کتاب محاکمه ی سقراط - افلاطون

کتاب محاکمه ی سقراط اثر افلاطون با ترجمه لیلی گلستان توسط نشر مرکز به چاپ رسیده است.

"محاکمه ی سقراط" کتابی بسیار زیبا و تحسین برانگیز است که ماجرای محاکمه ی مردی بزرگ را به شیوه ای جذاب و خواندنی روایت می کند. "سقراط" یکی از فیلسوفان مشهور یونانی می باشد که شاگردان بسیاری از قبیل "افلاطون" در دامن او پرورش یافته اند. وی در زمان حیات، مردم و به ویژه جوانان شهر آتن را به روشن فکری و پرسش و تحلیل درباره ی زندگی دنیوی تشویق می نمود و همواره از خدایان عصر خویش دوری جسته و مردم را نیز به تفکر درباره ی آن ها دعوت می کرد. تا این که سرانجام به جرم کفر و ایجاد فساد در جامعه محکوم شده و زندانی گردید. افلاطون که خود نیز از دانشمندان و بزرگان یونانی است در طول محتوای کتاب حاضر، به حمد و ستایش استاد بزرگوار خویش پرداخته و به عنوان یکی از حضار موجود در دادگاه علنی، وقایع و مباحث پیش آمده در جلسات را به صورت صریح و گویا بیان می کند. سقراط در طی محاکمه و به جهت دفاع از خویش، از اندیشه ها و طرز نگرش خود به دنیا، امور حاکم بر آن و زندگی جاودان پس از مرگ سخن می گوید و سرانجام پس از رای دادگاه، با میل و اشتیاق فراوان و بی هیچ شکی جام زهر را سر کشیده و با شاگردان و علاقه مندانش وداع می گوید. نثر و محتوای این اثر به قدری هنرمندانه و زیبا است که مخاطب را با خود همراه کرده و لذتی وصف ناشدنی را برایش خلق می کند.

فهرست

مقدمه اوتیفرون یا درباره ی تقدس دفاعیه ی سقراط (آپولوژی) کریتون یا وظیفه ی شهروند نمایه

برشی از متن

شخصیت های گفت و گو: سقراط، کریتون سقراط: کریتون، چرا در چنین ساعتی به این جا آمده ای؟ آیا هنوز زود نیست؟ کریتون: آری، زود است. سقراط: چه وقت است؟ کریتون: آفتاب تازه بر آمده. سقراط:در عجب ام که نگهبان زندان اجازه داده وارد شوی. کریتون: او مرا به خوبی می شناسد، مرا در این جا زیاد دیده است و دیگر این که به من بدهکار است. سقراط: تازه آمده ای یا مدتی است که آمده ای؟ کریتون: مدتی طولانی است. سقراط: چرا به محض آمدن به جای این که کنارم بنشینی و ساکت بمانی بیدارم نکردی؟ کریتون: یا زئوس! اگر به جای تو بودم دلم نمی خواست که در چنین وضعیت اسفناکی بیدار شوم. زمان زیادی است که دارم تماشایت می کنم و آسوده خواب رفتن تو را ستایش می کنم. نخواستم بیدارتکنم. چون می خواستم این لحظات آخر را آرام بگذرانی. در واقع سقراط، من اغلب به دلیل ثباتی که در همه ی زندگانی ات در داشتن این خلق و خو داشته ای به تو تبریک گفته ام. اما در تیره بختی حال، باز هم بیش تر به تو تبریک می گویم، به خاطر قدرت ات و تسلیم بودنت. سقراط: کریتون، حال که باید بمیرم برای سن و سال من شایسته نیست که خشمگین باشم. کریتون: مگر در سن و سال تو سقراط، بسیاری نبودند که به چنین بدبختی هایی گرفتار آمدند ولی پیری آن ها را مانع از ابراز نفرت شان نشد؟ سقراط: راست است، اما آخر نگفتی به چه دلیل این قدر زود آمده ای؟ کریتون: خبری دارم. خبری ناگوار و طاقت فرسا. نه برای تو، بلکه برای خودم و دوستان تو. به هر حال حس می کنم که سخت می توانم این خبر را تاب بیاورم. سقراط: چه خبری؟ آیا آن کشتی که با رسیدن آن باید پذیرای مرگ شوم، از دلوس برگشته است؟ کریتون: نه هنوز نرسیده است، اما به نظر می رسد امروز برسد. از آن هایی که از سونیون آمده اند و کشتی را در آن جا ترک کرده اند این را شنیدم. امروز کشتی این جا خواهد بود و سقراط تو باید فردا صبح با زندگی وداع کنی. سقراط: خیر باشد، کریتون. اگر این خواست خدایان است، که باید انجام گیرد. اما به هر رو من فکر نمی کنم امروز به این جا برسد. کریتون: چرا چنین فکر می کنی؟ سقراط: برایت می گویم. مگر قرار نیست فردای روزی که کشتی به این جا می رسد بمیرم؟ کریتون: این دست کم همان چیزی است که آن هایی که این کار را به ایشان می شود، می گویند. سقراط: خب من فکر می کنم کشتی نه امروز، که فردا می رسد. البته حدس می زنم، به دلیل خوابی که دیشب دیدم یعنی لحظه ای پیش. بی شک کار خوبی کردی که بیدارم نکردی. کریتون: این خواب چه بود؟ سقراط: زنی زیبا و با شکوه دیدم که سفید پوش بود. به سوی من می آمد. مرا صدا کرد و گفت: «سقراط، تا سه روز دیگر تو به سرزمین حاصل خیز فتیا خواهی رسید.» کریتون: چه خواب غریبی! سقراط: بر خلاف، به نظرم معنای آن ...

• (اوتیفرون، دفاعیه ی سقراط، کریتون)
• نویسنده: افلاطون
• مترجم: لیلی گلستان
• انتشارات: مرکز