کتاب پرندگان می روند در پرو بمیرند

پرندگان می روند در پرو بمیرند نوشته ی رومن گاری و ترجمه ی سمیه نوروزی در نشر چشمه منتشر شده است.

این اثر از برترین آثار "رومن گاری" می باشد و در سال 1968 با اقتباس از آن فیلمی ساخته شد. کتاب حاضر شامل 16 داستان کوتاه است.داستان "پرندگان می روند در پرو بمیرند" از یک سو روایت مردی 47 ساله به نام "ژاک رنیه" است که دلخسته و دلکنده از همه چیز خود را به ساحل اقیانوس پرو رسانده است تا باقیمانده عمرش را در تنهایی کامل به سر ببرد. در سوی دیگر "رنیه" قرار دارد که به دلیل مشکلات فراوان به پرو می رود. او هم مردد است که در آیا باید در این دنیا بماند و با تمام سختی ها و مشکلاتی که پیش رو دارد مبارزه کند و یا به زندگی خودش، که پر است از خاطرات بد و نفرت انگیز، پایان دهد. "رنیه" 3 بار توسط اشخاص مختلفی مورد تجاوز قرار گرفته و اکنون با پیرمردی در حال زندگی است که اصلا علاقه ای به او ندارد.

برشی از متن کتاب

دستِ زن توی دستش بود. تازه آن موقع بود که دید زن لباس کافی تنش نیست. دهانش را باز کرد تا از او بپرسد از کجا آمده، اصلاً کی هست، آن جا چه کار می کند، برای چه می خواسته بمیرد، چرا با آن گردن بند الماسِ دور گردنش، با دست هایی پر از طلا و زمرد، لباس کافی ندارد؛ جاش لبخندی زد غمگین: بی شک آن زن تنها پرنده ای بود که می توانست به او بگوید چرا آمده آن جا تا روی تل ماسه ها به گِل بنشیند. باید دلیلی داشته باشد، همیشه دلیلی هست، اما بهتر است نداند. درست است که علم پرده از اسرار جهان بر می دارد، روان شناسی موجودات را می کاود، ولی خود آدم هم باید بلد باشد کاری برای خودش بکند، دست و پا بسته نباشد، نگذارد بازمانده ی خُرده تخیل هاش را هم به زور بگیرند ازش. ساحل، اقیانوس و آسمانِ سفید به سرعت روشن می شدند از نوری کم رمق و از آفتاب ناپیدا چیزی معلوم نبود جز همین رنگ آمیزی هایی که به زمین و دریا جان می بخشید. پیراهنش خیس بود، چنان احساسی دست می داد به آدم از درماندگی و عجزی که توی وجودش می دیدی، چنان معصومیتی توی چشم های روشن و کم و بیش درشتش، در نگاهِ خیره اش، چنان شور و شوقی در هر تکانِ شانه اش موج می زد که یک آن دنیای دور و بَرت به نظرت بی ارزش تر و پست تر می آمد، تحملش راحت تر می شد، طوری که بالاخره می توانستی توی بغلت بگیری اش و ببری اش سمتِ سرنوشتی بهتر. با ریشخندی توی دلش گفت «ژاک رنیه، تو هیچ وقت عوض نمی شی.

نویسنده

"رومن گاری" نویسنده، فیلم نامه نویس، خلبان و کارگردان فرانسوی است که در تاریخ 1914 در ویلنیوس لیتوانی، که زمانی بخشی از امپراتوری روسیه بوده، متولد شد. در سال 1928 میلادی بود که "رومن" به همراه مادرش به فرانسه مهاجرت کردند و در شهر "نیس" اسکان گزیدند. او در فرانسه در رشته حقوق به تحصیل پرداخت. سپس در پایگاه نیروهای هوایی فرانسه، تمرینات خلبانی را پشت سر گذاشت. در خلال جنگ جهانی دوم و اشغال فرانسه توسط آلمان نازی، "رومن گاری" به انگلستان گریخت و در آن جا به رهبری شارل دوگل در اروپا و آفریقا جنگید. وی پس از جنگ به عنوان یک دیپلمات در شهر های مختلف اروپا کار می کرد. "رومن" در سال 1948 رمان "رختکن بزرگ" را نوشت. در سال 1956 بود که برای نگارش رمان "ریشه های آسمان" توانست جایزه گنکور فرانسه را از آن خود کند. وی در دورانی که سیاستمدار بود، در حدود 12 رمان نوشت که همه آن ها را با نام مستعار به چاپ می رساند. رومن گاری سرانجام در 2 دسامبر 1980، یک سال بعد از مرگ همسرش، با گلوله خودکشی کرد و به زندگی خود پایان داد. آثار دیگر این نویسنده عبارت اند از:  1. تربیت اروپایی.  2. تولیپ یا لاله.  3. رنگ های روز.  4. لیدی ال.  5. میعاد در سپیده دم.  6. به افتخار پیشتازان سرافرازمان.  7. رقص چنگیز.  8. سگ سفید.  9. شب آرام خواهد بود.  10. زندگی در پیش رو.  11. شاه سلیمان.  12. بادبادک ها.  13. مردی با کبوتر.  14. شبح سرگردان.  15. ستاره بازان.

فهرست

مقدمه انتشارات گالیمار پرندگان می روند در پرو بمیرند عود آدم پرست مرگ قلابی بازی سرنوشت قدرت و شرافت همشهری کبوتر برگی از تاریخ دیوار (داستانی ساده برای نونل) اوضاع در ارتفاعات کلیمانجارو روبه راه است موضع سخنرانی: شجاعت زمینی ها تشنه ی سادگی ام تاریخی ترین داستان تاریخ به افتخار پیشتازان سرافرازمان بیست سوال از رومن گاری یادداشت ها

نویسنده: رومن گاری مترجم: سمیه نوروزی انتشارات: چشمه