کتاب کلیات حمله حیدری - متخلص به باذل

کتاب کلیات حمله حیدری تالیف میرزا محمد رفع ابن محمد المشهدی، متخلص به باذل توسط انتشارات اسلام به چاپ رسیده است.

کتاب "کلیات حمله ی حیدری"، از جمله منظومه های دینی می باشد که توسط میرزا محمد رفیع، در قالب مثنوی و به تقلید از شاهنامه ی فردوسی، به رشته ی تحریر درآمده است. وی سال ها عمر خود را صرف تکیمل این اثر نمود و توانست مطالب گیرایی را از زمان بعثت حضرت محمد (ص) تا پایان خلافت عثمان ارائه دهد. اما متاسفانه پیش از آن که موفق شود کتاب خویش را به پایان برساند، و از خلافت امام علی (ع) نیز سخن بگوید، چشم از جهان فرو بست. به طور کلی، این کتاب، مجموعه ای از معجزات، رشادت ها، شجاعت ها و جنگ های تاریخی و غزوات پیامبر اکرم با همراهی حضرت علی (ع) را دربرگرفته و آن ها را به گونه ای زیبا و دل انگیز برای مخاطب تشریح می کند.

پس از مرگ محمد رفیع، افراد بسیاری از جمله "سید ابوطالب فندرسکی اصفهانی"، شاعر دوره ی شاه سلیمان صفوی، "ملا بمان‌ علی‌ راجی‌ کرمانی"‌، شاعر دوره ی فتحعلی ‌شاه‌ قاجار و ...، در راستای تکمیل کتاب حمله ی حیدری، مثنوی های زیبایی را با مضمون حضرت علی و اقدامات ارزشمند ایشان، سروده و به اثر این نویسنده ی توانا افزودند. اثری که سال ها توسط مسلمانان، در جلسات مذهبی و روضه خوانی، مورد استفاده قرار می گرفت و به بسیاری از زبان های زنده ی دنیا از جمله اردو، ترکی و ... نیز بازگردانده شد و صرف گذشت سال ها، هم چنان نیز کتابی ارزشمند و قابل توجه به شمار می آید.

برشی از متن کتاب

چو بگذشت سر دفتر اولیا جهان گشته روشن ز دیدار او ز خلف و امام و یمین و یسار یکی بر ستور و یکی بر شتر حبیب خدا چون بر ابر رسید مگر حکم کردی بقهر و غضب همین دم چه سعد عباده گذشت ببینید امروز خون ریختن یکی ذات پاک جهان آفرین بپاسخ بگفت اشرف انبیا بود روز احسان و لطف کرم چه بشنید سفیان ازو این جواب بزد اسب و سوی حرم شد روان ولی چندی از اهل دین این چنین علاجی نماید حبیب اله برو از کف سعد رایت بگیر غضنفر بفرمان خیرالانام لوا را به دست غضنفر سپرد توقف نمایند تا من رسم چنین گفت راوی که در چاشتگاه پس آن گرد هر دم شدی بیش تر چو دیدند هامون همه زیر گرد بدان تا بدانند اجمال چیست چنین گفت سفیان که ایغافلان همه غرق آهن ز سر تا بپا سخن مختصر از شما این سپاه برفتم بنزد نبی عذر خواه شد آن گه ز من راضی و مهربان که هر کس نهد در سرایت قدم ز قتل و ز غارت بود در امان شنیدند چون قوم او این بیان بپاسخ چنان گفت آنکدخدا پس آنکدخدا با همه سرکشان بدین گونه با هم بدین ماجرا بپرسید از قصه و داستان باین صورت شوم ای بیره خر کنی چند هر روز عاصی مرا برآورد آن گه فغانی ز طیش که تا سر بود بر تن این لانه را تعانه برو زود در را بندد رسید از پیش سرود انبیا قضا و قدر حکم بردار او سواران جنگی ده و دو هزار دل جمله از کین کفار پر جگر خسته سفیان فغان برکشید بخون ریز اقوال و اهل نسب مرا دید از کین بر آشفته گشت بتیغ و بخنجر بر آویختن دگر نسبت و خویشی و محرمین که گفت است سعد این سخن از خطا که امروز گردد حرم محترم   فرستادن رسول خدا امیر مومنان را بگرفتن لوا از سعد عباده و از روی اخلاص آن مومن اطاعت نمودن بگفتند یا سید المرسلین که مانند از آسیب او در پناه بگویش سخن گفتن دلپذیر بشد نزد سعد و بحسن کلام عنان را کشید و دل از کین سترد وزان بس کنند آن چه فرمان دهم بدیدند از دور گرد سپاه بکردار ابر آمدی پیش تر شده گرد چون ابر گردون نورد که آن گرد از شدت باد نیست بیامد نبی با سپاه گران نیستان شده از سر تیزها حرم می ستانند ناخواه و خواه نکرد از غضب جانب من نگاه برای شما خواستم زود امان دگر هر که داخل شود در حرم و گرنه نبیند بغیر از زیان بگفتند رویت سیاه ایفلان اگر نیک دانید اگر بد مرا سوی شهر گشته ز آنجا روان رسیدند تا خانه کدخدا درآویخت بر ریش او ناگهان دگر باره آورده ی چه خبر شود کی زدستت خلاصی مرا که ای سرکشان و مهان قریش نه بندد ازین پوچ ها خانه را سرت ورنه خواهند ازین تن فکند به قصری نشسته بصد شان و فر هوا خواه جبریل یار اله زره پوش و تیر افکن و نیزه دار در اخلاص چون خاک درگاه او که ای صورت رحمت کردگار شفیع قیامت بفرمود لا ...

در مناقب حضرت علی (ع) مولف: میرزا محمد رفع ابن محمد المشهدی انتشارات: اسلام