کتاب کرکس - هوپا

کتاب کرکس نوشته‌ی اروین کلس و والتر باله با ترجمه‌ی نارسیس زهره نسب توسط نشر هوپا به چاپ رسیده است.

لیزا و سیمون، دو دوست صمیمی هستند. آن ها نقاط مشترک زیادی دارند؛ با هم در یک  مدرسه و کلاس درس می خوانند، دریک محله زندگی می کنند و پدرهایشان در یک شرکت کار می کنند، البته باید بگوییم که کار می کردند؛ چون همین چند وقت پیش، پدر سیمون از شرکت اخراج شد و الان بیکار است. این موضوع تاثیر بدی روی زندگی خانواده‌ی سیمون گذاشته و آرامش آن ها را به هم ریخته ؛ شرکت کرکس که پدر سیمون در آن کار می کرد، یکی از بزرگترین شرکت های اتومبیل سازی کشور بود که اخیرا با کاهش فروش مواجه گردیده و مجبور به اخراج تعدادی از کارکنانش شده بود. یک روز صبح که سیمون و لیزا در حال رفتن به مدرسه بودند، به پسری به نام بن برمی خوردند که بعدا معلوم می شود هم کلاسی جدیدشان است. با ورود بن که رفتار مرموزی دارد، همه چیز دستخوش تغییراتی می شود. سیمون و لیزا متوجه می شوند که اتو میلر، رییس شرکت اتومبیل سازی کرکس و فرانک وولف در تعقیب بن هستند. آن ها حدس می زنند که او با مشکلات به وجود آمده در شرکت کرکس در ارتباط بوده و توی دردسر بزرگی افتاده است. آیا لیزا و سیمون می توانند او را از این دردسر برهانند؟

 

برشی از متن کتاب

بِن در آینه‌ی کوچکی که لیزا با دست های لرزان در اختیارش گذاشته بود، نگاه می کرد. انگشتانش با احتیاط روی زخمی که لیزا تازه دوخته بود، لغزید و آهسته ناله کرد. لیزا با کنجکاوی و ترس به بن نگاه می ‌کرد. پرسید: "درد داری؟" بن الکی خندید. "خوب می شود. از این بدترش سرم آمده." "الان چطوری؟" "انگار کامیون از روی بدنم رد شده باشد." سیمون به خنده گفت: "یک جورهایی حق داری." بن می خواست از جایش بلند شود که متوجه شد سیمی از نافش به لپ تاپ وصل شده است. بعد سر بلند کرد و گفت: "پس جایش را پیدا کردید." لیزا سر تکان داد. "سیمون تو را تعمیر کرد." بن زیر لب گفت: "ازت متشکرم." سیمون گفت: "امیدوارم چیزی را اشتباهی وصل نکرده باشم. اولین بارم بود که..." به او خیره شد و با نیشخند گفت: "که ربات به این بزرگی را تعمیر می کردی؟" سیمون با لبخند گفت: "یک جورهایی." هنوز نمی دانست در این موقعیت چطور باید رفتار کند. لیزا با نگرانی پرسید: "دلت می‌خواهد چیزی بنوشی؟" بن سر تکان داد. "خیلی ممنونم، مایعات برای سیستم داخلی بدن من خوب نیست. از بیرون ضد آب هستم اما از تو... نه. آب و برق هیچ وقت رابطه‌ی خوبی با هم نداشته‌اند." "چیز دیگری لازم داری برایت بیاورم؟" "نه متشکرم." بن دوباره به زخمی که لیزا آن را دوخته بود نگاه کرد. بعد آه کشید. "یک زخم جدید." سیمون گفت: "از این زخم ها زیاد داری." بن سر تکان داد. "زیاد..." سیمون پرسید: "همه اش به کرکس مربوط می شود؟" دل گفت: "آره." "وولف باعث و بانی این زخم ها است؟" "اگر می‌خواهی بدانی که او مرا شکنجه داده یا نه، جوابم منفی است." "پس چه اتفاقی برایت افتاده؟" "از من توی تصادف های طراحی شده استفاده می کردند." لیزا و سیمون سردرگم به هم نگاه کردند. لیزا گفت: "نمی‌فهمم. منظورت از تصادف های طراحی شده چیست؟" بن با حوصله برایشان توضیح داد. "من را مخصوصا برای همین کار ساخته اند. معمولا کارخانه‌ها این جور آزمایش ها را با عروسک های مجهز به ضربه گیر انجام می دهند. اما کر کس می خواست با یک مدل پیشرفته‌تر کار کند. برای همین من را طراحی کردند. بن یعنی: برترین نمونه. البته در پیوند ساختار بیولوژیکی با شبکه ی پیچیده ای از الکترودها." "یعنی می خواهی بگویی تمام این زخم ها به خاطر تصادف های آزمایشی است؟" "آره." جواب من تاثیر عمیقی روی آن ها گذاشت. سیمون با ناراحتی گفت: "اما یکی دوتا که نیستند! خیلی زیادند." بن همه‌ی آن تصادفات را به یاد می آورد. ابروهایش را بالا برد و گفت: "بعضی از این زخمها دردناک تر از بقیه هستند. البته هدف این آزمایش ها هم این بود که من درد واقعی آدم هایی را که تصادف می کنند تجربه کنم." لیزا گفت: "وحشتناک است. کی چنین فکری به ذهنش رسیده؟" بن در کمال بی احساسی گفت: "پدرم." "رئیس کارخانه؟" "آزمایش ها باید آن قدر واقعی باشند تا از نتیجه‌ی آن ها بتوانند ماشین های امن تر و قابل اعتماد تری بسازند." "خودش تو را ساخته؟" بن سر تکان داد. "مادرم من را ساخته، سلی هوفمان. او هم برای کارخانه‌ی کرکس کار می کند." سیمون گفت: "یعنی تو جزو اموال شخصی کارخانه هستی؟" "برای اطمینان این را روی گردنم خالکوبی کرده اند." "برای همین است که وولف به در و دیوار می زند تا تو را گیر بیندازد؟" بن سر تکان داد. "اما من دیگر به آنجا بر نمی گردم. نمی‌خواهم بیشتر از این درد بکشم." "پس درست است که فرار کرده ای...        

• (نامزد دریافت کتاب برتر به انتخاب نوجوانان بلژیک)
• نویسنده: اروین کلس - والتر باله
• مترجم: نارسیس زهره نسب
• انتشارات: هوپا