کتاب مشقتهای عشق - کلر دیویس

معرفی کتاب مشقتهای عشق

کتاب مشقتهای عشق اثر کلر دیویس و ... با ترجمه ی مژده دقیقی توسط نشر نیلوفر به چاپ رسیده است.

کتاب حاضر، مجموعه ی 9 داستان کوتاه تحت عناوین "وزنه"، "پدر توی دفتر کارش است"، "مشقت های عشق"، "داستان یک پرستار"، "قطار"، "خانم داتا نامه ای می نویسد"، "کلید"، "پل معلق"، "باغچه مادرم" را در برمی گیرد که هر یک توسط نویسندگان خارجی معاصر مختلفی به نگارش درآمده اند؛ در میان این نویسندگان، "آیزاک باشویس سینگر" و "آلیس مونرو"، از محبوبیت خاصی در میان مخاطب ایرانی برخوردار هستند. به طور کلی این مجموعه، آثاری را ارائه می دهد که در طی سال های مختلف، به عنوان بهترین داستان انتخاب شده و جوایزی هم چون ا.هنری را نیز به خود اختصاص داده اند. به عنوان مثال، در داستان "وزنه"، شخصیت اصلی قصه که راوی آن نیز هست، روایت های زیبایی را در رابطه با مادرش برای مخاطب نقل کرده و خود را هم چون وزنه ای سنگین بر روی دوش های مادر معرفی می کند. وی پسری قد بلند، سیاه پوست و دو رگه است که مادر سفید پوستش، هم چون تمامی مادران دنیا، زنی فوق العاده زحمت کش، مهربان و رنج کشیده می باشد و علی رغم تمامی اشتباهات و آزارهای فرزندانش، خالصانه و با تمام وجود آن ها را از صمیم قلب دوست داشته و از خطاهای شان چشم پوشی می کند. راوی آن چنان تاثیرگذار و احساسی از اعمال و رفتار این زن سخن می گوید که خواننده را مجذوب داستان خویش نموده و او را تا پایان با خود همراه می سازد.

فهرست

یادداشت مترجم وزنه: جان ادگار وایدمن پدر توی دفتر کارش است: آلن گرگانوس مشقت های عشق: کلر دیویس داستان یک پرستار: پیتر بیدا قطار 5:22: جرج هارار خانم داتا نامه ای می نویسد: چیترا دیواکارونی کلید: آیزاک باشویس سینگر پل معلق: آلیس مونرو باغچه ی مادرم: کاترین شانک

برشی از متن کتاب

وزنه مادر من وزنه بردار است. منظورم را که می فهمید. به عقیده ی او، بهترین نقشه ها، خوشایندترین آغازها، یک جوری به گند کشیده می شوند. خیلی بد است که زندگی آدم را پروار کند فقط برای آن که برگردد و او را ببلعد. چه رسد به آدم هایی مثل مادر من که زندگی پوست و استخوان نگه شان می دارد، روزی یک تکه شان را می کند، هر بار یک گاز ظالمانه ی کوچک با دندان های تیز، طوری که غذا دوام بیاورد و دوام بیاورد. به عقیده ی مادرم، زندگی با آدم شوخی ندارد، برای همین وقت و نیروی فراوانی صرف می کند تا برای روز مبادا آماده شود. برای آن که قوی بماند وزنه بلند می کند. این وزنه ها هالتر یا دمبل نیستند؛ هر چند بیش تر آدم هایی که با آن ها سر و کار دارد، مخصوصا پسرهای احمقش، عین دمبل اند. وزنه هایی که او برمی دارد بار مشکلات است، مشکلات بچه هایش، همسایه هایش، مشکلات شما هر مصیبتی که بر سرش آوار شود یا در خبرها جار بزنند، مادرم پیکر نحیفش را زیر آن می چپاند. آن وزنه را محکم می گیرد، بالا می برد، نگه می دارد. به خدا قسم، گاهی صدای جیر جیر و ناله ی عضلاتش را زیر بار آن خروارهای نامرئی می شنوم. باید می دانستم، چون من یکی از بارهایی هستم که شانه هایش را خم کرده. او من سنگین بی عرضه را بی قید و شرط دوست دارد. پیش از آن که به دنیا بیایم، ماما دوستم داشته، تا ابد، تا وقتی مرگ جدای مان کند. من هرگز پسر عزیز دردانه ی کس دیگری نخواهم بود، در نتیجه او مقصر است، تقصیر اوست، مگر نه، که هیچ کدام ما نمی تواند فکر از دست دادن آن یکی را بکند. مگر می توانستم به عشقش پاسخ ندهم. به او نیاز نداشته باشم. نیرویش را تحلیل نبرم. کش و قوس آمدنش را زیر فشار وزنم احساس نکنم، تق و توق مفصل های آرتروزی اش را، جز جز موهای خاکستری اش را که برقی می شوند، جیرجیر ساییده شدن و کشیده شدن و فشار را موقعی که بیش از توانش بار بر می دارد. بیش تر از آن که ممکن است بتواند بلند کند به دوش می گیرد. تا نبینید، باورتان نمی شود. مثل فرارهای نفس گیر هودینی یا والنداهای پرنده. یکی از عالی ترین نمایش های روی زمین. مادرم به خدایی ایمان دارد که خوبی اش به او اجازه نمی دهد بیش تر از توان آدم ها بر سرشان مشکل بریزد. خدای رحیم و نجات دهنده. خدایی عرق کرده و خونین که اداره ی یک کلاس آمادگی جسمانی را برعهده دارد که در آن چند تن برگزیدگانش به مجازات عضلات خود مشغولند. مادرم باید تی شرتی بپوشد که روی سینه اش نوشته باشند: سالن ورزش خدا. با وجود پسری در زندان که حکم ابد گرفته، دخترهای دوقلویی که مرده به دنیا آمده اند، پسر مجنونی که دار و ندارش را توی یک چرخ خرید ریخته و در خیابان ها ول می گردد، یک دختر بنگی با یک نوزاد معتاد، یک دختر سالم که تنها بچه ای که رحم خشکیده اش به عمرش تولید کرده سقط شده ...

(نه داستان برگزیده معاصر) نویسنده: کلر دیویس مترجم: مژده دقیقی انتشارات: نیلوفر