Name: کتاب یک بغل کاکتوس - امیر مهدی نژاد
SKU: 2972
Price: 250000 IRR
Availability: InStock
Rating: 5 (1 reviews)

کتاب یک بغل کاکتوس نوشته امید مهدی نژاد در انتشارات سپیده باوران به چاپ رسیده است.

در این کتاب برگزیده ای از شعر شاعران معاصر را می خوانیم. شعر هایی طنز و یا خنده دار که حقایقی را بازگو می کنند و انتقادهایی همچون خار کاکتوس به متن فاخر می رود. به علاوه، مسائلی چون فقر، گرانی، دورویی، تبعیض و … خنده بر لب می نشاند، اما گاه تلخند است. لبخند هایی که از سردرد است. در کتاب یک بغل کاکتوس، گردآورنده اشعار در مقدمه درباره شعر طنزآمیز و خصوصیات آن سخن می گوید و مشکلات طنز پردازان را بیان می کند. او می گوید، طنز پرداز حامل خبرهای تلخ و ناگوار چون فقر، تبعیض، ظلم و گرانی است. به علاوه مشکلات دیگری چون تورم، مشکلات اجتماعی و فرهنگی، اوضاع سیاسی و … را به وضوح یا با کنایه مطرح می کند. طنز پردازان، این حقایق تلخ را در مقابل افراد مسئول این وقایع و نیز مردم فاش می گویند، به گونه ای که نه موجب نا امیدی شوند و نه خود آماج حملات باشند و برعکس نشاط و امید مخاطبان را نیز بر می انگیزند. نویسنده، با این منظور قطعه هایی از شاعران معاصر مختلف را گرد هم آورده است تا با طنز پردازی و در عین نا امید نکردن و افسرده نساختن خوانندگان، مسائل و مشکلات را بیان کرده و شفاف سازی نماید، بلکه راه گشایی برای همه جهت برطرف ساختن این مشکلات باشد. از میان این شاعران نامدار می توان به مرحوم سید حسن حسینی، مرحوم ابوالقاسم حالت، بهاء الدین خرمشاهی، جلال رفیع، رضا رفیع، سعید بیابانکی، ناصر فیض، سعید سلیمان پور، سعید نوری، ابوالفضل زرویی نصر آباد، شهرام شکیبا و رسول یونان اشاره کرد.

نویسنده

امید مهدی نژاد، این شاعر، نویسنده و طنز پرداز معاصر، متولد سال 1358 در تهران است. او تحصیلات دانشگاهی در ادبیات ندارد اما سالها شعر می گفته است و از سال 1383 به شعر طنز روی آورده است. از دیگر آثار او می توان به چگونه شاعر شویم، چگونه بازیگر شویم، قهوه قند پهلو، طنزی به شعر و ادب، با کاروان حوله، چگونه موسیقیدان شویم و چگونه مدیر فرهنگی شویم، اشاره کرد.

برشی از متن کتاب

سرشماری سعید سلیمان پور خبری آمد که قرار است سری بشمارند هر سری را به حساب نفری بشمارند سر ما گر نشمردند، فدای سر تو نه قرار است که بی پا و سری بشمارند در به در آمده اند از پی احصای نفوس نه روا، همچو من در به دری بشمارند ترسم این طوطیکان زبل آماری آن لب لعل تو، تنگ شکری بشمارند یا بگردند پی ماه فلک، سر به هوا روی تو دیده و قرص قمری بشمارند یا که آمارگران سوی رقیبم بروند سر آدم چو نشد، کله خری بشمارند یا بیایند و در این شهر درندشت و شلوغ آنچه دیدند ز هر خیر و شری بشمارند دود خارج شده از اگزوز خودروها را جان فزا همچو نسیم سحری بشمارند غلغل جوب خیابان که دلی پر دارد بدل از زمزمه جوی و جری بشمارند شهر تا زلف ترافیک به دوش اندازد حالتش چون صنم عشوه گری بشمارند در خم زلف پریشان و گره در گرهش گاه راننده خونین جیگری بشمارند نظری کرده برای این جنگ ترافیک و سپس ضربه های سپری بر سپری بشمارند یا دمی جانب مسئول کذا گوش دهند گفته اش را سند معتبری بشمارند موقع نطق اگر گاف دهد در آمار، سوتی مختصر و بی ضرری بشمارند وعده های سر خرمن که بهم مردم بدهد زاده باد و هبا و هدری بشمارند حرکاتم اگر افتاده چو شعرم موزون، مغرضانه حالت" قر تو کمر"ی بشمارند بس که زی ذی شده ام، خواهم از ارباب امور ماده آهوی مرا شیر نری بشمارند "بوالفضول الشعرا" هستم و خواهم شعرا سخن یبس مرا شعر تری بشمارند دیش نامه منوچهر احترامی ای دیش تو بر بام تو از دیش به تشویش تشویش رها کن که مصونی تو ز تفتیش پنهان چه کنی دیش دو متری به سر بام؟ یک سوی بنه پوشش و از دیش میندیش از تاری تصویر، مباش این همه دلگیر از بابت برفک، منما این همه تشویش مرغوب نبوده است مگر نوع"ال.ام.بی" کاین سان به تو تصویر دهد محو و قاراشمیش؟ شب تا به سحر بر سر بامی پی تنظیم از بام فرود آی و خجالت بکش از خویش دی بر سر هر بام یکی دیش عیان بود امروز چو نیکو نگری، بیشتر از پیش گر چشم خرد باز کنی، موقع دیدن بر بام کسان دیش ببینی ز یکی بیش این سوی "عرب ست" بود آن سوی "سی. ان. ان" این جانب ری می ‌نگرد آن سوی تجریش این زیر بلیتش بود از کیش الی قشم آن تحت تیولش بود از قشم الی کیش شرقی طلبی، دست بر این فیش فشاری غربی طلبی، شست نهی بر سر آن فیش تو دیش به بر داری و همسایه ندارد تو باغ دلت خرم و همسایه دلش ریش برخیز و یکی کابل به همسایه عطا کن ای نان تو در سفره! بده لقمه به درویش فریاد از این دیش که چون گاو زراعت در مزرع افکار من و تو بزند خیش این دیش چو مار است که هر سو بکشد سر یا عقرب جراره که هر جا بزند نیش لو فرض اگر دیش شود میش یقینا جز بره ادبار نمی زاید از این میش پس نکته که در دیش نهان است، ولیکن چون قافیه تنگ است، نگردم پی باقی ش"