کتاب کافه نادری - رضا قیصریه

معرفی کتاب کافه نادری

کتاب کافه نادری نوشته رضا قیصریه در انتشارات ققنوس به چاپ رسیده است.

نویسنده در کتاب به سیر تحولات زندگی هنرمندان و روشن فکران در دهه ی پنجاه و شصت پرداخته و طی این جریانات دغدغه های خود را به تصویر کشیده است. داستان به لحاظ زمانی مربوط به قبل از انقلاب و بعد از آن است. نقطه ی آغاز ماجرا کافه ای به نام کافه نادری است ؛پر واضح است که کافه ها محل تجمع هنرمندان و روشن فکران بوده است، که این جریان بعضا امروزه نیز ادامه دارد. نکته حائز اهمیت این است که مکانی به نام کافه نادری در داستان که از آن به عنوان مکان روشن فکرانه یاد شده، مفهوم نوستالژیکی به خود می گیرد که می توان آن را نقطه ی عطف داستان دانست. به علاوه این نام در ارائه تصویر به ذهن مخاطب کمک شایانی کرده است. کتاب حاضر در سه فصل نوشته شده است. فصل اول در خصوص زندگی ایرانیان خارج از کشور و مربوط به دوره ی پهلوی است. شخصیت های اصلی داستان فرزاد مفتون و همسرش تینوش هستند.  فصل دوم و سوم به ترتیب مختص به سرگذشت تینوش و نویسندگان و نقاشان ایرانی معاصر است که پایان زندگی مفتون و تینوش نیز در فصل آخر رقم خورده است. با وجود این که هر فصل به داستانی مجزا پرداخته، اما نویسنده یک محتوای واحد را دنبال می کند؛ به طوری که فصل جدید در عین حال که به داستانی جدید می پردازد، در حال تکمیل فصل قبلی نیز هست. در نهایت در فصل سوم کتاب ضمن خاتمه ی ماجرا، سرانجام اتفاقات فصل اول نیز مشخص می شود. از ویژگی های بارز کتاب، روایت تاریخ کشور است که طی فصل های کتاب خصوصا فصل سوم، به آن اشاره شده است. ویژگی دیگر کتاب که مخاطب را به لحاظ ذهنی درگیر داستان می کند، جابجایی های مکرر زمانی است. با گریز هایی به گذشته داستان زده می شود، نه تنها ریتم آن را کند نمی کند، بلکه باعث تحریک ذهن خواننده شده و به داستان کشش دوچندانی می بخشد.

برشی از متن کتاب

چند ماه بعد مجله ادبی گوهر، شعر «ابر خاموش» او را چاپ کرد که باز از آن مفهوم سیاسی گرفتند و افتاد توی دردسر، دستگیری مجدد، بازجویی مجدد، تا یک ماهی پیدایش نبود. بعد گفتند که او مخصوصا این شعر را گفته تا دستگیرش کنند و دستگاه او را در برابر شاعرهای متعهدی که درد ملت دارند، علمش کند. اما راهبانمی گفت که این حرف ها را میزنند چون پای بساط تریاک خیلی ها نمی نشیند. منتها بعدش افتاد سر دنده لج، شاید به خاطر همین حرف ها، شاید هم به خاطر این که تنها راهی بود که می توانست از خودش دفاع کند. مثلا یکسال پیش از سقوط سلطنت، در جلسه ای که از آزادی و دموکراسی صحبت بود او گفته بود تمام حکومت های استبداد، چه بخواهند چه نخواهند، باید آزادی و دموکراسی را قبول کنند، چون آینده دنیا این را می خواهد.

نویسنده: رضا قیصریه انتشارات: ققنوس