کتاب هرکول خانم بیست درصدی

درباره کتاب هرکول خانم بیست درصدی

الی افسونگر، جادوگری بود که توی یک خمره، بالای درخت صنوبر پر شاخ و برگی زندگی می کرد. از سه سال پیش که جانخوارها (موجودات کوچکی که به جان جادوگرها می افتادند و آن ها را ذره ذره می خوردند) شوهرش را ذره ذره خورده بودند و تفاله اش را بیرون انداخته بودند، الی پر شده بود از کینه و انتقام، او به دنبال ورد و جادویی بود تا بتواند جانخوار ها را برای همیشه از بین ببرد.

برای همین پسرش پورک را به مدرسه‌ی جادوگری فرستاد تا وردهای جدید بیاموزد و انتقام مرگ پدرش را بگیرد. اما پورک اصلا به سحر و جادو علاقه نداشت و دلش نمی خواست جادوگر شود، برای همین از مدرسه فرار کرد و به جای دوری رفت. یک روز باد شدیدی وزید و خمره‌ی الی از بالای درخت افتاد و شکست! الی هم گشت و گشت تا اینکه یک دیگ مسی پیدا کرد و بالای درخت گذاشت و به آن اسباب کشی کرد! روزها همین طور می گذشتند و او هنوز وردی را که می خواست پیدا نکرده بود؛ تا این که یک روز جادوگری با ابروهای قرمز به خانه‌ی الی آمد و از او خواستگاری کرد.

الی از خوشحالی توی پوست خودش نمی گنجید، در همین ایام بحثی میان الی و ابرو قرمز اتفاق افتاد که باعث شد او از پیش الی برود و حسابی غمگینش کند. از آن به بعد الی دلش می خواست یک جای تنگ و تاریک زندگی کند؛ برای همین تصمیم گرفت به قبرستان برود و یک قبر را به عنوان خانه اش انتخاب کند. چند وقت از این موضوع گذشت تا این که یک روز وقتی الی به خانه اش توی قبر برگشت، هرکول خانم بیست درصدی را دید که توی قبرش جا خوش کرده واین طوری بود که زندگی الی افسونگر برای همیشه تغییر کرد...

بخشی از کتاب هرکول خانم بیست درصدی

گرگی درون افی زوزه می کشد
افی افسونگر بیدار بود. چقدر قصه ی زندگی هرکول خانم شبیه قصه ی خودش بود. آیا مرد ابرو قرمزی که هرکول خانم حرفش را زده بود همان مرد ابرو قرمزی نبود که یک روز بی دعوت وارد خانه اش شده بود و حرف های عاشقانه زده بود؟ افی دلش نمی خواست باور کند که این جادوگر همان جادوگر است. اما مگر چند تا جادوگر در دنیا وجود دارد که زیر رنگین کمان به دنیا آمده باشد و بتواند چشم هایش را رنگ به رنگ کند یا توی هوا از هیچ چیز همه چیز بسازد؟
دنیا در نظر افی داشت می لرزید. صدای روحش را می شنید که به او هشدار می داد مراقب باشد و کاری بکند. گرگی در درونش زوزه می کشید و می خواست دشمن را تکه و پاره کند. همان گرگی که اصل و نسب همه ی جادوگرها به آن می رسد. افی همان طور ساکت ماند و صدای هرکول خانم را شنید که از او گله می کرد چرا وسط حرف هایش خوابش لرده. بعد هم صدای رفت و آمد او را شنیده بود. فقط گرمی پتویی را که هرکول خانم رویش انداخته بود احساس کرد. پتویی که به گرمی یک دوستی کوتاه اما دلچسب بود.
افی مثل گرگی که کمین کرده باشد منتظر شد هرکول خانم‌ خوابش ببرد. بعد بی سر وصدا بلند شد. نه تبلتش را برداشت و نه حتی جاروی پروازش را. آرام مثل یک گرگ توری قفس را کنار زد و از قابلمه بیرون رفت. امیدوار بود خواب هرکول خانم به قدری سنگین باشد که به این زودی ها بیدار نشود.
افی از درخت پایین رفت. از حرکتش هیچ برگی تکان نخورد و هیچ شاخه ای نلرزید. طوری بی صدا از درخت پایین رفت که درخت بلوط هزارساله و گوش به زنگ، بیدار نشد. وقتی پاهایش روی زمین محکم شدند احساس کرد یک چشمش برق می زند و دمی خاکستری از پشتش آویزان است. راه افتاد. روی پنجه. به نظرش رسید که حتی روی پنجه هم راه نمی رود و پرش های نرم و کوتاه می کند و جلو می رود. طوری شناور و سبک شده بود که حتم داشت حس انتقام از جادوگری با ابروهای قرمز است که او را مثل بادکنکی شناورش کرده.
افی در تاریکی شب می رفت و زوزه ی بلندی تو سینه اش حبس بود. به کدام طرف باید می رفت؟ مرد ابرو قرمز کجا بود؟ بو کشید باد با او همراهی کند و بوی خاصی را با خودش بیاورد و راه را نشان بدهد‌. اما باد خسیس بود و چیزی برای دادن به او نداشت. به راهش ادامه داد. رفت سمت جنگل باستانی. از زیر قارقار کلاغ های غول پیکر و جغدهای هراس انگیز گذشت و به حاشیه ی جنگل باستانی رسید. می دانست الان همه ی جادوگرهای ساکن جنگل باستانی از ورود او با خبر شده اند. می دانست درخت ها و سنگ ها و پرنده ها و ‌جک و جانورها به ارباب هایشان خبر داده اند یک جادوگر کم‌ توان که توانایی خاصی جز خواندن وردهای رقصان ندارد پایش را گذاشته توی قسمت های مهم جنگل باستانی. افی گفت: "چه بهتر! این طوری صاف می رم پیش ابرو قرمز...

کتاب هرکول خانم بیست درصدی اثر فریبا کلهر توسط نشر افق به چاپ رسیده است.

• نویسنده: فریبا کلهر
• انتشارات: افق