کتاب گفتگو با پسرم درباره ی بربرها

کتاب گفتگو با پسرم درباره ی بربرها نوشته ی برونو دومزیل و ترجمه ی مهدی ضرغامیان توسط انتشارات آفرینگان به چاپ رسیده است.

کتاب فوق در قالب گفت و گویی بین یک پدر و پسر، به طور اجمالی به زندگی بربرها می پردازد و برخی آداب، رسوم و بینش های آنان را مورد بحث قرار می دهد. بد نیست بدانیم که واژه‌ی بربر از زمان یونان باستان رواج پیدا کرده است؛ از آنجا که یونانیان، زبان و خط خود را بهترین و رساترین زبان دنیا می دانستند، زبان مردم و ملل دیگری را به مثابه حرف هایی بی معنی و بیهوده تلقی کرده و آن را صدایی مانند بر- بر - بر می شنیدند؛ به همین سبب تمام اقوام غیر یونانی را در اصطلاح بربر می نامیدند و اعتقاد داشتند بربرها مردمی وحشی، بی فرهنگ و بی دین هستند که نمی توانند به کمال برسند. از نظر یونانیان فقط زبان یونانی به همه امکان استدلال های منطقی و فلسفی را می داد و بقیه زبان ها از این موهبت محروم بودند. بربرها به خاطر تغذیه‌ی خوبی که داشتند از اندام درشت و قوی ای برخوردار بودند و در یونان باستان فقط به کارهای پست و یدی گماشته می شدند و حق شرکت درالمپیک را هم ‌نداشتند. اما این افکار با پایان رسیدن عصر طلایی یونان در اواسط قرن چهارم پیش از میلاد، کم کم رو به افول گذاشت و با فتح یونان توسط رومی ها، آنها از دایره‌ی بربرها خارج شده و توانستند در بازی های المپیک شرکت کنند. پس از آن کسانی که از اقوام روم و یونان نبودند، ‌بربر به شمار می رفتند و گاهی به عنوان برده به کار گرفته می شدند. در اثر فوق اطلاعات بسیار زیادی درباره‌ی شکل ظاهری بربرها، نحوه‌ی زندگی،‌تغذیه، قدرت بدنی، نحوه‌ی جنگ و... خواهید یافت و با جنبه های متفاوتی از زندگی بربرها آشنا خواهید شد.

مجموعه ی گفتگو با ... ، شامل چندین جلد با عناوین گفتگو با بچه ها درباره‌ی قرون وسطی، گفتگو با دخترم درباره ی مرگ، گفتگو با نوه ام درباره ی جنگ جهانی، گفتگو با پسرم درباره ی گرسنگی در جهان و ... می باشد که برای نوجوانان و جوانان به چاپ رسیده است. این کتاب ها به شکلی جذاب و در قالب پرسش و پاسخ به مسائل مهمی چون مرگ، گرسنگی در جهان، جنگ های مهم و ... می پردازند.

فهرست

1. یونانی ها، رومی ها و بربرها 2. تهاجم، مهاجرت و پیدایش اقوام 3. چهره‌ی بربرها 4. برقراری حکومت بربرها 5. شاه و سرزمینش 6. جامعه ای خشن 7. خانواده 8. تغییر دین بربرها 9. بربرهای جدید

برشی از متن کتاب

□اگر امپراتور روم غربی شهرها و ایالت هایش را بین بربرها تقسیم می کرد، کجاها برایش باقی می ماند؟ □جاهای خیلی کمی می ماند؛ منطقه ای در فرانسه و نیز اسپانیا در سال 418 میلادی به ویزیگوت ها سپرده شد؛ چند دهه بعد نیز سرزمین شمالی گل به فرانک ها داده شد؛ در سال های دهه ی 450 میلادی بورگونی ها در دره ی رود رَن و سوئِرها در کشور پرتغال کنونی مستقر شدند؛ همچنین در این سال ها مالکیت شمال آفریقا به واندال ها واگذار شد و به رسمیت شناخته شد. در مورد بریتانیای کبیر هم امپراتور ترجیح داد آن را رها کند، زیرا امکانات دفاع از آن را نداشت. نهایتاً آنگل ها و ساکسون ها به درخواست رومی ها در جزیره ی بریتانیا مستقر شدند. خلاصه، تا میانه ی قرن پنجم، امپراتوری روم غربی ظاهراً صحیح و سالم مانده بود، اما قدرت مستقیم امپراتور فقط در ایتالیا حفظ شده بود‌. به علاوه تنها امپراتور نبود که در مورد مسائل سیاسی تصمیم گیری می کرد. همان طور که قبلاً هم گفتم، فرماندهی عالی ارتش روم ترکیبی از سرداران بربر و سرداران رومی بود و از سال 456 میلادی فرماندهان عالیرتبه و سرداران بودند که تصمیم های مهم را می گرفتند. حتی امپراتورهای جدید را هم آن ها انتخاب می کردند. □در این وضعیت امپراتور به چه کار می آمد؟ ‌□عملاً نقشی نداشت. اما نمادی بود که به سختی می شد از دستش خلاص شد‌‌. می بینی، رومی های ایالات، بربرها را به خوبی پذیرفتند، زیرا چارچوب آن ها مبتنی بر اتحاد بود و نه تهاجم. اگر زمانی امپراتور سقوط می کرد، اشغال این سرزمین دیگر قانونی نبود. در سال 476 میلادی اودوآکر، آخرین سردار بزرگ بربر، طبق نقشه ای حساب شده و فوق العاده رومولوس آوگوستولوس جوان، امپراتور روم غربی، را از مقامش خلع کرد، سپس تاج او را برای زنون، امپراتور روم شرقی، فرستاد. بدین ترتیب سراسر سرزمین روم به طور رسمی یکپارچه شد. در مقابل، زنون قانون اتحاد و پادشاهی ایتالیا را به اودوآکر داد. از سال 476 روم غربی مملکت بربرهایی بود که در ایالات قدیمی رومی مستقر شده بودند. آن ها همگی خدمتگزاران بیزانس [امپراتوری روم شرقی] بودند، اما عملاً از آزادی کامل برخوردار بودند. □پس امپراتوری روم در سال 476 از بین رفت؟ □بله، بسیاری از مورخان معتقدند که این تاریخ، مرز میان عهد باستان و قرون وسطاست. با این حال، این قدرها هم واضح و قطعی نیست. بربرها تا مدت ها خود را متحدان امپراتور معرفی می کردند‌. بر سکه هایی که فرانک ها یا ویزیگوت ها ضرب کردند، نام پادشاهان فرانک و ویزیگوت نیامده، بلکه نام امپراتور قسطنطنیه درج شده است؛ پس به طور رسمی، او ارباب مطلق بوده است. وانگهی، بربرها همواره تشنه ی برخورداری از عناوین افتخار آمیز رومی بودند. از این رو در ابتدای قرن ششم، شاهان بورگونی نامه‌هایی برای امپراتور فرستادند تا اولقب ‌"ارباب ارتش گل ها" را به ایشان تفویض کند. در نهایتِ این تلاش ها در سال 508 رهبر فرانک ها به نام کلوویس مقام کنسول روم را به دست آورد. خلاصه این که ساختارهای سیاسی امپراتوری در روم غربی در سال476 از بین رفت...    

نویسنده: برونو دومزیل مترجم: مهدی ضرغامیان انتشارات: آفرینگان