کتاب ماه پیشونی - ویدا

کتاب ماه پیشونی از مجموعه ی افسانه های دخترونه ی ایرونی سروده ی بهاره نیرومند فرد توسط انتشارات ویدا به چاپ رسیده است.

در این کتاب داستان دختر ماه پیشانی بیان شده است. " ستاره " دختری است که بعد از فوت مادرش در چنگال نامادری بدجنسی اسیر شده است، اما روزگار بر او سخت تر هم می شود، وقتی پدرش نیز  از دنیا می رود و او تنها تر از قبل می شود. نامادری هر روز او را برای انجام کارهایی به بیرون خانه می فرستاد. یک روز که برای ریسیدن پنبه ای به دشت رفته بود، ناگهان بادی پنبه ی او را با خود برد. ستاره که به دنبال پنبه اش بود در راه سوارکاری را می بیند و عاشق و دلباخته ی او می شود، اما سوارکار هیچ توجه ای به او نمی کند. سرانجام ستاره پنبه اش را در خانه ی پیرزن مهربانی پیدا می کند که به او کمک می کند و پنبه ی اش را می ریسد. ستاره می خواهد برای جبران محبت پیرزن به او در کارهای خانه اش کمک کند اما پیرزن قبول نمی کند و از آن جایی که از مشکلات ستاره با خبر است به او نشانی چشمه ای را می دهد که اگر کسی خود را در آب آن بشوید غمی برایش باقی نمی ماند و مانند ماه، روشن و پر نور می شود. ستاره بعد یافتن چشمه و شستن دست و صورتش متوجه می شود که ماهی بر روی پیشانی اش نقش بسته است. وقتی ستاره به خانه برمی گردد، زن بابای حسود نقشه ای می کشد تا دختر خودش را به خانه ی پیرزن بفرستد تا او هم نشانی چشمه را گرفته و با شستن خودش در آن زیبا شود، اما ... .

" افسانه های دخترونه ی ایرانی " نام مجموعه ایست هفت جلدی که در هر یک از آن ها یکی از افسانه های عامیانه ی ایران به زبان شعر بازگو می شوند. در هر یک از کتاب های این مجموعه یکی از داستان های کهن که در گذشته های دور سینه به سینه نقل می شدند و غالباً عشق و محبت، نیرنگ و بدی، جادو و افسون دست مایه ی آن ها بوده است برای کودکان سروده شده تا این داستان های کهن به دست فراموشی سپرده نشوند. دیگر جلدهای این مجموعه عبارتند از: چهل گیس و حسن کچل، دختر انار، ناز خاتون، سبزه پری، عروسک سنگ صبور و دریا پری.

 

برشی از متن کتاب

یکی بود یکی نبود زیر آسمون پر نقش و کبود پشت او کوه سفید زیر سایه های بید روی این زمین خاکی خدا توی یه کلبه ی پر مهر و صفا ننه و بابایی بود دختر قشنگ و چش سیاهی بود مهربون و خوش زبون مثه یه ستاره تو قلب سیاه آسمون چشمونش از غصه دور دل روشنش مثه تنگ بلور بس که این ستاره خوب و ساده بود انگار از آسمونا روی زمین افتاده بود روز به روز، ماه به ماه پشت شب های سیاه بعد هر زمستونی، سوز برف و بارونی با صدای چلچله فصل بهار خبر میشد سیزده ها به در می شد زندگی بدک نبود مثه قوری شکسته رو دلش ترک نبود اما افسوس روزگار گاهی وقتا مزه ی تلخی میذاره یادگار بعد سرما و تگرگ تند و تیز ننه ی ستاره شد زرد ومریض نه دواهای طبیب نه دعای مش حبیب رنگ زندگی نداد به گونه هاش نیمه جونی هم نمونده بود براش توی تاریکی شب توی درد و داغ تب مادرک رفت و نموند تو چش ستاره اشک غم نشوند ...

(افسانه های دخترونه ی ایروونی) شاعر: بهاره نیرومند فرد تصویرگر: رویا خادم الرضا