کتاب وزوزه جادو مسافر ایستگاه سه و نیم - هوپا

کتاب وزوزه جادو مسافر ایستگاه سه و نیم، اثر نسرین نوش امینی و تصویرگری مهسا منصوری از نشر هوپا به چاپ رسیده است.

این رمان داستان زندگی دختری به نام مهتاب را برای مخاطب بیان می کند. او هفت سال دارد و به همراه پدر و نامادری اش پری در یک مجتمع آپارتمانی زندگی می کنند. پری زنی بسیار وسواسی و سخت گیر است و بارها مهتاب را مورد آزار و اذیت قرار می دهد و نام وزوزه جادو را بر روی او گذاشته است، مهتاب از حمایت پدرش هم بی نصیب است و به شدت در خانه احساس تنهایی می کند. هر بار که مهتاب اذیت می شود به اتاقش می رود و با کشیدن نقاشی خود را آرام می کند. تنها دوست صمیمی مهتاب پسر همسایه ی واحد بغلی است و فرهاد نام دارد. فرهاد و مادرش برای گذران زندگی هر روز در مترو دست فروشی می کنند و به این ترتیب زندگی را ادامه می دهند. این دو کودک که علاقه بسیاری به حیوانات دارند، می تواند به راحتی با آن ها صحبت کنند و زبانشان را متوجه می شوند. فرهاد هر از چندگاهی به باغ وحش می رود و در آن جا با سنجابی دوست می شود. سنجاب مادر که به تازگی بچه دار شده است، دوست ندارد بچه اش در باغ وحش بماند و او را به فرهاد می دهد تا به مهتاب برساند تا از سنجاب کوچولو مراقبت کند. پری که متوجه می شود مهتاب از سنجاب کوچکی در اتاقش نگهداری می کند، به شدت عصبانی شده و سنجاب بیچاره را درون کاسه توالت فرنگی اندخته و سیفون آب را می کشد، به این ترتیب حیوان بی گناه غرق می شود. مهتاب تا مدت ها حال بدی دارد و هیچ اشتهایی به غذا خوردن ندارد تا یک روز که پدر و نا مادریش خانه نیستند، سنجاب بزرگی به درب خانه ی آن ها می آید و قلموی جادویی به مهتاب می دهد که به وسیله ی آن هر تصویری که بکشد به واقعیت تبدیل می شود و ... . این اثر برای گروه سنی 8 تا 12 سال مناسب می باشد.

 

برشی از متن کتاب

حوضچه ی آب و حمام آفتاب برای مورچه کوچولو «مهتاب» خودش هم نمی دانست که چه جوری توانست با آن مورچه ریزه میزه که نزدیک بود توی آب ها غرق شود، حرف بزند. آن موقع فقط هفت سالش بود. حالا چند سال گذشته بود، ولی هنوز هم آن روز را به یاد داشت. آن روز «پری جون» شلنگ انداخته بود و کف آشپزخانه و همه ی در و دیوارش را شسته بود. پری جون همیشه همه جا را می شست و آب می کشید. خودش هم روزی دو - سه بار می رفت حمام. پری جون زن بابای مهتاب بود. مهتاب توی اتاقش بود. نقاشی می کشید که صدای ناله ریزه شنید. تعجب کرد. تاحالا صدایی به این عجیب و غریبی نشنیده بود. یک صدای نازک بود که انگار زور می زد و تلاش می کرد. صدا مهتاب را به دنبال خود کشید. چند لحظه بعد مهتاب بالای سر یک مورچه ی کوچولو بود که توی آب های دور چاه آشپزخانه گیر افتاده بود و می خواست خودش را از لبه ی چاه بالا بکشد. مهتاب پرسید: «تو بودی کمک می خواستی؟» مهتاب همین جوری الکی الکی با مورچه حرف زد، اصلا توقع نداشت مورچه کوچولو جوابش را بدهد. ولی یک دفعه مورچه کوچولو با دهان پر از آب گفت: «کُ ... کُ ... کمکم کن. الآنه می افتم توی چاه و غرق می شم.» مهتاب هاج و واج مانده بود. مورچه توی آب دست و پا می زد. چند قلپ آب خورد و گفت: «زود باش ... زود باش ... دارم خفه می شم.» مهتاب نشست و انگشتش را جلو برد. مورچه خودش را بالا کشید و سوار انگشت مهتاب شد. چندتا سرفه کرد و گفت: «مچکرم دختر خانوم. شما خیلی مهربونید.» و از نوک انگشت مهتاب پیاده شد. قبل از آن که مهتاب بگوید «خواهش می کنم.» رفت زیر یخچال و غیبش زد. رفت و دیگر هم پیدایش نشد. دهان مهتاب باز مانده بود. توی کتاب قصه ها خوانده بود که حیوان ها هم حرف می زنند. ولی اصلا فکرش را نمی کرد که یک روزی زندگی خودش مثل قصه ها بشود. همان طورچمباتمه زده بود کنار چاه آشپزخانه و فکر می کرد. به این که چشم و ابروی مورچه کوچولو چه شکلی بود؟ چرا اصلا نتوانسته بود که توی چشم های مورچه کوچولو زل بزند؟ رفت کنار یخچال خم شد و زیرش را نگاه کرد. چند بار صدا زد مورچه کوچولو، مورچه کوچولو. خبری نشد. یک دفعه دید پری جون بالای سرش ایستاده. پری جون چنگ انداخت و موهای مهتاب را کشید. داد زد: «با کی داری حرف می زنی دختره ی خل و چلِ دیوونه؟ مگه صد بار نگفتم وقتی آشپزخونه رو شستم با پاهای لجنی ت نیا تو آشپزخونه؟ همه جا رو که به گند کشیدی. انگار هوس کتک کرده بودی. آره ؟ آره؟ هوس کتک کردی؟ بیا این هم کتک.» و موهاش را محکم تر کشید. مهتاب  با جیغ و داد خودش را از دست پری جون خلاص کرد. فرار کرد و رفت اتاقش نقاشی کشید. مهتاب هروقت کتک می خورد، نقاشی می کشید. نقاشی یک مورچه ی کوجولو را کشید که چشم و ابروی مشکی و مژه های تاب خورده داشت.لباس شنا پوشیده بود و کنار یک حوضچه ی آب حمام آفتاب می گرفت....    

نویسنده: نسرین نوش امینی تصویرگر: مهسا منصوری انتشارات: هوپا