواهد توی آگهی های تبلیغاتی مادر، پدر، خواهر و برادرش یا حتی دوستانش را بفروشد آن هم مادر و پدری و دوست هایی که خیلی دوستت داشته باشند، اما ماجرای این داستان فرق دارد. اسکار و نورا بهترین دوستان همدیگر هستند و هر سال توی مدرسه با هم همکلاسی می شوند و هر کدام ضعف های یکدیگر را می پوشانند. مثلاً اسکار پسری است که اصلاً دوست ندارد توی چشم باشد و جلب توجه کند و اکثراً توی جواب دادن به سوال ها ساکت می ماند یا حتی هیچ چیزی هم از کامپیوتر سرش نمی شود و در عوض نورا دختری است که خیلی باهوش و همیشه مرکز توجه قرار دارد و هر وقت که مشکلی برایشان به وجود می آید وظیفه ی تصمیم گیری به عهده ی اوست. حالا تابستان تمام شده است و اولین روز مدرسه است. اسکار اصلا مدرسه رفتن و به وجود آمدن اتفاقات جدید را دوست ندارد و بازی کردن تا آخرهای شب و خوابیدن تا لنگ ظهر در تابستان را به استرس گرفتن از نمره و درس خواندن و صبح زود بیدار شدن برای مدرسه را ترجیح می دهد. ولی خب مثل همیشه نورا برعکسِ اسکار روز اول مدرسه شاد ترین دختر جهان می شود و با شوق به سمت مدرسه پرواز می کند. اسکار که مدرسه رفتن را اصلا دوست ندارد با فهمیدن این که امسال هم با نورا هم کلاسی نیست اوضاع برایش بیشتر زجر آور و غیر قابل تحمل می شود و همین طور ادامه پیدا می کند تا متوجه می شود که نورا اصلا به این موضوع اهمیت نمی دهد و توی کلاس جدیدش با یک دختری به اسم موریل دوست شده و دیگر کمتر به اسکار اهمیت می دهد و با موریل قرار می گذارد و زنگ تفریح ها را با هستند و کم کم دیگر اسکار تنها و تنها تر می شود تا این بار خودش به تنهایی تصمیم می گیرد تا یک آگهی تبلیغاتی درست کند و توی آن بگوید که به یک دوست جدید نیازمند است و نقشه های جدیدی هم برای نورا در سر دارد. ولی بی خبر از آن که...

برشی از متن کتاب

حتماً گاهی متوجه سرماخوردگی هایی شده اید که با یک عطسه شروع می شوند و هی بد و بدتر می شوند و به سرعت ظرف چند ساعت آدم را به تکه ای گوشت تبدیل می کنند. تقریباً چنین اتفاقی با نورا و موریل افتاد. همه چیز خیلی زود بدتر شد. وقتی روز بعد رفتم دم در خانه ی بهترین دوستم تا با هم به مدرسه برویم، پدرش به من گفت: اسکار، نورا رفت. ده دقیقه پیش یک دختری آمد دنبالش. دوست داشتم کمی عصبانی شوم؛ ولی فقط موفق شدم ناراحت شوم. انگار غم داشت تمام وجودم را فرا می گرفت. وقتی رسیدم به مدرسه، نه نورا را دیدم، نه موریل را. فکر کردم رفته اند سر کلاس. زنگ تفریح اول صاف رفتم سمت اقاقیای توی حیاط؛ ولی آن جا هم پیدایشان نکردم. به تنه ی درخت تکیه دادم و تک و تنها ساندویچ کالباسم را خوردم. حتی ندیدمشان. وقتی کلاس تمام شد، بدو بدو از پله ها پایین آمدم تا آن معما را حل کنم. موریل و نورا را دیدم که بازو در بازوی هم پایین می آمدند و خیلی خوشحال و صمیمی به نظر می رسیدند. وانمود کردم نه ناراحتم نه دلخور و همه چیز طبیعی است. به آن ها نزدیک شدم؛ ولی نورا ( که خیلی باهوش است و من را خوب می شناسد ) شستش خبر دار شد که یک جای کار می لنگد. پرسید: خوبی اسکار؟ قیافه ات یک جوری است. _ من؟ چرت نگو! _ عصبانی هستی؟ _ من؟ موریل جلوی در مدرسه بود و دست تکان می داد. نورا با زیبا ترین لبخندش گفت: پس خوب است. من دیگر بروم. مراقب خودت باش. پرسیدم: با هم نمی رویم؟ بهترین دوستم گفت: امروز نمی توانم. با موریل می روم خانه ی آن ها مشق هایمان را بنویسم. دوان دوان رفت و من را بیشتر از قبل در غصه فرو برد. ولی علایم سرماخوردگی دوستی ام با نورا تازه شروع شده بود. روز بعد نورا موریل را برای ناهار به خانه شان دعوت کرد و من مجبور شدم دوباره تنها برگردم. عصر دو تایی به کتابخانه ی انکانتادوس رفتند تا تکالیفشان را انجام بدهند و من خودم تنهایی مشق هایم را نوشتم. روز سوم سه نفری از مدرسه برگشتیم؛ ولی آن ها همین جور یک ریز حرف می زندند و من چیزی به ذهنم نمی رسید بگویم. یکی_ دو بار زنگ تفریح همراهشان رفتم دم اقاقیا؛ ولی حوصله ام به شدت سر رفت. سعی می کردم گازی که به ساندویچ کالباسم زده ام توی گلویم گیر نکند. این طوری بود که آخر هفته رسید و سرماخوردگی به ذات الریه تبدیل شد...

• نویسنده: کاره سانتوس
• تصویرگر: آندرس گررو
• مترجم: سعید متین
• انتشارات: هوپا