کتاب مبانی حقوق اداری ایران - وفائیان

کتاب " مبانی حقوق اداری ایران " تالیف گیوی وفائیان و ابوالقاسم شم آبادی توسط انتشارات حقوقی عدلیه به چاپ رسیده است.

حقوق اداری شاخه ای عمومی است که به عنوان سیاسی ترین رشته حقوق به بررسی رابطه بین دولت و شهروندان می پردازد. حقوق اداری آرمان ها و مقرراتی است که کارمندان دستگاه های اداری و دولت موظف به اجرای آن هستند. این قوانین باعث برقراری عدالت، تامین حقوق شهروندی و خدمت رسانی به شهروندان می شود. قوانین اداری توسط حاکمیت وضع می شود و همه ارگانها از جمله قضائیه، مجریه و مقننه موظف به انجام آن هستند و در صورت نقص قوانین باید پیگرد قانونی وجود داشته باشد. این قوانین مدام در حال تغییر و پیشرفت می باشند و به مرور نحوه فعالیت دستگاه های اداری و اهداف آنها تغییر می کند. کتاب " مبانی حقوق اداری ایران " به بررسی تاریخچه حقوق اداری سلسله ها در زمان های مختلف، سازمان های اداری کشور و اعمال اداره می پردازد. نویسنده در این کتاب می کوشد مبانی حقوق اداری، دستگاه های اداری، و نهاهای خدمات دهی را بررسی  کند و رویکردهای  جدید از نظریات دولت در جهت افزایش خدمت رسانی به مردم ارائه می دهد. نویسنده با زبانی ساده و روان مطالب را بازگو کرده تا منبع مناسبی جهت پژوهش ها و مطالعات دانشجویان باشد. مبانی حقوق اداری ایران مناسب دانشجویان کارشناسی ارشد و دکتری همه رشته ها از جمله حقوق می باشد.

برشی از متن کتاب

"در ارتباط با منابع حقوق ایران در زمان ساسانیان مطالب مشابه و گاه متفاوتی بیان شده است. ساسانیان از آغاز حکومت خود با موبدان زرتشتی متحد شدند و این روابط تا آخر دوره آنان استحکام داشت. سر سلسله ساسانی اردشیر بابکان است. وی توانست ممالک ایران متحد ساخته و دولت مقتدری مانند هخامنشیان  تشکیل دهد. دو چیز عامل امتیاز دولت ساسانیان از حکومت های ما قبل خود شد. اول: تأسیس دولت متمرکز شدید و دوم: به وجود آوردن دین رسمی در کشور. اردشیر حکوکت متمرکز بسیار قدرتمندی را ایجاد نمود که این حکومت توسط رهبران مذهبی زردشتی (ماگی ها) پشتیبانی می شد. با به قدرت رسیدن ساسانیان، شیوه اداره مملکت تغییر یافت و مرکزیت اداری و سیاسی ایجاد شد. امپراطوری ساسانیان قبل از به قدرت رسیدن انوشیران از چند ایالت تشکیل شده بود که هر یک از این ایالت از حیث وسعت و طرز اداره امور متفاوت بود. هر ایالتی از بخش هایی به نام شهر یا زند یا کورا تشکیل می شد و در رأس هر کدام از این بخش ها حاکمی بود که امور کشوری و لشکری را اداره می کرد و مرکز هر ایالت شهرستان نامیده می شد. همچنین هر ایالتی به ولایات تقسیم شده بود. هر ولایت را روستاک می گفتند؛ هر روستاک از شهر و حومه تشکیل می شد."

فهرست

فصل اول: مفاهیم فصل دوم: مبانی تاریخی حقوق اداری فصل سوم: سازمان اداری کشور فصل چهارم: اعمال اداره

مؤلف: گیو وفائیان- ابوالقاسم شم آبادی انتشارات: عدلیه