کتاب کارآگاه کرگدن در باغ وحش مرموز 2 (راز استخر سرخ)

کتاب راز استخر سرخ از مجموعه کتاب های کارآگاه کرگدن در باغ وحش مرموز نوشته ی پیلار لوثانو و آلخاندرو رودریگث و ترجمه ی کژوان آبهشت توسط نشر هوپا به چاپ رسیده است.

این کتاب داستانِ زندگی حیوانات یک باغ وحش بزرگ را تعریف می کند که کلی اسرارِ مخفی، سردرگم کننده و هیجان انگیز در پی دارند. توی این باغ وحش همه ی حیوانات از فیل، طوطی، کرگدن، زرافه و همه و همه با هم دوست هستند و گاهی اوقات برایشان مشکلات و معمایی پیش می آید که کلید حل این معما ها دست کسی نیست جز کارآگاه این باغ وحش، آقای کرگدن، کارآگاه کرگدن یه شاخ بی نظری روی بینی اش دارد و عاشق حمام کردن توی حوضچه ی گِلش هست و توی باغ وحش حواسش را به همه چیز جمع می کند و خیلی هم مهربون و باهوش است. کارآگاه یک دستیار خیلی سریع و تَر و فرز به اسم طوطی پلیسه هم دارد که اگر طوطی پلیسه نباشد، او نمی تواند تحقیقاتش را انجام دهد. در یک روز ابری و خلوت همین طور که کارآگاه کرگدن برای خودش در حال استراحت کردن است و دختر بچه ای کوچک در حال تماشا کردنش است ناگهان طوطی پلیسه سر می رسد و با حالتی تعجب آور و هیجان انگیز، خبر آلوده شدن استخر دلفین ها را به کرگدن می دهد و می گوید که آب استخر دلفین ها سرخ رنگ شده است و پوست دلفین ها را سوزانده و یکی از دلفین ها به اسم ماریتنا دلفینه را حسابی زخمی کرده است و بقیه دلفین ها دارند برایش گریه می کنند. این اتفاق از نظر کارآگاه کرگدن خیلی جدی هست و از شوک کمی به خودش می لرزد و فکر می کند کسی می خواهد دلفین ها را مسموم کند و برای همین دست به تحقیق می زند تا سر چشمه ی مشکل را پیدا کند و بی خبر از اینکه..‌.

 

برشی از متن کتاب

نگاهی به کتاب راهنمای کارآگاه بازی حیوانات انداختم. من این کتاب را خیلی دوست دارم، خیلی چیز ها به من یاد داده. بخش سوم کتاب درباره ی بازجویی است. توی بخش سوم نوشته: بازجویی کار مهمی است. به کمک آن می توان مجرم را پیدا کرد. اما حواستان باشد! گناهکار همیشه دروغ می گوید. با خودم گفتم: معلومه که همیشه دروغ می گه. ولی از کجا بفهمم کی دروغ می گیه، کی راست؟ بقیه ی کتاب را خواندم. نوشته بود: آقای کارآگاه! همیشه توی چشم های طرفت نگاه کن. به دقت به حرف هایش گوش کن. به هیچ کس اعتماد نکن. _ هوووم... کار ساده ای نیست. معلومه که باید حسابی آماده باشم و جداً حواسم به کارم باشه. یعنی باید سیر غذا می خوردم، یک عالمه می خوابیدم و یک حمام طولانی می رفتم. از طوطی پلیسه خواستم مظنون ها را ساعت هفت عصر به قغس بیاورد. می خواستم توی دو ساعتی که وقت داشتم، خودم را آماده ی بازجویی کنم. ساعت هفت با حضور ذهن کامل و آمادگی بالای جسمانی برای بازجویی از مظنون ها حاضر بودم. به طوطی پلیسه گفتم: اولی رو بفرست تو! طوطی پلیسه فریاد زد: بالنتینو پنگوئنه بره داخل! بالنتینو پنگوئنه یک پنگوئن لاغرمردنی بود. فکر می کرد خیلی خوش تیپ است. همیشه ی خدا هم به خودش می رسید. _ بالنتینو! بگو ببینم، دیشب ساعت ده کجا بودی؟ _ داشتم نوکم رو واکس می زدم تا واسه امروز حسابی خوشگل باشه. نیگاش کن! محشر نشده؟ _ شاهد هم داری که شهات بده داشتی نوکت رو واکس می زده ی؟ گفت: هوووم... آره. دارم! با خیال راحت تکه ای کاغذ از جیبش بیرون کشید و داد به من. یک فهرست بلند بالانوشته بود از اسم های حیوان های توی باغ وحش. شروع کرد اسم ها را خواندن: کارلوتا پنگوئنه، یولی پنگوئنه، پاسکولا پنگوئنه، بونی پنگوئنه، ماپنگوئنه... پردیم توی حرفش. پرسیدم: این دیگه چیه؟ به خودش باد کرد و جواب داد: فهرست بلند بالای عشاق من. نگاهی به طوطی پلیسه انداختم و او هم من را نگاه کرد. چاره ای نبود. باید مرخصش می کردم. تازه یک عالمه هم شاهد داشت. رفتیم سراغ بازجویی از مظنون بعدی. پینکوتون هشت پائه نفر بعدی توی فهرست ما بود. داد زد: من هیچی نمی دونم! واااااااااقعاً هیچی نمی دونم! باور کنین! با هر هشت تا پایش اشک هایش را پاک می کرد. _ من که هنوز ازت چیزی نپرسیدم! با دستمالی صورت خود را پاک کرد و گفت: اِ! راست می گی. ولی فکر می کنین کار من بوده. من که می دونم... دوباره زد زیر گریه. با خودم گفتم: چقدر دلش نازکه! هشت پایی که اینقدر دل نازک باشه، نمی تونه مرتکب جرم بشه. ولی خدا رو چه دیدی؟... شاید داره نقش بازی می کنه. هوم... بالاخره معلوم می شه.

نویسنده: پیلار لوثانو - آلِخاندرو رودریگث تصویرگر: کلاودیا رانوچی ترجمه ی: کژوان آبهشت انتشارات: هوپا