کتاب چایت را من شیرین می کنم - زهرا بلنددوست

کتاب چایت را من شیرین می کنم نوشته ی زهرا بلنددوست توسط انتشارات کتابستان معرفت به چاپ رسیده است.

کتاب "چایت را من شیرین می کنم" رمانی درباره ی داعش و مدافعان حرم می باشد که ضمن تشریح روایتی خواندنی، از چگونگی شکل گیری و تبلیغ های رایج داعش برای جمع آوری نیرو و هم چنین مقابله ی مقدس مدافعان حرم با این گروه تروریستی سخن می گوید. "سارا"، شخصیت اصلی داستان، دختری ایرانی تبار با چشمانی آبی و موهایی بور است که مقیم آلمان بوده و همراه با برادرش، "دانیال" و پدر و مادرش در این کشور، زندگی می کند. پدر از اعضای سرسخت و مقید به گروه مجاهدین خلق می باشد که پس از پیروزی انقلاب، به آلمان گریخته و ساکن این کشورست؛ در مقابل مادرش، زنی با تقوا و صبور بوده و ضمن مخالفت با تمامی عقاید و نگرش های همسرش، همواره سعی بر این دارد که فرزندان خود را به گونه ای تربیت نماید تا پیرو عقاید پدرشان نباشند. مشاجره های گاهی و بی گاه و اختلاف های نظری فاحش میان این زوج، موجب سردرگمی سارا و دانیال شده و هر روز، آن ها را از والدین خود دورتر می سازد. از همین روی این خواهر و برادر ارتباط صمیمانه ای را با یک دیگر برقرار کرده و همیشه همراه یک دیگر هستند تا این که دانیال بر اثر تبلیغات گسترده و جهانی داعش، مجذوب این گروه گشته و با ملحق شدن به آن، ناپدید می گردد. در این هنگام سارا به جست و جوی برادرش پرداخته و، با عقاید و افکار وحشتناک داعش آشنا می شود. اعتقادات غیر انسانی این گروهک به ظاهر مسلمان و هم چنین برداشت های منفی و اطلاعات نادرست سارا در رابطه با ایران، او را از اسلام و سرزمین مادری اش متنفر می سازد. اما دست تقدیر، دختر قصه را در دام عشقی بزرگ اسیر کرده، تحول شگرفی در طرز فکر و زندگی اش ایجاد نموده و روایتی خواندنی را خلق می کند.

برشی از متن کتاب

باد مشت مشت، سرما و عطر دریا را از سطح رودخانه چنگ می زد و به صورت مان می کوبید. این جا همیشه آرامش داشت. این را بازی گوشی مرغان دریایی و صدای خرناس قایق ها تایید می کرد. ملودی ساز دهنی مردی کولی به گوش هایم تلنگر زد، مثل همیشه پر از سوز و آه. انگشتانم را دور نرده های سرد محکم فشار دادم. تلفیق عطر خنکای رودخانه، با تلخی رایحه ی ساطع شده از بارانی سیاه رنگ عاصم در یک قدمی ام، نفسم را عمیق کرد. کاش دنیا کمی می نشست و شقیقه هایش را ماساژ می داد. عاصم خم به روی نرده، خیره به رودخانه ای ابری، نرم و با احتیاط سخن به میان آورد. از گروهی به نام داعش گفت ... که سال ها است به کمک دروغ و پول های هنگفت در کشورهای مختلفی یارگیری می کنند و زیادند ... که افرادی از جنس آن زن آلمانی، هانیه و دانیال یا فریب بهشت جهنمی شان را خورده اند یا بوی متعفن پول، دل شان را هوایی کرده است .... که این ها رسم شان جز سر بریدن نیست ... که اگر مثل خودشان شدی دیگر خودت نمی شوی ... که دیگر دانیال یکی از همین ها است و باید مهربانی هایش را روی طاقچه ی دلم بنشانم و برایش مجلس ترحیم بگیرم! خیره ماندم به نیم رخ او .... آیا او هم هانیه را دفن می کرد، با تمام دلبری و شیرین بازی هایش؟ با بغضی مرده، زل زده به جریان آب، از هانیه گفت. از خواهری که دیگر مطمئن بود نخواهد داشت و حالا که یا به رسم فرمانروایانش، خون خواری هرزه شده یا مانند آن دختر آلمانی از شرم کودک مفقودالپدرش، در هم آغوشی بیماری ها، جان، تسلیم ملک الموت می کرد. قلبم و سوخت و او انگار صدای جلز و لزش را شنید که با نگاهی پر از آه گفت: «سارا! می خوام یه دروغ قشنگ بهت بگم!» .... خیره به شانه های خم شده اش گوش سپردم. - همه چی درست می شه. ای کاش راست می گفت. عاصم می گفت و می گفت. و من دیگر نمی شنیدم. نمی خواستم بشنوم. مگر می شود دانیال را دفن کنم در دلی که به ساکتی قبرستان بود! عاصم اشتباه می کرد. دانیال من یک جانی نبود و نمی شد. او رسم بوسیدن و ناز کشیدن را خوب می دانست. دستی که نوازش کردن از آدابش باشدف چاقو نمی گیرد برای بریدن سر؛ ... محال است. حرف های عاصم به گوش رود سپرئده شد و من حریص تر از گذشته، مست عطر آغوش برادر شدم. چند روزی از سخنرانی تراژیک عاصم گذشت و من لحظه به لحظه با خودم فکر می کردم ... شاید آن قدرها هم که عاصم می گفت بد نباشند. اصلا شاید آن دختر آلمانی، اجیر شده بود برای دروغ گفتن. ولی هر چه می گشتم دلیلی نمی یافتم برای این همه نقشه. باید دل به دریا می زدم. دانیال من خیلی پاک تر از اخبار عاصم بود. به خودم امید می دادم که شاید هرگز پا به آن گروه نگذاشته و ...

نویسنده: زهرا بلنددوست انتشارات: کتابستان معرفت