کتاب کاش من یک گاو بودم!

کتاب  کاش من یک گاو بودم نوشته ی مارسلا باکور واینر، جیل نایمارک و ترجمه ی فرزاد ابرقویی توسط انتشارات فنی ایران به چاپ رسیده است.

هدف از نگارش این کتاب مقابله با خود کم بینی و افزایش اعتماد به نفس در کودکان است. برخی از کودکان ممکن است از یکی از اعضای بدن خود احساس خوشایندی نداشته باشند. حالت و رنگ مو، اندام بدن، بینی و ... از جمله ی این اعضا هستند. البته این مسئله نشان دهنده ی کمبود اعتماد به نفس در کودکان است و والدین می توانند با استفاده از روش هایی حس خود باوری را در کودکان افزایش دهند و نقاط قوت آن ها و توانایی هایشان را به آنان بازگو کنند. در این کتاب داستان بوقلمونی به نام تودلز بیان شده است که از سر بی مو، پاهای نازک و پرهای قهوه ای رنگش خوشش نمی آید. اما بیشتر از همه او با صدایش مشکل دارد و از آن متنفر است. وقتی او کوچک بود صدایش جیک جیک بود اما هر چه بزرگ تر شد صدایش به قوبول قوبول تبدیل شد. یک روز او پیش حیوانات دیگر می رود و از آن ها می خواهد تا صدایشان را به تودلز بدهند. گاو، اسب، اردک، غاز، کلاغ و گربه حیواناتی هستند که قبول نمی کنند تا صدایشان را به او بدهند، تا این که رالف خروس که پسرعموی تودلز است حاضر می شود تا نصف صدایش را به او بدهد. به این ترتیب تودلز صدایش شبیه قوقو، قوقو می شود. صبح روز بعد رالف برای بیدار کردن تودلز می آید تا با همدیگر آواز بخوانند و دیگران را از خواب بیدار کنند اما کارشان درست از آب در نمی آید، با این حال تودلز حاضر نیست صدای خروس را پس بدهد. تا این که یک روز شاهینی برای شکار جوجه ها بالای سر آن ها به پرواز در می آید و ... . تصاویر کتاب را جیرو براگن به تصویر کشیده است و این اثر برای گروه سنی ب و ج مناسب می باشد.

 

برشی از متن کتاب

تودلز یک بوقلمون بود که خودش را دوست نداشت. پاهایش مثل چوب نازک بودند. سرش مو نداشت. پرهایش هم قهوه ای رنگ بودند. اما بیشتر از همه، تودلز از صدای خود متنفر بود. قوبول قوبول قوبول قوبول چه صدای بدی او دوست داشت صدایش مثل یک آهنگ لطیف و عمیق باشد. زمانی که تودلز جوجه ای کوچک بود، پرهایش تازه درآمده بودند و خیلی بامزه بود. صدایش هم ملایم و بانمک بود. جیک و جیک و جیک. اما وقتی بزرگ شد، صدای جیک و جیکش عوض شد، و به قوبول قوبول تبدیل شد! یک روز تودلز دیگر نتوانست تحمل کند. او پیش یک گاو رفت که اسمش کتی بود. تودلز گفت: «کتی! من می خواهم صدایم مثل تو باشد و مومو بکنم. صدای تو بلند و قوی است و من هم می خواهم مومو کنم.» کتی سرش را به آرامی تکان داد. کمی علف جوید و گفت: «توکه نمی توانی صدای من را داشته باشی این صدا مال من است. مومو!» به دنی که سگ بود گفت: «صدای هاپ هاپ ات را، فقط برای امروز، به من بده!» تودلز به هری که یک اسب بود گفت: «صدای شیهه ات را به من بده!»

• مهارت های زندگی
• از سری کتاب های نردبان
• نویسنده: مارسلا باکور واینر - جیل نایمارک
• مترجم: فرزاد ابرقویی
• انتشارات: فنی ایران