کتاب من ادواردو نیستم

کتاب من ادواردو نیستم اثر گروه فرهنگی شهید ابراهیم هادی، توسط انتشارات شهید ابراهیم هادی به چاپ رسیده است.

کتاب "من ادواردو نیستم"، روایت گر حکایتی جذاب، آموزنده و خواندنی از زندگی مردی جوان و ثروتمند می باشد که به تمام مادیات و لذات دنیوی پشت پا زده و برای رسیدن به سعادت و خوش بختی اخروی و جاودانه تلاش می کند. شخصیت اصلی داستان "ادوارو" نام دارد. وی اولین فرزنده خانواده ی آنیلی از طبقه ی ثروتمند و مرفه ایتالیا است؛ مادرش "مارلا"، شاه زاده ی ایتالیا با مذهبی یهودی و پدرش نیز "جیانی آنیلی"، مردی مسیحی، سناتور معروف و صاحب شرکت بزرگ و مشهور خودرو سازی فیات می باشد. ادواردو تمامی دوران زندگی اش را در رفاه و آسایش کامل بدون هیچ دغدغه و بی نیاز از مشکلات مادی سپری می کند. وی به جهت برخورداری از موقعیت اجتماعی و داشتن خانواده ای ثروتمند همیشه و همه جا مورد احترام اطرافیان قرار می گرفت. روزها از پی هم می گذرد تا این که روزی تصمیم می گیرد که شخصا با تامین تمامی هزینه ها، مستندی را درباره ی دین اسلام تهیه کند؛ از این روی به کشورهای اسلامی مسافرت کرده و در این باب تحقیقات گسترده ای را انجام می دهد. بالاخره پس از آماده شدن مستند و تلاش های فراوان جهت پخش آن در تلویزیون، مستند برای عموم مردم نمایش داده می شود. پس از به اجرا درآمدن فیلم مذکور، اتفاقاتی غیرقابل پیش بینی رخ می دهد که زندگی ادواردو را به شدت تحت تاثیر قرار داده و او را به چالش می کشد. ادامه ی داستان به قدری پرکشش و پر محتواست که به راحتی مخاطب را با خود همراه کرده و حکایتی جذاب و واقعی را برایش روایت می کند.

برشی از متن کتاب

بچه گریه می کرد. شیر می خواست. او را قنداق کردند و گذاشتند دامن مادرش. مادر نگاهی به چهره ی بچه کرد. گفت: «باید زود بزرگ شوی. باید بیست سالگی ات، فیات را بچرخانی. هم فیات را و هم بقیه ی شرکت های پدرت را.» پدر جلو آمد بچه را از زنش گرفت و گفت: «بیست سالگی دیر است. او باید بتواند زودتر از این ها فیات را اداره کند. حرف آن همه سرمایه و ثروت در میان است.» بچه هنوز گریه می کرد. شیر می خواست. اولین فرزند خانواده شان بود. اسمش را ادواردو گذاشتند. پدرش جیانی آنیلی سناتور معروف ایتالیا بود. مادرش مارلا هم از شاه زادگان ایتالیا بود. خانواده ی آنیلی توی شهر تورین زندگی می کردند. بر بالای تپه ای در شمال شهر. توی ویلای مجللی که معروف بود به ویلای خورشید. تورین قلب اقتصادی ایتالیا بود. هفت ساعت با رم فاصله داشت. سال ها پیش پدربزرگ ادواردو شرکت فیات را توی آن شهر به راه انداخت؛ بزرگ ترین شرکت ماشین سازی ایتالیا و ششمین شرکت ماشین سازی در جهان. حالا آن شرکت رسیده بود به پدر ادواردو و بعد از او هم می رسید به تنها پسرش ادواردو. فیات کارخانه های ماشین سازی زیادی داشت. کارخانه های ماشین سازی فراری، لانچیا، لامبورگینی، مازراتی، ایویکو، آلفارومئو، جیپ، کرایسلر، دوج، توفاش و ده ها کارخانه ی ماشین سازی دیگر. چندین کارخانه ی لوکوموتیو سازی و هلی کوپتر سازی و هواپیما سازی و تانک سازی هم متعلق به فیات بود. خانواده ی آنیلی به جز فیات، تعدادی شرکت راه و ساختمان سازی، تعدادی شرکت مد و طراحی لباس، چندین کارخانه ی تولید وسایل پزشکی، چند بانک و بیمه ی خصوصی و تعدادی موسسات بزرگ دیگر هم داشتند. روزنامه های لاستامپا، کوریره دلاسرا و باشگاه فوتبال یوونتوس هم متعلق به خانواده ی آنیلی بود. درآمد خانوادگی شان افسانه ای بود؛ افسانه ای. سالی 60 میلیارد دلار. حدودا سه برابر کل درآمد نفتی ایران! قدرت و نفوذ خانواده ی آنیلی خیلی بالا بود. توی ایتالیا دومی نداشتند. کافی بود به رئیس جمهور بگویند این کار را بکن یا آن کار را نکن. بله چشم بله چشم از زبان رئیس جمهور نمی افتاد. کلی ها می گفتند این خانواده ی آنیلی اند که بر ایتالیا حکومت می کنند؛ نه رئیس جمهور و وزیر وزرایش و این و آن. رسانه های ایتالیا به خانواده ی آنیلی لقب «خاندان پادشاهی ایتالیا» داده بودند. رئیس جمهور ایتالیا تقاضای ملاقات با پدر ادواردو راداده بود. جیانی آنیلی گفته بود: «وقت ندارم. باید بروم سفر» رئیس جمهور اصرار کرده بود. گفته بود: «اگر اجازه بدهی می آیم و حین سفر که توی ماشینت نشسته ای کارم را می گویم.» جیانی پذیرفته بود. رئیس جمهور آمده بود توی ماشین جیانی. ماشین های اسکورت ریاست جمهوری هم داشتند پشت سرش می آمدند. وسط صحبت ها رئیس جمهور چیزی گفت که جیانی عصبانی شد. به راننده اش اشاره کرد نگه دارد. به رئیس جمهور گفت: «برو پایین.» او را وسط بیابان پیاده کرد! رئیس جمهور ایتالیا را. اسکورت های رئیس جمهور برش گرداندند!! جیانی مسیحی بود. همسرش هم یهودی بود. معمایی شده بود برای ایتالیایی ها...

• 72 داستانک از زندگی ثروتمندترین شهید شیعه
• انتشارات: شهید ابراهیم هادی