کتاب چگونه کیرکگور بخوانیم - جان دی. کاپوتو

کتاب چگونه کیرکگور بخوانیم به قلم جان دی. کاپوتو و ترجمه ی صالح نجفی در نشر نی به چاپ رسیده است.

کتاب هایی که کیرکگور از خود به یادگار نهاد میراث تابناکی است که دیده ی عقل را خیره می کند اما این که چگونه باید آنها را خواند پرسش پیچیده ای است. او نویسنده ای ژرف کاو اما گیج کننده است که در حوزه ی دین قلم می زند. از یک طرف (که خودش آن را طرف راست خود می خواند) جریان پیوسته ای از رساله هایی آشکارا دینی پیش روی ماست که اقتدا به مسیح را توصیه می کند. این باریک اندیشی های «تهذیب کننده» که از قرار معلوم هیچ مناسبتی با کارهای کامو و سارتر ندارند، اگر به جهت کارهای به قول خودش دست چپ او نبود، نوشته هایی اثر طبع یک نابغه ی دین دار کشوری کوچک بیش نبودند. این ها کتاب هایی بودند که امضای چهل تکه ی رنگارنگی از نام های مستعار را داشتند، نام هایی چون یوهانس کلیماکوس و یوهانس ده سیلنسیو، و در میان این ها شاهکارهای فلسفه ی اروپایی هستند که کیرکگور آوازه ی بلندش را از آن ها دارد. اگر در این میان اصلا نام او به چشم آید، یا در مقام «ویراستار» یا «مسئول طبع و نشر». تندروترین خوانندگان پست مدرن او که به پیروی از سیاق دریدا و روال واسازی به نوشته های او نزدیک می شوند کارهای دست چپ او را جوک هایی پرداخت شده می شمارند و هی می زنند که اگر نام های مستعار را جدی بگیریم خود را دست انداخته ایم. ولی اگر کیرکگور قسمی شاعر باشد، رندی بذله گوی و غلط انداز، باید گفت نام های مستعار نقش هایی بودند که او به صورت راهبرد و روشی می پذیرفت تا بتواند آنچه را در ذهن می پرداخت به خواننده منتقل کند. او نقد فلسفی روشن و بی ابهامی بر باروری نظر پردازی های بلند پروازانه ی مابعدالطبیعی داشت و به جای آن توصیفی موشکافانه و تیزبین از تجربه های ملموس و انضمامی انسانی به دست می داد، تجربه های انسانی که دوست می داشت او را «فرد هستی مند تھی دست» بنامد. این بحث با دیدگاه دینی ریاضت پیشه ای همراه می شود که ردپایش در نام های مستعار هویداست و در کتاب هایی که با نام خودش به طبع رساند بیش از پیش چیرگی می یابد.

فهرست