کتاب مهمانخانه ی قاچاقچی ها - پرتقال

کتاب مهمانخانه ی قاچاقچی ها، نوشته ی کیت میلفرد و ترجمه ی فرزانه مختاری توسط انتشارات پرتقال به چاپ رسیده است.

کتاب مهمانخانه ی قاچاقچی ها برای نوجوانان نوشته شده و جوایز متعددی را از آن خود کرده است. داستان، زندگی پسری به نام مایلو را نقل می کند که در کودکی از سوی نورا و بِن پاین، به فرزند خوانده گی پذیرفته شده و همراه آن ها در هتلی که مدیریت آن به عهده ی خودشان است زندگی می کند، آدمهای زیادی در آن هتل رفت و آمد دارند. آن ها هر فصلی از سال پذیرای مهمان های خاصی هستند که در زمان های معلومی در سال به آن جا آمده و در هتل اقامت می کنند. اغلب این مهمانان، قاچاقچی هایی هستند که در زمینه های مختلفی فعالیت می کند. تعطیلات سال نو شروع شده و مایلو با توجه به تجربه ی سال های قبل، می داند که در این موقع از سال هیچ مسافر یا مهمانی برای اقامت به هتل نمی آید. او از این که می تواند هنگام تعطیلات کریسمس بدون داشتن هیچ مسئولیتی در قبال کار های هتل به استراحت بپردازد، خیلی خوشحال است؛ ولی این خوشحالی با ورود اولین مهمان رنگ می بازد. هتل همیشه در این وقت از سال خالی از مهمان بوده و یک چیز، عجیب به نظر می رسد، خصوصا این که بعد از ورود اولین مهمان، افراد دیگری نیزپشت سر هم وارد هتل می شوند. اقامت تعداد زیادی از مهمانان جدید، باعث بروز اتفاقاتی می شوند که در کتاب می خوانیم.

 

برشی از متن کتاب

طوفان برف های روی شاخه های درخت ها را آب کرده و بعد از آن، هوا به شدت سرد شده بود. دکتر گووِرواین درست گفته بود؛ برف روی زمین، بعد از باران تغییری نکرده بود.صبح روز بعد، یعنی یک روز قبل از عید کریسمس که مایلو از خواب بیدار شد، تنها تغییراتی که می توانست بیرون خانه ببیند، قندیل هایی بود که بلند تر شده بودند و درخت هایی که بیشتر برگ هایشان ریخته و تقریبا لخت شده بودند. تقریبا لخت شده بودند، چون دوباره برف می بارید. مایلو خودش را کش داد و آهی کشید و به ساعت نگاه کرد: نزدیک 8 بود. می ‌توانست قبل از این که پایین برود، کمی وقت تلف کند. تازه کتاب مثل های محدث را برداشته بود و میخواست داستان نیمه تمامش را تمام کند که ضربه ی محکمی به در اتاقش خورد. مایلو به زحمت خودش را از تخت خواب بیرون انداخت، لباس بلند اش را بالا کشید و رفت توی هال. مِدی آنجا ایستاده بود و به سختی می توانست هیجانش را پنهان کند. سر و صدایی از پایین به گوش می‌رسید؛ حداقل سه صدای عصبانی شنیده می‌شد که سر هم داد می کشیدند. مِدی آهسته به مایل او گفت: "بهتره بیای پایین. انگار تو تنها بِلَک جَک این خونه نیستی." مایلو غرغر کنان و در حالی که پاهایش را توی کفش های اسکالادوری اش می چپاند، گفت: "مگر قبلا این رو نمی دونستیم؟" و کوله پشتی اش را از روی میز برداشت. " خب، شک کرده بودیم...ولی الان واقعا یه چیزی گم شده." کلیدهای بلک ‌جکی نگرت روی میز کنار تختش بود. آن ها را توی کیفش انداخت و بعد، با مدی از هال گذشتند و به سمت صدای پایین پله ها رفتند‌. چیزی از اتاق کلِم گم شده؟" مدی سرش را چرخاند و نگاه مرموزی به او انداخت: "نه." فصل کریسمس در عمارت شیشه رنگی، معمولاً پر از سنت‌های مختلف است: آتش‌بازی و نغمه خوانی، شکلات داغ، گوشت کباب شده، پای و پودینگ. امسال فریادهای بزرگترها هم به آن اضافه شده بود. مایلو فکر می‌کرد هر داد و فریادی توی خانه، حتما از طرف خانم هیِروارد و دکتر گووِرواین است. به همین خاطر، به این نتیجه رسید که دو تا از صداها مال این دو نفر و صدای سوم هم با توجه به حرف مددی درباره دزدی، متعلق به کلم است. در هر صورت، آن ها مطمئن بودند که کسی بدون اجازه وارد اتاق او شده است؛ اما وقتی مایلو به پایین پله ها رسید، با کمال تعجب فهمید که دو تا از سه صدا را اشتباه حدس زده است. خانم هیروارد آن جا بود؛ لباسی ارغوانی را محکم توی دست هایش گرفته بود، صورتش قرمز شده بود و جیغ می زد. خانم پاین و خانم کاراوِی هم سعی می کردند او را آرام کنند؛ اما نه دکتر گوورواین و نه کلم، آن جا نبودند. در عوض جورجی و آقای وینج آن جا بودند که باعث شد اخم های مایلو توی هم برود. دستی آشنا مایلو را به آرامی کنار کشید. آقای پاین وارد ماجرا شد و فریاد زد: "بس کنین و به تک تک چهره های آشفته نگاه کرد و گفت: "همتون آروم باشین. یکی یکی صحبت کنین. چی شده؟ و به خانم هیروارد اشاره کرد و گفت: اول شما بگین، خانم." پیرزن که بیشتر از این نمی توانست جلوی خودش را بگیرد و صورتش مثل لبو قرمز شده بود، با فریاد گفت: "از من دزدی شده." پدر مایلو رو کرد به طرف آقای وینج. آقای قد بلند با احتیاط گفت: "من هم یکی از وسیله هام نیست...    

(برنده ی جایزه) - (نامزد جایزه) - (در فهرست کتاب های پرفروش) نویسنده: کیت میلفرد مترجم: فرزانه مختاری انتشارات: پرتقال