کتاب پری دخت - حامد عسکری

کتاب پری دخت نوشته حامد عسکری توسط انتشارات قبسات به چاپ رسیده است.

"پری دخت" کتابی دل چسب و زیبا می باشد که نامه های عاشقانه میان دو دلداده را در بر می گیرد و حکایتی بسیار جذاب را برای مخاطب روایت می کند. شخصیت های اصلی داستان "سید محمود"، جوانی جویای علم و دانش و "پری دخت"، دختری ساده، زیبا و آرام می باشند که هر دو در تهران ساکن هستند. دست روزگار محمود و پری دوخت را با یک دیگر روبه رو کرده و آن ها را عاشق و شیدای هم می کند. اما سید محمود به جهت تحصیل در رشته ی پزشکی به فرانسه مسافرت کرده و در طی این مدت زمان، این دو جوان عاشق، همواره برای طرف مقابل، نامه نوشته و یک دیگر را از احوالات، دل تنگی ها و روزگار خویش آگاه می سازند. مولف، محتوای کتاب حاضر را با نثر و زبان زیبای قاجاری به نگارش در آورده و با استفاده از جملات و عبارات قابل فهم، دوست داشتنی و بی نهایت صمیمی، خواننده را وارد دنیای خیالی خویش کرده و داستانی فانتزی و جذاب را به او ارائه می دهد. قصه ای که لحظاتی زیبا و پر احساس را برای مخاطب خلق نموده و لبخند ناشی از رضایت را بر لبانش پدیدار می سازد. بنابراین به شما نیز توصیه می کنم که این اثر عاشقانه و دل انگیز را از دست نداده و حتما آن را مطالعه بفرمایید.

برشی از متن

بسم المعطر الحبیب تصدقت گردم ... دردت به جانم من که مردم و زنده شدم تا کاغذتان برسد، این فراق لا کردار هم مصیبتی شده ...زن جماعت را کار خانه و طبخ و رفت و روب و وردار بگذار نکشد همین بی همدمی و فراق می کشد... مرقوم فرموده بودید به حبس گرفتار بودید در دلمان انار پاره شد، پریدخت تو را بمیرد که مردش اسیر امنیه چی ها بوده و او بی خبر در اتاق شانه ی نقره به زلف می کشیده ... حی لایموت سر شاهد است که حال و احوال دل ما هم کم از غرفه ی حبس شما نبوده ...اوضاع مملکت خوب نیست ... کوچه به کوچه مشروطه چی چونان نارنج هایی چروک و از شاخه جدا بر اشجار و الوار در شهر آویزانند و جواب آزادی خواهی داغ و درفش است و تبعید و چوب و فلک ... دلمان این روزها به همین شیشه عطری خوش است که از فرنگ مرسول داشته اید و شب به شب بر گیس می مالیم، سید محمود جان مادیان یاغی و طغیان گری شده ام که نه شلاق و توپ و تشر آقاجانمان راممان می کند و نه قند و نوازش بیگم باجی ... عرق همه در آورده ام و رکاب نمی دهم ... بماند که عرق خودم هم در آمده ... می دانید سیدجان زن جماعت بلوغاتی که شد دلش باید به یک جا قرص باشد ... صاحاب داشته باشد ... دل بی صاحاب زود نخ کش می شود... چروک می شود ... بوی نا می گیرد ... بید می زند ... دل ابریشم است... نه دست و دلم به دارچین نویسی روی حلوا و شله زرد می رود نه شوق وسمه و سرخاب سفیداب داریم ..دیروز روز بیگم باجی ابروهایمان را گفت پاچه بز! حق هم دارد وقتی آن که باید باشد و نیست چه فرق دارد پاچه بز بالای چشممان باشد یا دم موش و قیطان زر ... به قول آقاجانمان : دیده را فایده آن است که دلبر بیند ... شما که نیستید و خمره سکنجبین قزوینی که باب میلتان بود بماند در زیر زمین مطبخ و زهرماری نشود کار خداست ... چله ها بر او گذشته ... بر دل ما نیز... عمرم روی عمرتان آقا سید به جدتان که قصد جسارت و غر زدن ندارم ولی به والله بس است به گمانم آن قدری در فاکولته ی طب پاریس طبابت آموخته اید که به علاج بیماری فراق حاذق شده باشید ... بس کنید به طهران مراجعت فرمایید به داد دل ما برسید ... تیمارش کنید بعد دوباره برگردید ... دلخوش کنک ما همین مراسلات بود که مدتی تاخیر افتاد و شیشه ی عطری که رو به اتمامست ... زن را که می گویند ناقص العقل است درست هم هست عقل داشتیم که پیرهنتان را روی بالش نمی کشیدیم و گره از زلف وا کنیم و برآن بخسبیم ...شما که مردید شما که عقلتان اتم و اکمل است ... شما که فرنگ دیده اید و درس طبابت خوانده اید مرسوله مرقوم دارید بفرمایید این ضعیفه ی ناقص العقل چه کند... تصدقت پریدخت بوسه به پیوست است...

(مراسلات پاریس طهران) نویسنده: حامد عسکری انتشارات: قبسات