کتاب متون عرفانی فارسی - محمدحسین حائری

کتاب متون عرفانی فارسی به قلم محمدحسین حائری در انتشارات کتاب ماد به چاپ رسیده است.

عرفان در لغت به معنی شناختن و دانستن بعد از نادانی و شناسایی و آگاهی است. و در اصطلاح به مفهوم معرفت خدای و عبادت عاشقانه او و دریافت شیوه های آن است. مدار نقطه بینش عارفان عشق است که محصول نگاه هنرمندانه آن ها به عالم خلقت است. عارف حق (خدا) را می خواهد نه برای چیزی غیر حق و هیچ چیزی را بر معرفت حق ترجیح نمی دهد.

بی شک اعتقادات هر زمان در آثار نویسندگان و شاعران نیز تاثیر می گذارد، عرفان در سرزمین های اسلامی از جمله ایران پیشینه ای کهن دارد و ما شاعران و نویسندگان عارف بسیاری داریم که متون و اشعاری با موضوع عرفان به تحریر درآورده اند. آثار عرفانی سبک خاص خود را دارند، بسیاری از واژه ها در معنای استعاری و کنایی بکار گرفته می شوند. در آثار عرفانی غیرت معشوق (خداوند) سه جنبه دارد: یکی این که معشوق نمی خواهد که عاشقش به دیگری توجه کند یعنی خداوند برای خود شریک نمی گزیند و یکتاست، دو اینکه توجه دیگری را به عاشق خویش نمی پسندد یعنی دوست ندارد بنده او مرهون عنایت دیگری باشد، سه اینکه نمی خواهد دیگری (غیر عاشق) به او توجه کند یعنی خداوند فقط طالب بندگی بندگان است. اگر در آثار عرفانی واژه هایی مثل می، ساقی، پیاله و... بسیار آمده به این سبب است که عارفان نزدیکترین واژه ای که برای حالت خود برمی گزینند مستی است.

در این اثر، آثاری از بزرگترین صاحب نظران پرورده ی فرهنگ عرفانی اسلامی/ایرانی آورده شده تا دانشجویان و سایر علاقه مندان با متون عرفانی فارسی آشنا شوند. از آثار ذکر شده در این اثر می توان به کشف المحجوب، منطق الطیر، اسرارالتوحید، اشعار مولوی، حافظ و... اشاره کرد.

فهرست